AYRANI YOK ÝÇMEYE, ATLA GÝDER ÇEÞMEYE

Türk insanýný özetler bu deyim: Ayraný yok içmeye, atla gider çeþmeye.
Banka kredisi en çok ne için çekilmiþ: Araç yakýtý için.
Gazetede öyle okudum.
Herkeste araç var, 300 milyar, 400 milyar…
Teneke bence onlar, çöp.
Onlar teneke bile deðil; karton kutu.
Neden mi?
Sýk sýk yol kenarýna park etmiþ kamyon ve týrlara çarpar o araçlar, hurda olurlar. Gazetelerde bunlarýn fotoðraflarý var, hiç incelediniz mi? Kamyonda çok az hasar olur.
O 300 milyarlýk, 400 milyarlýk araçlarý alanlar eþyanýn büyüsüne kapýlan insanlar, nefislerinin büyüsüne…ego, benlik, saçma salan þey, desinler…filan. Prestij mi diyelim adýna.
Trilyonlarým olsa beþ kuruþ vermem o araçlarýn birine.
2. el kullanýlmýþ bir araç da iþini görebilir adamýn. Ama o araca aþýk olduðu kadýn gibi bakar, böyle bir baðýmlýlýk bu. Bu tipler çöp tipler, bunlar ülkenin siyasetine, düþüncesine, fikrine, geleceðine hiçbir þey katmaz, katamaz, kof, temelsiz insanlar.
Bende öyle sevgiler yoktur, baðýmlýlýklar.
Komþu eve bir araç gider gelir, eski kartal, bilirsiniz, kadýn sürer, bir çocuðu var, bazý lambalarý yanmaz, kadýnýn iþini görüyor, tamam, zihniyet bu, saðlam, iþ görsün yeter.
Ýnsanlar bir þeyler edinmek denen þeylerin çok pis büyüsünde, bir kadýn, bir ev, bir çocuk, bir ne bileyim, böyle þeyler.
Yaþamak edindiðin bilgelik dýþýnda hiçbir þeydir, o edindiklerin de seni bilge yapmaz birader, koskocaman bir sýfýrým, bunu kavrýyorum, bir mizah geliþtiriyorum, bir huzur buluyorum, birkaç þey dýþýnda hiçbir þeye baðý deðilim, Allah, annem, yazdýðým romanlarým, kuþlarým. Bir iki dost, Yaþamak denen bu rüyada uyanýk kalmak, farkýnda olmak en mühimi.
Adamýn 300 ya da 400 milyarýný o araca gömdüðünü görünce þaþýyorum, kesin Marslý.
Aklý fikri olan hiç kimse bir karton kutuya (o araç bence karton kutu)o parayý gömmez. Tramvay kullanýr, otobüs, bisiklet.
Zehirlenmiþ yürek, kafa, þuurdur bu. Kaybolmuþ kiþidir bu.
Bu þahýslarýn tedavi görmesi gerek bence. Çünkü bunlar tüketim toplumu denen cehennemin üyeleridirler. Cehennemi besleyen odunlardýr bunlar, odun, kütük, çalý çýrpý.
O araçlara karton kutu dedim, kanýtý ise trafik kazalarýndaki hurda halleridir, boþa konuþmam. O araçlar saðlam araçlar deðildirler, göze hoþ gelsin diye yaparlar bir þeyler, teknik özellikler cart curt…siz hiç o araçlarýn kamyon gibi saðlam olanýný gördünüz mi, týra ya da kamyona arkada çarpsýn ve saðlam kalsýn; üretilmedi o araç.
400 milyar verdin aldý o aracý; ama kaza yaparsan hayatýný kurtarýr mý bu araç…tan saðlam çýkar mýsýn? Adam bunu hiç düþünmüyor. Hayatýn mý önemli olan, yoksa birilerine hava atmak mi önemli olan.
Eski kamyonlarý, kamyonetleri satýn alýn, kaza yapsanýz da içinden sað çýkarsýnýz, ayrýca mahalle çocuklarýný pikniðe götürürsünüz, fiyatý: 60 milyar, geçen gün baktým, eski bir kamyonet, kýrmýzý.
Ýnsanlar para ile, dünya ile öyle saçma sapan bir iliþki kurmuþlar ki; adamým bu iliþki seni cehenneme sürükler, biteceksiniz, ölünce çok mankafa hayat yaþadým diyeceksiniz. Eh, siz benim gibi yoðun bakýmda ölüm kalým savaþý vermediðiniz için tapýn lan dünyaya, tapýn tabi, haklýsýnýz.

Kalpten, kafada yanlýþ her þeyi atmadan asla aydýnlanamazsýn, bilinç altýndan bütün yanlýþlarý atmadan da asla ilerleyemezsin, aðýrlýklý olarak kendine düþman olacaksýn, kendini eleþtireceksin, kendini beðenmeyeceksin, kendini beðeneceksen de çok zor beðeneceksin, “bu oldu” demeyeceksin, “biliyorum” demeyeceksin, çünkü bilmek bitmeyen bir süreçtir, “biliyorum” demek algýlarýný kapatýr, çürütür ve yozlaþtýrýr seni.

ÝSA KANTARCI