Şerh etmiyor artık kalemlerimiz aşkı
Kâşâneleri birbir virâneye tebdil oldu gönüllerimizin
Kurumuş gül fidanlarının beklediği merhamet kadar çaresizlik içindeyiz.
Dar sokaklarında el ele gezdiğimiz şehrin bozulan büyüsünde
Artık anlamsız bir sükût kol geziyor…
Çardak altlarında içilen akşamüstü çaylarının verdiği lezzeti vermiyor
Adına “Cafe” denilen içtima mekânların fincanları
Fikir ve hikmete aldırış eden mi kaldı
Sloganlar kılavuzluk ediyor artık kalabalıklara…
Sevdânın yerini “ çıkmak”ileb bir garip hal almış
İhanet diz boyu çamura dönüşmüş; kirletiyor hayatımızı
Sabırı kim tanır ???
Şükürün ne olduğunu bilen mi kaldı !...
Ekmekler artık çöp konteyner kenarlarında sergileniyor
İsrafın semboleri olarak…