Her insan doðar, belli bir zamana kadar geliþme ve büyüme þartlarýný tamamlar.
Genetik bizim yaþamýmýzda büyük bir bölümdür aslýnda. Saðlýðýmýzýn can evi burada yatmaktadýr.
Sonrasýnda hormonlar ve beslenmek faktörü…
Ruh dengesini de ilave etmek gerek. Stres; çaðýn hastalýðý olarak karþýmýza dikilir, can yakar, bazen de süründürür..

Ýnsan ruh saðlýðý için bir þeyler yapmalý; temeli saðlam ise, katký saðlamalý ve geliþtirmeli..
Ruhtaki bazý travmalar; bedenin yorgunluðu, bitkinliði, umutsuzluðun karamsarlýða dönüþtüðü ortamý hazýrlar. Gençlik dönemlerinde can sýkýntýsý gibi kendini hissettirir ve sonrasýnda asabiyete, içe kapanýklýlýða ya da tam tersi hýrçýnlýða ve saldýrganlýða da sebep olabilir.
Eðitim yine görev baþýnda olmalý hayatýmýzda. Ailenin gerçek manada eðitimi; anne babanýn ruh saðlýðýný kontrol edebilmesi gerekli.
Daha evvel de dediðim gibi; insanýn toplum saðlýðý, onun bütün þartlarýnýn normal olmasýyla orantýlýdýr.

Sevgi ortamýnda büyür, saðlýklý beslenirse ve çevre buna katký saðlarsa ne alâ…

Ýnsan hep ayný kalamaz aslýnda; (kalmak istemekte inat edenler hariç) beden geliþmek ister, bilgilerini çoðaltmak için hep uðraþýr. Ama bizler sade fikirlerimizle önünü hep kapatmayý, direnerek “okumamayý” öðretiriz ona. Böylesi daha kolaydýr belki ondan.. okumak demek sadece kitaplar olarak deðil; insanlarý okumak, doðayý okumak anlamýnda..
Her insanda vardýr bu potansiyel. Kimisinde az, kimisinde çoktur. Yatkýnlýk yine genlerden belki.
Ya, insan psikolojisi..
Her þey elimizde aslýnda; yeter ki biraz bilinç ve eðitim alalým.

Bir kadýn tanýdým; çocukluðunda baský altýnda büyümüþ, korku kültürüyle eðitilmiþ, zamaný gelince evlen/di/ril/miþ. Yirmi yýlý olmuþ evleneli. Ne zaman görsem hastalýklarýný anlatýr ve evinin bitmez temizliðinden.
Temizlik hastalýðý derler ya iþte ondan muzdariptir. Araþtýrdýðýmda bu rahatsýzlýðýna sebep yine çocukluk döneminde yaþadýklarý. Aile ne kadar önemli aslýnda; güvenmeyi, sevmeyi, baþarýyý ve baþaramamanýn acýsýný insan burada öðrenir. Ýþte geliþme dönemi bu yüzden önemlidir. Bu kadar yalnýzlaþmanýn, bu kadar bencilliðin olduðu bir ortamda, ‘niye’ böyle olmasýnýn en önemli sebepleri bu aslýnda. Toplum insanlarla oluþur. Bu insanlar birbirine güzeli de çirkinliði de öðretir.
Eðer biz, görmezlikten gelmeyi bir kenara býrakýp, çocuklarýmýzý insan yerine koymayý öðrenebilir ve diðer çocuklarý da kendimizden sayarsak daha güzel yaþarýz.
Ben merkezli komþuluk, ben merkezli politika, ben merkezli aile….

Kültür, demokrasi, saygý, eðitim, saðlýk, ekonomi…

Ýnsan; bu ilkelere sevgisini katarak uygun taþlarý koyarsa hayatýna, iþte mana ikliminde öyle hoþ olur ki, coþar adeta, fýrtýnalara karþý dayanýklý olur. Kadýn ise eðer, daha iyi bir toplum ürer… erkek ise eðer, kadýna haksýzlýk etmek, çocuðuna haksýzlýk yapamaz.. Çocuk ise eðer, okula ne için gidildiðini idrak eder kitaplarýna zarar vermez…

Hayat yeþerirken, güzel düþünceler girsin rüyalarýmýza. Uyandýðýmýzda mutlulukla saçýlalým dört bir yana, yaþamanýn hazzýný iþletelim hüzünlü ruhlara..
Sevmek yetmiyor ki kuru kuruya, bilinç lazým. Yüreklere nakýþlamak lazým; eðitimin potansiyel gücünü, hayallerin gün gelir gerçek oluþunu, çocuklarýmýzýn da büyüyüp bizlere tepeden bakabileceðini…

Ayaðýmýzý denk alma zamaný..

Her þeyin parayla satýn alýnýlamayacaðýna inandýrmak zamaný…

Ve kadýnlarýmýzýn hak ettiði deðerde olma zamaný..…



"görmek, duymak, hissetmek ve kitap gibi okumak gerek yaþamý.." Dnz


.