-Merhaba.
-Merhaba hoþ geldin. Geçen zaman seni oldukça deðiþtirmiþ. Zayýflamýþsýn, gençleþmiþsin. Sakal mý býraktýn?
-Evet, çünkü artýk biraz entel takýlýyorum. Deðiþmem normal, zira görüþmeyeli neredeyse onüç-ondört ay oldu.
-Evet hatýrlýyorum. Depremden birkaç gün sonra idi.
-Burayý hayvan leþleri ile doldurmuþtun, kabahati de depreme atmýþtýn.
-Kabahat filan atmadým, sadece hayvanlarýn neden öldüklerini bilmediðimi söylemiþtim. Zaman uzayýnca artýk buraya gelmekten vaz geçtiðini bile düþündüm.
-Seni býrakacaðýmý sanýyorsan yanýlýyorsun kambur. Þunu sakýn unutma: Sana benden kurtuluþ yok.
-Karýn iyileþti mi? En son hastanede olduðunu hatýrlýyorum.
-Ne gezeeer! Ne iyileþmesi? Ha,ha,ha…
-Neden güldün?
-Güldüm çünkü çok neþeliyim bu günlerde. Neden neþeli olduðumu sormayacak mýsýn? Ýstersen sorma! Ama ben, söyleyeyim: Karým sizlere ömür…
-Ne? Yani öldü mü?
-“Sizlere ömürün” ne anlama geldiðini bilmiyor musun? Bu inde yaþamak sana bazý þeyleri unutturdu mu?
-Oldukça keyiflisin. Yoksa karýný sen mi öldürdün?
-Maalesef ben öldüremedim. O zevki ben deðil de bir tren tattý. Bir baþka þekilde söylersem: Ýntihar etti.
-Olayý düzgün bir þekilde anlatýr mýsýn? Karýn hastanede gözetim altýndaydý. Nasýl olur da trenin altýnda kalarak intihar eder? Hastaneden mi kaçmýþ?
-Hayýr kaçmadý. Hastaneye yatýrdýktan sonra ben onu ziyarete hiç gitmedim. Aradan on ay geçti sanýyorum, beni uygulanan tedavi hakkýnda bilgi vermek amacýyla hastane yetkilileri çaðýrdýlar. Gittim. Týbbi kavramlarla dolu bir konuþma yaptýlar. Doðrusu konuþmalarýndan pek bir þey anlamadým; buna raðmen bir þeyler söylemek için onlara güvendiðimi ifade ettim.
-Oraya kadar gitmiþken karýný ziyaret de etmiþsindir.
-Benim böyle bir niyetim yoktu, fakat doktorlardan birisi beni görmesinin iyi olacaðýný anlatarak, karýmýn yanýna götürdü. Sonra da, bizi baþbaþa býrakýp odadan ayrýldý. Karýmýn oldukça iyileþmiþ olduðunu fark ettim. “Nasýlsýn?” diye sorunca, artýk iyileþtiðini ve eve dönmek istediðini söyledi. Hatta bir ara onu hastaneden çýkarmam için elime ayaðýma sarýlýp yalvarmaya baþladý. Doktorlarýn buna izin vermeyeceklerini belirtip görüþmeyi kýsa tuttum ve oradan ayrýldým.
-Bu konuyu doktorlarla görüþebilirdin.
-O sýrada onu eve götürmek gibi bir niyetim olmadýðý için bu konuyu doktorlarla görüþmedim. Ancak, eve gelince düþündüm ki, karýmýn hastanede geçirdiði her gün onu biraz daha iyileþtirecekti. Halbuki bu benim arzu ettiðim bir sonuç deðildi. Kararýmý verdim: Karýmý eve getirecektim. Bir hafta sonra tekrar doktorlarýn karþýsýndaydým. Önce itiraz ettiler. Israr edince gönülsüz bir þekilde kabul ettiler. Karýmý aldým ve eve döndüm.
