Hayat; akýþkanlýðýnla yýllarý sürükler ve bizler kocaman insan olduðumuzda çocukluk anýlarýmýzý ve yaþanýlanlarý unutuveririz. Yavrularýmýzdan yapmadýklarýmýzý isteriz ki; egomuz tatmin sýnýrýna dayansýn, isteriz ki, onlar hata yapmasýn.


Onlarý can olarak kabul ettiðimizde ise; iþte o zaman idrak þuurumuz açýk, saygýlý ve sevgili oluruz.


Temelinde sevgi olan tohumlar er ya da geç filizlenir hayat bulur can bulur. (sabýr ve þükür ile)

Sadece kurallar çerçevesinde, korkutulmuþ bir ailede yetiþen çocuk ne kadar sorumludur ne kadar baþarýlý olur tartýþýlýr..


Bizler hayatýn büyük çocuklarý, bizler yeni neslin ebeveynleriyiz. Hedefimiz belli; yarýþan, savaþan, ezen, saygýsýz bir nesil yetiþtirmek! Yoksa deðil mi? ben mi yanlýþ görüyorum!
Öðretici bizleriz, örnek olan da biz, peki o zaman bu çocuklar niye böyle?
Cinayetler, uyuþturucular, yanlýþ evlilikler, paraya tapýnmalar ve bir sürü çatýþmalara maruz kalan isyancý gençlik..

Hatalarýmýz sevaplarýmýzdan daha üstün geldi belki de; bunun muhasebesini yaparsak anlarýz nerede yanlýþlarýmýz var.


Para her þey mi ki! Aþk’ý da satýn almýþ çocuklarýmýzýn sevgisini de çalmýþ.
Aile o kadar kutsal dýr, o kadar rahatlýk ve huzur doludur ki; bizler yerle bir etmiþiz o güzelliði.

Ne kadýnda gurur kalmýþ ne erkekte endiþe. O kadar rahat vurmuþuz bütün eksiklikleri yüze, o kadar güvenmiþiz de bir türlü saygýlý olamamýþýz sevdiklerimize…

Çocuklarýmýzý nasýl yetiþtiriyoruz? ya da yetiþtiremiyoruz?



“Aðaç yaþ iken eðilir” sözü ne kadar doðru..



Ýyi nesil yetiþtirelim ne olur. Eðitimini, sýkmadan, sevdirerek yapalým ki, toplum iyileþsin. O kadar kolay ki her þey, biz zorlaþtýrýyoruz. Bir sürü para harcamaya da gerek yok. Yapmamýz gerekenlerin baþýnda; kararlý bir duruþ, yapmacýksýz sevgi, zengin hoþgörü ile saygý, yalan söylememek ve onlara övgü dolu sözler söylemek..

Ýþte baþarýnýn sýrlarý bunlardan geçiyor.

Okul öncesi güveni ona saðlamak okuldaki baþarýsýný saðlýyor. Ona yapabilir “sin’i” aþýlamak gerek. Sevdiði alanlarý kýsýtlamadan onu dinleyerek, süslemek gerek. Anaokulunda yaptýðý resimleri çevresinde bulunanlara çok güzel yaptýðýný söylemek bile onun daha güzel þeyler yapmasýna olanak saðlar. Bunu ben yaþadýðým için kaleme almayý düþündüm. Belki okulda yavrusu olan velimiz okur bu yazýmý ona biraz faydam olur diye..

Sakýn ha, çocuðunuz okula baþladýðýnda heyecan ve korkularýnýzý dile getirmeyin. Nasýl yapacak, zormuþ gibi sözleri asla yanýnda konuþmayýn. Gayet rahat olun, heyecanýna ortak olun ama kesinlikle derslerini yapmayýn. Yanlýþ yaptýðýnda onun yaptýðýný silip, doðrusunu yazmayýn. Hele o istemeden kontrol etmeyin. Öðretmenler biraz kolaya kaçýp kontrol edin dese bile rest çekinJ

Ýlkokula baþladýðýnda kýzýmý hatýrlýyorum; yazý yazarken yorulduðunu ve içimin acýdýðýný. Asla; býrak ben yapayým demedim. Biraz dinlen sonra yaparsýn dedim hep.

