Bizim Timur abi boğazını çok sever.
Trakyalı olmasına rağmen
bir doğulu gibi et – balık yemeye bayılır.
Yemek ve yediği yemek üzerine şiir yazmak
ayrıca onun özel bir zevkidir.
Ne ise,
İşte bu abimiz çoktan beri koronavirüs yüzünden
çok sevdiği bu iki zevkinden mahrum kalmıştı.
Geçen hafta aradım,
– Baba, ya sen, ya da ben geleyim fark etmez
bir göreyim artık seni de özledim vallahi- dedim.
– Tamam- dedi.
…ve çıktı geldi.


Geldi gelmesine de sanki o dert yanan,
üzgün olan Timur gitmiş,
Sanki hiç karantina görmemiş Timur çıkageldi eve.
Merak ettim;
– Timur abi hayr ola? Bu n’şen nedir? Biz seni üzgün bekliyorduk amma..- dedim
– Yuşacım Valla dün akşam müthiş bir ziyafet vardı.- dedi.
– Öyle mi? Afiyet ola, ne yediniz?- dedim.
– Kocaman bir hindi dolması.- dedi.
– Ohhh Maşallah, kaç kişi yediniz?- dedim.
– İki kişi.- dedi.
– Kim geldi ki bizden habersiz?- dedim.
– Biri ben… biri de hindi… -dedi….

Çayı tekrar ısıtmak zorunda kaldık…

***

Ne zamandır gülmüyorduk.
İyi ki geldin, şeref verdin Timur abe!
Gene bekleriz.