"Hayatýn sivri köþelerine uymaya çalýþýrken kendi özünü kaybetmemek uðruna incele incele bir rayiha kalmýþ dilsiz ruhlarýn meftunuyum." diye yazmýþtým bir yazýmda. Ama ben sessiz kalamýyorum, inliyorum. Umarým çevreye verdiðim rahatsýzlýk kendime verdiðimden azdýr.Yarayla baþlamýþtým, umutla bitirmek isterim. Veda edebilmeyi isterim ki vedasýz ayrýlýklar beni yiyip bitirmiþtir.

Emanet aldýðým benzetmeler ki umarým farketmiþsinizdir, onlarý yaþatmak içindi. Yarattýðým ifadeler bütünüyle ve tamamen "aþk"ýn eseriydi. Benim deðil. Bunu bütün sanatçýlarýn bildiðini düþündüðümden isim vermedim. Yalnýzca müzik hocamla gelecek vaad eden bir sanatçýnýn ismini anmadan geçemedim.

Dileðim aþýk olduðum dilsiz ruhlar gibi olabilmektir. Dualarým sizinledir. Fazla bile konuþtum. Umarým aþýklar beni baðýþlar.