Öyle yalnýzsýnki artýk ayrýþmaya baþladýn bilincimden. Þimdi ruhsal bunalýmdan daha kötü bir þeye, belki þizofreniye dönüþebilecek bu durumu, yani ikimizin arasýndaki iliþkiyi açýklamalýyým. Varlýðýmý görünür kýlmanýn tek yolu bu.

     Olasýdýrki analitik düzlemde bütün hissettiklerim ve sessizlikte seslediklerimle oluþan sistem çökebilir. Olasýdýrki anlam diye sarýldýðým benzersiz ben olma yolu anlamsýzlýða dönüþebilir. Ama kelimelerin beni soyarak çýplak býrakmasý için bu cesareti göstermeliyim. Belirsizliðin boðucu atmosferinde nefes alabilmenin ve kaosun kesik kesik ve dalgalý hareketine uyum saðlayabilmenin tek yolu bu. Kendimi belirlemenin tek yolu ikinci tekil þahýs sýradanlýðýnda ve dýþardaki bir noktada durduðumu farzedip yabancýlaþmanýn getirdiði güvenli mesafeden seslenmek. Aslýnda aklým bunu çok daha önce farketti. Ben sadece tanýmlýyorum. Yani eylem tanýmdan çok önce geldi.

     Önce sen ve ben beraber ve birdik, herþey anlamlýydý. Varoluþsal boþluklara düþmek diye bir þey yoktu. Çünkü sorgulamanýn bir gereði yoktu. Bütün acýlar acýydý, bütün kediler kediydi ve zaman kendinden baþka bir þey ifade etmiyordu. Zaman sadece zamandý. Akýp gidiyordu. Aldýðýn ufak tefek yaralarýn ve benzerlerim diye tanýmladýklarýnýn etkileri aklýnýn bulduðu bir tanýmsýz kelimeyi kavramaya yetmiyordu; Hiçlik! Konuþulan, düþünülen ve yaþanýlan herþey doðal, sýradan ve tanýmlamaya ihtiyaç duymayan olgulardý.

Ýnsanlarý düþünmeye ve tanýmlamaya iten eðilim çoðunlukla akýþýnda veya rayýnda giden hareketin tahmin edilemeyen ve öngörülemeyen ani bir kesintiye uðramasýdýr. Belirsizlik trajedinin ardýndan gelir. Belletilen ve sezgilerle yada el yordamýyla hareket edilen yaþamýn bu trajedi ertesi duraðanlýðýnda insan gözlerini açarak ilk kez gördüðü deðil ama ilk kez baktýðý yani biliçli olarak içine aldýðý nesneleri tanýmlamak veya sýnýrlamak ister. Oysa duraðanlýkta hiçbir nesne birþey anlatmaz.

Kuþkulanmaya da böyle baþladýn. Belliki bir rüyaydý herþey yada gördürülen bir rüyaydý. Öyleya bu ani kaza yada trajedi sana gördüðünü sandýðýn nesnelerin yada yaþadýðýný sandýðýn hayatýn gerçek olmadýðýný ispat etmiþti. Trajedi öncesinde meydana gelen gerilimle birlikte duygulardaki patlamayla hissedilen þiddet sevgi, korku, aile, hayal, istek gibi nesnelerin hep ezbere replikler, hep oynanan roller olduðunu göstermiþti. Sen hiç dokunmamýþ, hiç istenmemiþ, hiç deneyimlememiþ, hiç korkmamýþtýn Yalnýzca beraber hareket ettiðin sürünün huylanmalarýna sesinle eþlik etmiþ, ürkmeleriyle koþmaya baþlamýþ, her türlü açlýðýný hýzla ve tad almadan vahþice doyurmuþtun.Bunu sen istemiþ olamazdýn. Birileri bu rüyayý sana gördürüyor olmalýydý. Zorla izletilen bir film gibi. O halde dýþarý bakmanýn bir faydasý yoktu. Çünkü herþeyin ezbere oynatýldýðý bu oyunu durmadan tekrar etmek hiçbirþey farkettirmediði gibi dayanýlmaz bir ýzdýraptý.

Seninle böyle ayrýldýk. Yabancýlaþtým sana. Önce hayvani isteklerinle dalga geçerek baþladým. Sonra bütün o açlýðýný adeta mekanik bir üslupla tanýmlamaya yani sýnýrlamaya baþladým. Aþaðýladým seni. Çünkü seni tanýmak istiyordum. Çünkü böylece kendi içime yani sana döndüðümde hergün yaþamak için anlamlý olduðunu uydurduðum hikaye anlam bulacaktý. Böylece bir zamanlar bir ve beraber olan ben ile akýl ayrýldý. Hayvani içgüdü sessiz kaldý.

     Senin hakkýnda öðrendiklerim çoðu zaman beni mutlu etmesede en azýndan elimde manüpüle edilemeyen bir bakýþ açýsý vardý artýk. Sürüden ayrý olup sürüden birini incelerken beklentilerimi azaltýp korkulana karþý koyabilirdim;Yani hiçliðe. Böylece, benliðimden ayrý düþüncede var olan bir akýl olabildiðim sürece, hiçlik varoluþsal boþluðun çatlaklarýndan düþmeme neden olamazdý. Ara sýra seni özlememi, yani kendim olmayý özlememide bir kenara býrakýrsak bu varoluþ biçimi kabul edilebilirdi.

Ne yazýkki korkulan oldu. O çýktý karþýmýza. Bana sen mesafesinde yaklaþtý. Öyleki artýk ikinizi ayýrd edemiyordum. Bütün akýlcý uyarýlarým bir kulaðýndan girip diðerinden çýkýyordu. Bana " Doðal olan bu." diyordun. Onun varlýðý sayesinde yeniden ben ve kendin bir olabiliriz eskisi gibi. Sana onun ikimizi bir araya getirmek gibi bir niyeti olmadýðýný, senin yerine geçmek istediðini, benlik olmadan aklýn kendi bulunduðu yeri tanýmlayamayacaðýný söylesemde, bana sýnýrsýzlýk, bir olma, hep olma gibi þeylerden söz ettin. Bense inatla bunun hiçlik olduðunu insan bilincinin sýnýrsýz olaný kavrayamayacaðýný, o sýnýrsýzlýk içinde kendi bilincini tanýyamayacaðý için yok olacaðýný anlatmaya çalýþtým. Benden öyle uzaklaþmýþtýnki seni kaybettim.

Dilin olanaklarý içinde en kýsa biçimde öznel olana iþaret etmeye çalýþtýðým bu iþaretler bütününde beni çýkýþa yöneltmesi için gösterdiðim çabada bana eþlik ettiðin için müteþekkirim sayýn okur. Çünkü Descartes'in varlýðýný ispat etmek için ortaya koyduðu dahiyane düþünce dizgesi varlýðýmý ispat etsede kayýp benliðimi huzura kavuþturmuyor. Süregiden hikayemde senin tanýklýðýna muhtacým.