Bir hüzün saðanaðýnda idi zaman
Semâdan kayan yýldýzlara bakýyorduk tevekkül içinde
Hüzün bir demet beyaz karanfil olmuþtu gönül vazolarýnda
Ýçli bir türkü mýrýldanýyordu dut aðacýndaki serçe
Soluk soluðaydý rüzgâr taþýdýðý yaðmur bulutlarýnýn yorgunluðunda
Beklemek yetim kalplerin duraðýydý ýssýz caddelerinde þehrin
Hasret kadar acý veriyordu yalnýzlarýna gurbetlerin
Yakublar evlâd-ý hasret içinde bizâr iken
Ferhatlar yâr için gürz sallamaktaydý sarp daðlarýna sevdânýn
Tiranlar zulmün bataklýðýndaki kâþânelerindeki tahtlarýnda
Tâze mazlumlarýný bekliyordu …
Ruhlar kýrýk dökük mezar taþlarýna yaslanmýþlar da
Kimbilir bilmem kaçýncý yüzyýlda kalmýþ hikâye-i hayatlarýnda
Býraktýklarý terekelerinin deðiþiminden yana hayretteydiler
Soluk soluða idim nefesim körük misali
Evime geldim…
Karanlýðý çiðneyen devâsa adýmlarýmla
Radyomu açtýðýmda tiz ve parlak bir kadýn sesi
“ Cihan leyl-ü nehâr aðlar seninçün” diye haykýrýyordu
Sen þimdi neredeydin, kiminle ve hangi ahvalde
Ýçime vesvesenin gelgitleri hücum ediyordu
Albümden seçtiðim en yeni resminde bana bakýyordun
Gözlerin sanki bir vedânýn hüzünlü telâþýnýný yaþýyor
Dudaklarýn vedâ busesi konduruyordu boþluða
Resmine de ben kondurdum dudaklarýmý
Haberdâr mýsýn???
http://ferahnak.wordpress.com/2010/07/27/v-e-s-v-e-s-e/