Dünyanýn her yerinde kiþi, grup, siyasal oluþum ve topluluklar, yaþadýðý ülkenin yönetim sisteminden rahatsýz olduklarý için kendilerini muhalif görürler. Söz konusu düþüncelerin gerçekten muhalif ve bir þeyleri deðiþtirme niyetinde olup olmadýklarýný anlamanýn en basit yolu, tüm muhaliflerin bir çatý altýnda toplanarak görüþ ve güç birliði yapmalarýna baðlýdýr. Bu toplanýþ illa ki derin ideolojik anlayýþa dayanmasý gerekmiyor. Önemli olan kimden, neden rahatsýz olunduðudur. Sadece muhalefet edip marjinal gruplar þeklinde sistem karþýtý görünmek, hiçbir toplumda deðiþimler yaratmamýþtýr. Her þeyden önce bunun siyasal bir teori ve felsefeye dayanmasý þart.

Ayný zamanda siyasi felsefe, gerçek bilimsel yapýya göre oluþturulmalý. Özünde temel felsefi teoriye dayanmadan, sadece yaþadýðý haksýzlýk karþýsýnda içgüdüsel tepki, tutarsýz anlýk kalkýþma, kültürsüz siyasi karþýtlýk muhalefetlik deðildir. Fransa'daki “Sarý Yelekliler” ve Batý muhalefetini, Türkiye Muhalefetinden ayýran en önemli farklýlýk þu noktalarla ifade edilebilir.

Türkiye'de bir iki sosyalist küçük grupsal oluþumun dýþýnda, diðer tüm muhalefet olan sol kesimden, demokratýna, liberalinden hümanistine kadar hepsinin siyasal felsefesi, bilim dýþý duygusal ve devlet endekslidir. Mevcut muhaliflerin yüzde doksaný devletle ayný paralelde, Türkik Ýslamik ulus üstünlüðü, devletçi paternalizm, taklitçilik, þovenizm ve demokrasiyi oy kullanmakta anlamaktýr. En somut örnek olarak 2013 yýlýnda yaþanan “Gezi Olaylarýný gösterebiliriz. “Gezi Olaylarýnýn” doðru sonuca varamayacaðýný, baþlar baþlamaz o günde yazýp ifade etmiþtik.

Çünkü “Gezi Olaylarýna” kalkýþan muhalif cepheler daha önceden bir araya gelip doðru ve gerçek bir siyasi platform oluþturmuþ deðillerdi. Siyasi kimliði belli olmayan birilerinin anlýk yönlendirmesiyle baþlatýlmýþtýr. Ana muhalefet partisi CHP'nin her zaman yaptýðý gibi, kalkýþmalarýn devlete zarar vereceði paternalist anlayýþý, sonucun ne olacaðýný gösteriyordu. CHP vb. karþýtlýklar sadece AKP'yi yýpratmak amaçlýydý. AKP uzun yýllar iktidar olmanýn gücüyle iyice palazlandýðý için, bu tür kalkýþmalarla yýkýlmayacaðýný çok iyi biliyordu. Ortaya çýkan muhaliflerin büyük bir çoðunluðu, kutsal devlet ve cumhuriyet yapýsýný temelden sorgulayacak bilinç, kültür, siyasi düþünce ve de dirençten tamamen uzaktý. Bu yüzden farklý muhalif kesimler destek vermediler.

Fransa'daki “Sarý Yelekliler” ve diðer Batýlý ülkelerdeki muhalefetin siyasal felsefi temeli, dünyada ilk modern demokrasiyi inþa eden Fransýz sosyalist Komünlerin bir eseridir.. Mevcut muhalefet cephesi 1848 yýlýnda ilan edilen “Komünist Teorinin” kendilerini gerçekten insan yerine koyduðuna inanmýþlardý. Bu düþüncenin dýþýnda insanca yaþamanýn mümkün olmadýðýný içselleþtirerek, dünya tarihine imzalarýný attýlar ve atmaya devam ediyorlar.

Batýlý muhalefet çatýsý altýnda toplanan siyasiler içerisinde, farklý düþünceden birçok oluþumlar vardý. Ancak hepsinin temel inancý kesinlikle devletin kutsanmamasý. Irk ve ulus üstünlüðüne karþýtlýk, dinin siyasetten reddedilmesi. Burjuvazinin kendinden baþka kimseyi asla düþünmeyeceðini bilince çýkarmalarý, en büyük felsefeleriydi. Bu siyasal anlayýþ, Fransa Cumhurbaþkaný Emmanuel Marcon yönetimine geri adým attýrmayý baþarmýþtýr. Türkiye devlet gericiliðine ve burjuva sömürüsüne gerçekten karþý çýkýp, direnecekTürkiye'de kaç kiþi ya da siyasi oluþum var? Olanlar da kitle tabanýndan yoksundur.

Muhalefet içerisinde yer alanlarýn yüzde doksaný Kürdü inkar ederken, etmeyenlerde Kürt varsa benim tarif ettiðim veya uygun gördüðüm þekilde olmalý düþüncesinde. Kürtler en az kýrk yýldýr neden daðda savaþýp ölüyor veya öldürüyor? diye ciddi bilimsel sorgulamanýn yapýlmamasý, feodalizmin tüm zihinleri köreltmesi demektir.? Ayný þekilde farklý inanç, düþünce ve kültürden olanlarýn dýþlanýp aþaðýlanmalarýný görmemezlik. Alevilerin bin yýldýr Türkik ýrkçý ve dinciler tarafýndan katliama uðramalarý. Bu insanlarýn ne istedikleri tüm siyasi ve akademik çevrelerce sorgulanmamasý, bilim kurumlarýnýn içinin boþ olduðunu gösteriyor. Devlet ve dinin yanýnda duran muhalefetin; Ýþçi, emekçi ve de insan haklarýndan yana olduðunu söylemesi tam bir kepazeliktir.

Muhalif kurum, dernek, sendika, siyasi parti ve akademik çevreler, sistemin geriliklerini görmek istemedikleri gibi taban kitlesini ýrkçý, dinci, kafatasçýlýktan arýndýrma diye bir dertleri bulunmuyor. Bütün bunlar modern çaðda Arap tüccar cambazlýðýnýn devamýndan baþka bir anlam taþýmýyor. Ne zaman devlet yöneticileri vatan, din, millet, ulus devlet, bayrak þovenizmine sarýlsa, muhalefetteki yönetici ve tabaný birbiriyle yarýþýr þekilde ýrkçýlaþmaktadýrlar. Tüm sorunlarý kendi ülke ve toplumsal gerçekliðine uygun dile getirip tartýþmayan ve bilimsel doðrulara inanmayanlarýn, ne sol muhalefeti demokrattýr ne de devlet. Onun için Türkiye muhalefeti, Fransýz “Sarý Yeleklilerinden” ders çýkaracak kapasitenden çok uzaktýr. Gerçek muhaliflik baþta kendi devlet, halk, sýnýf, ulus, din ve kültürünü sorgulamakla mümkündür. Tüm deðerler üzerinde ciddi bilimsel ve siyasal sorgulama olmadan, hiçbir toplumda gerçek uyanýþ asla beklenemez. Ýþte bu yüzden Türkiye muhalefeti bin yýldýr yerinde saymaya devam ediyor.


Cemal Zöngür