Bir çýðlýk koparýyorum baðrýmdan,yankýsý bile ürpertici.Bir ateþ yanýyor içimde,külü bile kavurucu.Ýlâhlar göklerde ve yerlerde vuruþurken aþk için,insanlar topraða gömülüyordu, bilmem niçin?Sapanýnýn çatalýndan fýrlatýyor taþýný bir çocuk,sanýyor ki güneþi vuracak;bir sarhoþ masaya kinle yumruðunu indiriyor sanki dünya yýkýlacak.Göz göz olmuþ bulutlar,bakýyorlar alayla;yýrtýnsan da paralansan da ey insanoðlu,ölüm sýrayla!Geçmiþ bir aný geri getirmek mümkün olsaydý parayla,verirdik servetlerimizi minnet ve ricayla.
Seni yüceltmek için gayret sarf etmedim,alçaklýðým ondandýr biliyorum.Kökte aynýydýk hepimiz,ortak olmalýydý her þeyimiz.Paylaþmalýydýk güzellikleri,malý-mülkü,acýyý ve neþeyi.Duraklar bitince anladým sana ettiklerimi,al iþte þimdi veriyorum sana vermediklerimi. Dargýnsýn, kýrgýnsýn,biraz da ezik;bunu biliyorum.Çevirme yüzünü benden iki paralýk þeyler için.Bak,artýk sýram geldi,bu dünyadan ben de gidiyorum.
Bereketli ovalarý,susuz çölleri,aðaçlarý,otlarý yaðmur olup ýslatan benim;ciðerlerindeki hava,damarlarýndaki kan;bir doðup bir batan güneþ,yine benim.Kanun benim,düzen benim.Doða da benim.Ve her þey ben olduðum kadar ayný zamanda da her þey sensin.Sonsuz büyük ve sonsuz küçük madde biziz,evrenin özü de esasý da biziz.Biz hem bütünüz hem de bütünün parçalarý...
Bak bir yýldýz sönüyor gök yüzünde,bana ne diyebilir misin?Bak bir böcek ölüyor bir köþede,baþýný çevirebilir misin?Bak bir çiçek daha soluyor bir vazoda,hayat verebilir misin?
Artýk biliyorum,ben yanmadým o yaktý beni,hicran ateþi sadece yýktý beni.Hýçkýrýk düðüm düðüm boðazýmda ,hüsran mahvetti beni.Hep karanlýða düðüm attým düðüm üstüne,söyleþim nedense hep ölüm üstüne.
Rüyalar gördüm,uyandým,uyudum.Ýnsanlar yýkýlmýþtý birbirinin üstüne. Yapraklar hâlâ direniyorlardý rüzgarlara; oysa kökler çoktan terk etmiþlerdi yerlerini.Galiba evrendeki kaos mutlak düzen saðlanýncaya kadar sürecek...