Kimsesizlerin çeþmesinden avuç avuç suyu,kana kana içerken hiç düþündün mü ruhunun derinliklerinde durmadan kanayan ;yaþamýn doðal bir parçasý olmuþ o derin yarayý,o onulmaz ýstýrabý?Hiç düþündün mü baþlangýç noktasýnýn bir bitiþ,bitiþin de bir baþlangýç olabileceðini? Hiç aklýna gelir miydi umutsuzlarýn,yitiklerin baðýndan üzüm koparacaðýn?Salkým salkým,ýþýl ýþýl,yemyeþil ...Aðzýna tat veren,ciðerlerini ise daðlayan üzümler...
Var olmak ne ki...Ýþ yok olabilmekte...Hissetmek ne ki,iþ hissetmemekte...Aðlayan bir çiçek bahþediyor sana en nefis kokuyu,duyabiliyor musun,yoksa içinde bulunduðun dar çemberi kýramamaktan mý yakýnýyorsun?
Ýnek gibi sarýldýlar birbirlerine,koca gövdeleri debeleniyordu.Sonra ne mi oldu?Ne olacak inek öldü,”yalnýz seni” palavralarý arasýnda...Ýnekçe bön bir bakýþ,artýk o nedenle mi moda oldu dersin?