Kader dediğimiz şey; değiştirilebilen ve değiştirilemeyen olarak iki ayrı yola ayrılır… Bu yüzden bazı şeyler vardır kudretim yetmez, yetemez… Başı şeyler vardır ki, bana seçme şansı olarak bırakılmıştır… Haliyle; daha çok değiştirilebilir tarafıyla ilgili biri olarak, rahatlıkla diyebilirim ki; bir şeyi çok zorlarsan hakikaten o şeyi elde edersin… Bu mevkii de olabilir, para da, güç de, kadın da…

Amma velakin anlıyorum ki; bir değer için inat edip ona sahip olmak, benim izlemem gereken bir yol değil… Niye? Çünkü biliyorum… Bir şeyi istedikten sonra, zorla da olsa, illa ki elde ediyorum ve elde ettikten sonra da istediğimin bu olmadığını anlayıp sıkılıyorum… Sıkıldıktan sonra da ben suçlu oluyorum… Neyse.

Dolayısıyla benim için doğru olanın; ben hiç istemeden, benim sevdiğim küçük şeylerin istenerek yapılmasının olduğunu fark ediyorum… Daha şimdi mi fark ediyorum? Evet.

Niye? Vakti zamanında küçük şeyler gibi gördüğüm durumlar; aslında benim için çokça önemli şeylermiş ve ben bunun değerini hiç anlamamışım… Öyle ya… O… Yapmak için yapmıyor… Doğru geldiği için bu şekilde ilerliyor… Ben ona hiç sormadan yazma ihtiyacı duyması da bu yüzden… Olması gereken bu diye düşünüyor ve bu da beni çok mutlu ediyor. Sıfır manipüle ediyorum, sıfır baskı ve sıfır beklenti… İstemiyorum ve oluyor.

Ne bileyim… Komik gelebilir belki ama işten çıktım sonrasında hemen gelen bir evdeyim mesajı bana göre çok anlamlı… Ya da ”Evet Alp sen haklısın… Bu işler defalarca demir kubbelerine karşı füze atarak olmayacak, bu yüzden önce farklı bölgelerde bombalar patlatıp, daha sonrasında ani bir kara harekatı başlatıp, üç güne de meclislerini ele geçirip, televizyonlardan da…” Dur dur bu o değildi… (Tabi ki biraz cıvımam lazım, Ademoğlu malum, kendi hayatında çözüm üretmez, anca haset eder… Sen daha iyisine sahip olunca da iyice kudurur… Onları da öyle kabul ettik malum. Beraberinde 777 de yazayım mı cemaati Müslimin? Neyse. )

Özetle; bazı şeylerin farkında değilmiş gibi olabilirim, belki olabilir ama umursamaz gibi davranıyor da olabilirim… Fark etmez… Ben; düşüncelerimin bilinmesine ihtiyaç duymuyorum, istemiyorum da… Sadece… Beni düşünüyor olmanın, kendin olmanın ve bu bağın benim için çok değerli olduğunu bilmeni istiyorum ve bu bana yetiyor. Hepsi bu.