Ellerimde karanfil sevdalý yüreðini
Akan her damlanýn soluðunda sen

Duman perde olmuþ yüce daðlara
Zalim düðümlerin ucunda yine sen

Yeþil bahçelere düþtü rüyalarým
Sinemde büyüdü solmaz kýr çiçekleri.

Yanaðýmda alev damlasý sessizce akýyor
Gözlerimden soðuk ellenme.

Kuru yaprak hareminde zalim karanlýk
Bitmez oldu dalgýn yürüdüðüm sokaklar

Göklere açýlmýþ yýldýzlarýn altýnda
Yüreðimde sen, aðladým, aðladým hýçkýrarak.

Yemin olsun, ölü penceremden süzülen karanlýða
Ben, ben bir sana bir sana ‘gül’ dedim.

Kehribar gözlüm, güz çiçeðim þahit tut göz yaþlarýmý
Senin için, içli içli aðladýðýma.

Ve pembe düþünde sakla sadece yüreðimi
Kurþunu yudum / ayýp girdiðimde topraða.