Okuma yazmayý da öðrendim. Yanlýþ söyledim, sadece okumayý öðrendim; yazmayý deðil. Nasýl öðreneyim yazmayý, benim insanlar gibi kalemi tutacak elim ve parmaklarým mý var? Patilerimle kalem tutabilmek için çok uðraþtým. Her defasýnda baþarýsýz oldum. Bir keresinde okul bahçesinde bulduðum tebeþirle de denedim. Olmadý, olmadý. Tebeþiri aðzýma alabiliyordum, ama patilerimle tutamýyordum. Bu halimi gören ikisi kýz, biri erkek üç öðrenci bana çok güldüler. Hatta bir kýz öðrenci:
-Bundan iyi bir bilimköpeði olur, diyerek dalga geçti.
Okullarýn açýldýðý ilk gün, bu ilkokulun bahçesine girdim. Burada öðrenciler kantinden aldýklarý yiyeceklerin bir kýsmýný ya doyduklarýndan ya da zil çaldýðý için yemeye vakitleri kalmadýðýndan saða sola atýyorlardý. Ben de herkes derse girince bunlarla karnýmý doyuruyordum. Böylece sokak sokak gezmek ya da çöpleri karýþtýrmak zorunda kalmýyordum. Tek sorun, bazý öðrencilerin bana kaba davranmalarýydý. Tekme ile vuran, taþ atan, kovalayan oluyordu. Bu þekilde davrananlarý ýsýrabilirdim veya en azýndan onlara havlayýp korkutabilirdim. Ben bu yollara baþvurmadým. Biliyordum ki en ufak bir hata yaparsam beni burada barýndýrmazlar.
Dersler baþladýktan birkaç gün sonra beyaz önlüklü, lüle lüle saçlarý, boncuk gibi mavi gözleri, ince uzun boyu olan genç bir bayan öðretmen, bahçeye sýralarý ve yazý tahtasýný çýkartýp derslerini burada yapmaya baþladý. Bu uygulama öðrencilerin çok hoþuna gitmiþ olmalý ki memnuniyetleri yüzlerinden okunuyordu.
Ne yaptýklarýný yakýndan izlemek istiyordum. Yanlarýna iyice yaklaþtým. Beni gören bir kýz öðrenci korktu ve çýðlýk atmaya baþladý. Þaþýrdým, olduðum yerde donup kaldým. Bu güzel öðretmen yanýma geldi, benim sýrtýmý okþadý ve o çýðlýk atan kýzý çaðýrdý:
-Gel buraya Buþra! Bak ne kadar güzel bir hayvan. Onu sev. Sana hiçbir zarar vermez. Dedi.
Kýz, hayýr anlamýnda kafasýný salladý. Gelmemekte direniyordu. Öðretmen yanýna gitti, elinden tutup getirdi. Hem kendi elini hem de öðrencininkini baþýmýn üzerine koydu.
-Okþa onu, bak okþanmak ne kadar hoþuna gidiyor.
Kýz denileni yaptý, üstelik sadece baþýmý deðil sýrtýmý da okþadý. Benden olumsuz bir tepki görmeyince sevindiði kýsa kýsa gülmelerinden anlaþýlýyordu. Sonra sýrasýna oturdu, öðretmen derse baþladý. Ders sýrasýnda kýz, ikide bir baþýný çevirip bana baktý, gülümsedi.
(Devam edecek...)