-Annelerinin dönmesine çocuklar nasýl bir tepki verdi?
-Çocuklar, üzerinden neredeyse birbuçuk sene geçmiþ olan o kötü anýyý unutamamýþ gibiydiler. Annelerine korkarak yaklaþtýlar. Oysa karýmýn o sýradaki hareketleri, konuþmalarý normal gibiydi. Eve geldiði için de oldukça mutluydu.
-Ailece oturup uzun uzadýya konuþabiliyor muydunuz?
-Çocuklar suskun kalýyorlardý. Ben de havadan sudan bazý þeylerden bahsediyordum; o kadar. Esas karýmla konuþmayý çocuklar evde yokken yapýyordum. Bir keresinde karým bana, hastaneye yatmadan önce gözlerinden kan, aðzýndan da salyalar akýtan bir hortlaðýn kendisini devamlý rahatsýz ettiðini, þimdi ise artýk görünmediðini söyledi. Nedir bu hortlak denen þey kambur? Bu konularý en iyi sen bilirsin.
-Hortlak, bir ölünün dirilmiþidir.
-Yani ölü mezardan çýkýp, hortlak mý oluyor?
-Evet. Hortlaklar sað iken kötü olan insanlardýr. Kýzdýklarý kiþiye musallat olurlar ve onu rahatsýz ederler. Kefenle dolaþtýklarý için de oldukça korkutucu bir görüntüleri vardýr. Çoðunlukla ýssýz, tenha, izbe yerlerde ya da mezarlýklarda görülürler. Nadiren de olsa karýna olduðu gibi evlerde de görünübilirler.
-Hayalet gibi bir þey mi?
-Her hortlak ayný zamanda bir hayalettir, fakat her hayalet hortlak deðildir. Bunlar paranormal hadiselerdir.
-Parapisikoloji denilen bir daldan bahsedildiðini duymuþtum. Bu konularla uðraþýrmýþ. Çok saçma bir iþ olarak gelmiþti bana. Hayalet ya da hortlaklar herkese görünmüyorlar da bazý kiþilere neden görünüyorlar?
-Göründükleri kiþilerle bir sorunlarý, bir iliþkileri olabilir. Tabii bunda kiþinin hastalýklý ruh halinin rolünü de unutmamak gerekir.
-Her taraf kapalý bir odada bulunan kiþinin yanýna nasýl gelebiliyor hayaletler?
-Hayaletler kapalý kapýlardan, duvarlardan kýsacasý her yerden geçebilirler. Maddi þeyler onlarýn geçiþini engelleyemez. Hayalet kiþiyi gölge gibi izleyen tinsel bir varlýktýr.
-Ben bu tür þeylere pek inanmam; aslýnda senin cinlerine de inanmamýþtým. Ýnanmam da eðlenceli bulurum. O nedenle bazý sorular soruyorum. Peki bu hayaletler ölülere mi aittir?
-Ölülerin hayaletleri olduðu gibi diri insanlarýn da olabilir. Mesela bazý insanlar sað iken astral seyahatler yaparlar. Yani bulunduklarý yerden bir baþka yere anýnda gidiverirler ve o gittikleri yerde olanlarý görebilirler ya da diðer insanlara görünebilirler. Ýþin esasý hayalet bir enerjidir. Ruhun bedenden ayrýlmasýyla ortaya çýkan bir enerji.
-Cinlerin bunlardan farký ne?
-Cinlerin varlýðý kutsal kitaplarda da kabul edilmiþtir. Onlar ateþten yaratýlmýþ ruhani yaratýklardýr. Görünmezler, ama insan gibi ruhlarý olan fiziksel varlýklardýr. Ýnsandan daha çok yaþamalarýna raðmen, fanidirler. Her fani gibi beslenirler, evlenirler, çoðalýrlar ve tabii ki ölürler. Cinler bir çok þeyi bilmelerine raðmen geleceði ve gaybý bilmezler. Ýyileri de vardýr, kötüleri de.
