Günler, haftalar, aylar geçti... Kaç gün, kaç hafta ya da kaç ay olduðu bilemem. Ve bir gün:
     Cafer Aga, tuvalet iþinden kovuldu. Sebep: Tuvaleti iyi temizlememesi. Þikâyet edilmiþ, Kaymakam da “Öyleyse onu çýkarýn, baþka birini bulun!” diye emir vermiþ ve hemen zekâ özürlü Emin yeni görevli olarak iþe baþlatýlmýþ.
     Birkaç kere tuvaletten çýkan adamlarýn:
     -Tuvaleti bok götürüyor, bu sarhoþ burayý hiç temizlemiyor. Bir de utanmadan bir lira istiyor, diye söylendiklerini duymuþtum.
     Cafer Aga, gerçekten de miskin, tembel bir adam. Bütün gün mevsim kýþsa tuvaletin içindeki odada, havalar iyi ise dýþarýdaki bankýn üzerinde hiçbir iþ yapmadan oturup duruyordu. Ýþ yapmaktan sayýlýrsa sýk sýk sigara içerdi. Birkaç günde bir de tuvaletlere hortumla þöyle birkaç dakika su sýkardý. Oturduðu yerden ya para almak için ya da markete gitmek için kalkardý. Son zamanlarda iþe geliþ saati de deðiþmiþti. Öðlene doðru gelmeye baþlamýþtý.
     Ýþte bu yüzden iþini kaybetti. Çok ilginç bir durum ortaya çýktý: Öðlene doðru iþe gelen Cafer Aga sabah ezanýyla birlikte camii avlusuna gelip oturmaya baþladý. Akþam hava iyice kararýncaya kadar orada oturuyor, bir yandan da tuvaleti gözlüyordu. Çünkü gündüz Emin'in olmadýðý sýrada birileri tuvalete girerse parayý gene o alýyor ve cebine atýyordu. Emin akþam saat beþten sonra da oradan ayrýlýyordu ve gene Cafer Aga'ya gün doðuyordu. Hem þarap hem de bira parasýný böyle çýkaramasa da hiç olmazsa bazen bir þarap parasý toplayabiliyordu.
     Tabii bu olumsuzluk beni de etkiledi ve kuru ekmeðe talim etmeye baþladým. Bazen onu bile bulamýyordum.
     Emin çok çalýþkan bir delikanlýydý. Aslýnda tuvaletten gelecek paraya ihtiyacý da yoktu. Çünkü belediyenin kendisine özürlü maaþý baðladýðýný saða sola anlatýp duruyordu. Yalnýz bu anlatýmda bir sorun vardý, Emin maaþýnýn ne kadar olduðu konusunda her defasýnda farklý konuþuyordu. O yüzden para iþinden pek anladýðý söylenemez. Tuvaleti pýrýl pýrýl yaptý. Birkaç kere girdim, gördüm. Hatta bir keresinde tuvaletten çýkarken Emin beni yakaladý ve Cafer Aga'ya:
     -Köpeðine sahip ol. Bak tuvalete girip ortalýðý batýrýyor, dedi.
     Cafer Aga, oturduðu yerden kalkmadan sesinin en yüksek perdesinden:
     -Ulan þerrrrefsizzz yalan söyleme. Benim köpek oraya girmez. Baþka birinin köpeðidir, dedi. Emin
     -Gözlerimle gördüm, oydu. Bi da girerse karýþmam. Dedi ve cevabýný aldý:
     -Hadi ordan þerrrrrefsizz! Ýftira atma, iftira... Bi bok yapamazsýn!
     Cafer Aga iþini kaybettiði için maddi sýkýntý içine girmiþti, ama sorumluluðu üzerinden atmýþ olmanýn verdiði bir rahatlýk da vardý. Hiçbir iþ yapmadan her gün, ya bir bira ya da bir þarap parasý çýkarabiliyordu ya, bu ona yeterdi.
     Parka, tuvalete ya da camiiye gelenlerin bazýlarý:
     -Ýþine sahip çýkmadý, þarap parasýndan da oldu. Þimdi orada pinekleyip duruyor. Pis ayyaþ! Bak, þimdi bu çocuk ortalýðý ne kadar temiz tutuyor! Cafer Aga bunu çoktan hak etmiþti, ama onu hep hoca “Yazýktýr, ekmeðinden olmasýn!” deyip korudu. Sanki kazandýðýný ekmeðe mi yatýrýyordu, yoksa içkiye mi?
     Diye konuþuyorlar, hatta kahkahalar atarak bu olaydan duyduklarý memnuniyeti belirtiyorlardý. Tek tük de olsa:
     -Yazýktýr, ayyaþ da olsa ekmeði ile oynamamalý.
     Diyenler de vardý.
                              ● ● ●
(Devam edecek...)