Beraber yapmadýk derslerini ve hep ondan danýþmasýný bekledim. Sorduðum zamanlar da oldu tabi..

Þükürler olsun ki okul sorunumuz olmadý, takdirle bitirdik orta öðretimini ve kýzým fen lisesini kazandý. Ýnþallah istediði gibi bir hayat yaþar o yüzden endiþelerim ve korkularým olmuyor deðil ama ona bu konudan bahsederek boþuna endiþe ettirmedim hiç. Yaparsýn dedim hep, baþarabilirsin!



Yapým gereði benim gibi heyecan ve endiþe eden annelere diyorum ki; siz siz olun çocuklarýnýzý çok sorgulamayýn. Bekleyin o anlatsýn, sürekli þöyle yap, böyle yap yerine sence nasýl olur diye sormayý deneyin. Býrakýn özgürlüklerini yaþasýnlar, siz çocuk olmadýnýz mý?



Kýymetlidir, bizim saydýðýmýz canlarýmýz. Hak etmeli tabii ki en iyisini, en güzelini. Ýyi meslekleri olsun deðil mi, ama mutlu da olsunlar. Ýyi insan yetiþtirmek; ahlâklý ve hoþgörülü olmasý için elimizden geleni yapmalýyýz.

O yüzden ne olursunuz yönetmeyi býrakýn; onlarý dinlemeyi bilin. Tarafsýzca panik olmadan hem de.

Yol gösterici olmazsanýz çocuklarýmýz baþka yollara sapabilirler. Onlara en iyi aile olmayý gösterin (eþler arasý iliþkiler ve gösterilen saygý ve sevgi onlara örnek ) bu sizin sorumluluðunuz, onlarýn beslenmelerine dikkat edin ama zorlamadan. Az yemelerine isyan etmeyin. Özellikle okula gitmeden önce kahvaltý etmelerini saðlayýn (1 adet ceviz muhakkak olsun masada:))

Sorumlu olan anne zaten görevlerini bilir, babadan da yardým alýr. Babayý saha dýþýna itmek yapýlan yanlýþlardan biridir. Baba sadece otoriter deðil sevgili olmak zorunda dýr. Anneye sarýlan ve çocuklarýný kucaklayan, her zaman fikir veren birey olmalý.

Huzur olan evde yaþayan bir çocuk, dikkat eksikliði yaþamaz, anlatýlanlarý dinler ve anlar. Kitap okumaktan zevk alýr. Sorunlu olan bir ailede ise; çocuk kaçmaya delik arar, derslerini yapmak istese bile kendini veremez. Sorunlu çocuk diye gösterilir hep, arkadaþlarýyla kavga eder ya da içine kapanýr.



Bizler; madem çocuklarýmýzý dünyaya getirdik, onlarý en iyi þekilde eðitmek iyi insan etmek zorundayýz. Bizler, o eðitimi alamadýysak yardým alabiliriz. Komþuya, arkadaþa þikâyet etmek yerine ana baba eðitimi olan yerlere ya da eðitim ile ilgili kitaplara zaman harcamalýyýz. Okumak cahilliðimizi alýr. Çocuklarýmýza da yaklaþtýrýr.

Baþarý elimizde arkadaþlar yeter ki içten sevelim, sarýlalým sýký sýký aþklarýmýza. Eleþtirerek ya da kýyas ederek bir yere varamayýz ki!

Onlar; küçük masum yürekler, yalansýz niyetler…

Çocuklarýmýzý gerçekten seviyorsak onlarýn düþüncelerine saygý göstermesini bilmeliyiz. Tekrar ediyorum sakýn ödevlerini siz yapmayýn; nasýl alýþýrsa öyle devam eder. Sorumluluk sahibi olan çocuklar yetiþtirelim ki vatana millete hayýrlý olsun, güdülmeden aklýný kullanan bireyler olsunlar ki baþkalarýnýn düþüncelerine de saygý gösterebilsinler.





Sevgi ve hoþgörüyle..



H.Deniz
Bursa
22Eylül2010