-Sen galiba son zamanlarda iyi cinlerle daha fazla görüþmeye baþladýn.
-Bu kanaate nasý vardýn?
-Ýlk görüþmemizde “kötülükler kralý” olmaktan bahsederken, þimdilerde iyilik meleði kesildin de…
-Hiç bir insan ne tamamen iyidir ne de tamamen kötü. Cennetle cehennem bile yan yanadýr. Dedem Küçük Sahib, bana iyi cinlerle de irtibat halinde olmamý öðütlemiþti.
-Bir yerde okumuþtum: Büyücüler hayalete dönüþebiliyorlarmýþ. Bu doðru mu? Doðru ise sen nasýl hayalete dönüþtüðünü bana göstersene!
-Buraya büyücü gösterisi izlemeye gelmedin herhalde. Ýstersen kaldýðýn yerden devam et.
-Tamam. Karým hortlaklardan bahsedince ben de bu konuyu onu daha da çok korkutacak bir þekilde iyice iþledim. Kötü ruhlardan bahsettim. Onlarýn bazý insanlarý devamlý izlediklerini, yanlýþ iþler yaptýrdýklarýný ve yaþamlarýný zindan ettiklerini anlattým.
-Maksadýný anlar gibi oldum!..
-Günaydýn! Ben onu iyileþsin diye eve getirecek kadar aptal mýyým? Onu yönlendirmeye çalýþtým tabii ki.
-Nasýl bir yönlendirme veye neye yönlendirme?
-Ýntihar. Kötü ruhlardan kurtulmanýn bir yolu olup olmadýðýný bana sordu. “Kötü ruhlar insaný öldükten sonra bile rahat býrakmazlar. Kötü ruhlardan kurtulmanýn tek yolu, onlardan daha kötü olduðunu kanýtlamaktýr. Ancak o zaman seni rahat býrakýrlar.”, dedim. “Bu yolu bana anlatýr mýsýn?”, diye sordu. Anlattým: En büyük kötülük, kiþinin kendine yaptýðýdýr. Kiþi intihar ederse kötü ruhlar, “bu kiþi bizim kötülüklerimizden daha fazlasýný yaptý” diye düþünerek bir daha onu asla rahatsýz etmezler.
-Bir de karýmý ben öldürmedim diyorsun. Bu yaptýðýn ne?
-Ben ona sadece bazý telkinlerde bulundum. O da benim söylediklerime kanýp intihar etmeseydi.
-Ýntihar ettiðini duyduðunda neler hissettin?
-Beni cep telefonumdan aradýlar. Sanýrým karýmýn telefonundan numarama ulaþmýþlar. Karýmýn bir kaza geçirdiðini ve durumunun ciddi olduðunu söylediler. Götürdükleri hastanenin adresini verdiler. Benim iþyerime çok yakýndý. Önce gidip gitmeme konusunda tereddüt ettim. Sonra her þeyi kendi gözlerimle görmek için gitmeye karar verdim. Hastanenin acil servisindeydi, henüz ameliyata almamýþlardý. Durumu aðýrdý, fakat þuuru yerindeydi. Beni tanýdý ve ancak çok kýsýk bir sesle “Artýk rahatsýz etmezler, deðil mi?” diyebildi. Sonra da ameliyata aldýlar zaten ve ameliyatdan sað çýkamadý. Yetkililerden öðrendiðime göre istasyona girmekte olan bir banliyö treni tarafýndan çiðnenmiþti. Yetkililer ayaðý kaydýðý için mi trenin önüne düþtüðünü yoksa intihar mý ettiðini bilemediklerini de söylediler.
-Karýnýn ölümü seni memnun etmiþe benziyor. Gerçekten hiç üzülmedin mi?
-Üzüldüm, ama daha önce de söylediðim gibi ölümünün benim elimden olmayýþýna üzüldüm.
-Bu olay yaþantýnda çok deðiþikliðe yol açmýþ olmalý.
