Sacta kýzartýlmýþ yufka gibi çýtýr çýtýr olmuþ aðaç yapraklarý, birer-ikiþer salýna salýna yere düþüyorlar. Ýsteksizler tabii ki; yüksekte, aðacýn dallarýnda etrafý seyrederken bugün-yarýn çöpçüler gelip süpürüp bir çöp konteynerine atýverecek onlarý, oradan çöplüðe taþýnacaklar ve çöplükte çürüyecekler. Ya da iþçiler yapraklardan bir öbek oluþturup, çakacaklar kibriti; sonrasý kül olup gitmek... Ya çürümek ya da küle dönüþmek ne fark eder? Bu þartlarda düþmek için istekli olunabilir mi?

Düþen yapraklarý seyre o kadar dalmýþým ki bir þarký sesiyle kendime geldim, etrafa bakýndým. Þarký söyleyen Cafer Aga'ydý. O gün ilk defa Cafer Aga'yý bu kadar neþeli gördüm:

Dol karabakýr dol

Aðzýna kadar dol

Fazla dolma taþarsýn

Baþýna da iþler açarsýn

Hayret! Sadece Cafer Aga'nýn neþeli olmasý mý beni hayrete düþürdü? Hayýr! Camii avlusundaki bankýn üzerinde deðil de, tuvaletin yanýndaki arkalýksýz koltukta oturduðunu görünce de hayret ettim. Uzun bir süredir oraya oturmamýþtý, çünkü orasý Emin'in yeriydi.

Beni gördü, seslendi;

-Kalo olum gel, buranýn patronu gene biz olduk. O kalpatan (galiba kalpazan demek istiyor), düzenci, dolancý, yalancý pelivan havalar biraz soðuyunca “Ben kýþýn çalýþmam.” deyip iþi býraktý. Gene iyi dayandý sayýlýr. Bir ay. Adamýn zaten paraya ihtiyacý yoktu, devlet ona sakat parasý baðlamýþ. Bana da vereceklerdi, olmadý; yegenim benim üzerime araba almýþ. Adamlar incelediler, “Senin üzerinde bir araba görünüyor. Arabasý olan kiþi yoksul sayýlmaz” dediler. Kalo, senin anlayacaðýn benim bir arabam var. Sen gördün mü benim arabayý? Görmedin. Ben de görmedim. Geçen yýl yegen bir devlet iþinde sen þahitlik edeceksin deyip, kafa kâdýmý aldý, beni notere götürüp birkaç imza attýrdý. Ben ne bileyim benim üzerime araba aldýðýný!

Öksürmeye baþladý. Öksürüðü kesilince bir sigara yaktý.

-Biri yol gösterse de þu yegendeki arabamý alsam. Amma bineriz be Kalo! Ehliyetimiz de yok, sürmeyi de bilmeyiz ama... Ne yaparýz? Bir þöfer tutarýz, þöfer... Þuraya çek, buraya çek deriz. Canýmýzýn istediði yere gideriz. Seni de götürecem, seni býrakmam ha...

Sigarasýndan son nefesi çekti, iki parmaðýnýn arasýna sýkýþtýrdýðý izmariti ileriye fýrlattý.

-Artýk senin tuvalete girmen de yasak olmayacak. Kimse yokken gir, ihtiyacýný gör. Orayý burayý kirletme. Serbestsin, yasak kalktý, bura benden sorulur.

Ayaða kalktý. Ýki adým atýp durdu.

-Olum Kalo, ben markete gidecem. Tuvalet sana emanet. Giren olursa bir tekliði al, nasýl mý alacan? Oraya býraksýn iþte. Vermezse mi? O zaman paçasýndan yakala. Gene vermezse ýsýr, korkma ýsýr, ben seni korurum.

Deyip uzaklaþtý. Az sonra da elinde bir poþetle geldi. Bana aldýðý sosis ve salamýn ambalajlarýný açtý.

-Al ye! Mideciðin bayram yapsýn. Akþama da esas kutlamayý yaparýz. Dedi.

(Devam edecek...)