Yaratan’a olan bağlılığı ve saygısı sonsuz olan ateşten yaratılanın; Hakk’lı çıkartıldığı bir dönemdeyiz… Öyle ya… Ateşten yaratılan… Bir nevi… Efendim… Sizlere saygım sonsuz… Amma velakin… Bilim var, irfan var… Bu topraktan yarattığınıza ben biat etmem dediği için, hem Hakk’ın huzurundan kovuldu, hem Hakk’ın sevgisini kaybetti, hem de her türlü sahip olduğu mevkiden men edildi.

Şimdi bakıyorsun… Özgür iradeye sahip olma lüksü bahşedilen topraktan yaratılan… Çapını, yerini ve varoluş sebebini bilmeden asalak asalak yaşıyor… Hiçbir şeyi bilmiyor… Hiçbir şeyi araştırmıyor… Sadece gösterilenlere, paraya, pozisyona ve de güce yaşıyor.

Halbuki yapması gereken… Hele hele… Biline biline… Bu kadar aciz yaratılmasına rağmen, meleklerde dahi olmayan özgür iradesinin kıymetini bilip, efendi efendi Hakk yolunda bile bile, isteye isteye ilerlemesi olmalıydı.

Fakat bunu yapmıyor… Ne Tevrat’ı, Ne farklı havariler tarafından yazılan İncil’i, ne de kutsal kitabımız Kuran’ı Kerim’i kendi dilinde okuyup Yehova / Tanrı / Allah’ı anlamıyor…

Halbuki bu üç kitap; Zebur’u okumadığım için ayrı tuttum, hemen hemen her Ademoğlu için çevrilmişti… Yaratan’ın mesajları anlaşılsın istenmişti…

Peki ne yaptı bazı yerlerdeki bazı Ademoğulları… İnatla anlamadığı, anlamını bilmediği bir dilde ezanlar okuttu… Namazlar kıldı… Ezbere bir ritüel yaptı ama nedenini bilmedi…

Halbuki Arap… Arapça bildiği için her namaz kıldığında, her Allah’ın adını ağzına aldığında, O’nun koruyucu olduğundan, O’nun her şeyi bildiğinden ve yine O’nun sığınılması gerekilen limandan olduğunu tekrarladı…

Haliyle ben diyeceğimi dedim… Benim şu Dünya’da esas savaşım haliyle başka şeylerken, sen hala beni düşmanın olarak görüyorsan, emin ol, hak ettiğin Hakk tarafından sana verilecektir… Keşke böyle olmasaydı… Fakat bunu sen tercih ettin… Beraberinde olacaklar da kaderin.