-Evet çocuklarýmla baþbaþa kaldým. Bir-iki ay sonra kayýnpederler geldiler, çocuklarla benim yeterince ilgilenemeyeceðimi söyleyip onlarý sürekli yanlarýnda kalmak üzere alýp götürdüler. Çocuklar gidince beraber oturmak için O’nu çaðýrdým. Ölü çýkan bir evde oturamayacaðýný ve o kadýnýn eþyalarýný kullanmak istemediðini söylediði için zaten kira olan yerden çýkýp yeni bir villa satýn aldým. Eþyalarý yeniledim. O da kendisine daha önce aldýðým evin kapýsýný kilitleyip yanýma geldi.
-O’nun ihanet ettiðini düþünüyor, hatta elinde somut deliller olduðunu söylüyordun.
-Evet, düþüncem deðiþmiþ deðil. Bir kere karým ölmeden önce kendisiyle evlenmem için beni durmadan sýkýþtýran bu kadýn, þimdi evlilikten hiç bahsetmez oldu. Bu dikkat çekici deðil mi? Sonra, seninle en son görüþmemizden bir hafta önce yaðmurlu bir günde O’nu bir adamla bir alýþveriþ merkezinin otoparkýnda gördüm. O da beni gördü, tanýnmamak için þemsiyesini yüzüne doðru indirdi. Ben ne orada ne de daha sonra O’nu bir baþkasýyla gördüðümden O’na bahsetmedim. Bahsetsem bundan sonra daha tedbirli davranýrdý.
-Doðru.
-Özel bir dedektiflik bürosu ile O’nu takip ettirmek için anlaþtým. Takip için fotoðraflarýný, adýný soyadýný, benimle oturduðu evin ve kendi evinin adresini büroya verdim. Uzun bir süredir devam eden çalýþmanýn sonucunda bazý bilgiler elde edildi.
-Ne gibi bilgiler?
-Ýliþki kurduðu adam, otuzbeþ yaþlarýnda; evli ve bir çocuðu var. Oto kiralama firmasý sahibi. Kaldýklarý oteller tesbit edildiði gibi, arada sýrada O’nun evinde de buluþuyorlarmýþ. Son günlerde kendi evine toz alma ve kontrol bahanesiyle çok sýk gitmesinin nedenini de böylece anlamýþ oldum.
-Çok sayýda delil elde etmiþsin. Daha ne bulmaya çalýþýyorsun? Dedektiflik bürosunun çalýþmasý hâlâ devam ediyor mu?
-Evet ediyor. Büro çok önemli bir delil peþinde. Yani görüntülerle de bu iliþki kanýtlanacak. O’nun evinin anahtarý bende de olduðu için büronun talimatlarý doðrultusunda evinin yatak odasýna gizli bir kamera yerleþtirdim. Sanýrým sonucu yakýnda alýrýz.
-Banka müdüresi ile olan iliþkiden ne haber?
-Ara uzayýnca, tabii anlatacak konu da çoðalýyor ve her þeyi konuþamýyoruz. O iliþki tam bir aþka dönüþtü. Gerçek aþk iþte bu kanbur. Çok seviyorum ve çok seviliyorum. Þiirlerdeki, romanlardaki gibi bir aþk…
-Þiirlerdeki, öykülerdeki, romanlardaki aþký bulup da yaþayan gerçekten var mý? Sanmýyorum. Hem, býrak bu laflarý. Çünkü O’nunla olan iliþkinde de ayný þeyleri söylemiþtin. Þunu da unutma dostum: Baþýn ne göðe deðsin, ne de topraðýn altýna girsin.

-Gene bir þeyler saçmalýyorsun. Seni ikna etmek oldukça zor. Ýnatçýlýðýn tuttu gene ihtiyar bunak!
-Baðýrmadan konuþ! Sesini yükseltmen seni haklý çýkarýyor zannetme. Hadi sana güle güle.
-Hoþça kal.

***