17 Aðustos... Bir Gölcüklü'nün unutmasý mümkün deðil ki. Hala depremin izlerini taþýyor burasý. Ýnsanlar zaten manyak oldu; Ýçimiz dýþýmýz antidepresan. Çok kiþi terk etti. Geri gelenler oldu belki ama eski Gölcük, Deðirmendere yok artýk.

Hala 1999'daki Gölcük deðil bu Gölcük. Toparlanamadý. Hala yýkýlacak mý, onarýlacak mý, yeþillendirilecek mi molozlarýyla mý kalacak belli deðil kimi yerler. Unutmak mümkün mü? Ben Gölcüklüyüm. Ýstesem de unutamam.

Söyleyecek daha sözüm var. 50 yaþýndaki 4 katlý bina yýkýlmazken 4 yazýndaki 4 katlý bina nasýl yýkýlýyor mesela onu sormak istiyorum. Yasaya göre bu ölçekte bir depreme dayanýklý olmasý gereken binalarýn neden yýkýldýðýný ve bu yýkýlan binalarla ilgili olarak devletin ve müteahitlerin nasýl hesap verdiðini ya da vermediðini sormak istiyorum.

Ama sormayacaðým.

Bugün sadece yas tutalým. Zaten tek yaptýðýmýz yas tutmak ama olsun. Bazen bütün bu köhneliðin ve kuþatýlmýþlýðýn içinde elden baþka bir þey gelmiyor; Onu da biliyorum. Bugün sadece kaybettiðimiz canlar için yas tutalým.

Allah rahmet eylesin. Geride kalanlara sabýr ve kuvvet diliyorum.