GÖZ BEBEKLERÝMDE SENÝ YAÞAMAK

Ölüm dolaþýyor damarlarýmda
Kötülük ruhumu esaretine almýþ
Kara günler yaþanýyor
Göz bebeklerimde...
Diðer canlýlarýn haberi olmasa da
Sana þiirler yazýyorum
Defterimin sayfalarýna
Seni kazýrcasýna...
Ayý ve yýldýzý gözlerinde birleþtirip
Yaþanýr yapýyorum
Seni, hayatý, ölümü...

Bir mahluk gibi sarýyor zaman bedenimi.
En ince hücrelerime kadar
Alýyor benliðimi benden
Yokluk...
Bir dertte soluyor kaným
Tükenesiye kadar...
Toprak susamýþ ölüme
Ölüm bekliyor hayatý
Her þey birbirine muhtaçken
Ben de sana muhtacým.

Unutuyor tanrý beni
Açýlmayacak bir kapýnýn önünde
Kalmýþcasýna.
Az az ölüm oluyorum
Anlatamadýðým bir sensizlikte...
Yaðmalanýyor bu gün seninle olan anýlarým
Tek tek çalýyorlar benden seni.

Saçýyorum cennetin tohumlarýný
Kararmýþ yüreklere
Umudun pütürlü duvarlarda
Bulduðu bir yazý da
Ýyi yürekler canlansýn diye
Ýçime gömdüðüm bir yýkýntý da
Buluyorum mutluluðu...

Tek tek unutmaya çalýþýyorum seni
Bir zehirmiþcesine çekiyorum içime
Sensizliðin havasýný...
Bir kurþun misali
Yüreðimden gittiðinde
Bir mezar nasýl sessizse
Öyle susuyorum þimdi sonsuz yokluklara.

Yüreðime dolan bir sabah aydýnlýðýnda
Görüyorum gözlerini
Defterimde biriktirdiðim þiirlerle
Sunduðum bir serenatla
Saygýyla eðiliyorum sevginin önünde
Yüreðimin semtine döndüðün gün
Yeniden baþlýyorum
Kalbinde parelenen bir umut çiçeðinde
Kokladýðým aþkýnýn kokusuyla
Göz bebeklerimde seni yaþamaya...