Bilebilir miydim sevgili günlüðüm✍🏻
Datça’da; Dalaman’dan Datça’ya… Datça’dan Dalaman havaalanýna transfer þirketinin tam karþý sokaðýnda, solda hayatýmda yiyebileceðim en güzel böreklerin olabileceði aklýmýn ucundan geçebilir miydi?

Transfer midibüs þöförünün önerisiydi, orada bir börekçi var demiþti. Gün kara iplikle, ak ipliðin seçileceði aydýnlýk ve karanlýk aralýðýnda iken..

Karþý dar sokaða yürümüþ, karanlýkta lambalarý yanýk börekçiyi görmüþtüm. Sabahýn çok erken vakitleri olduðundan yaklaþmýþ; böreklere uzaktan bakmýþtým tam o anda çið börek kokusu sardý ortalýðý, fakat saat erken olduðu için beni tuttu çið börek kokusu; malum
“Boða burcuyum” koku çok önem arz ediyor hayatýmýzda ve hýzla uzaklaþtým.

O yüzden iþte leylak rengi salkým aðacýn orada bir pastanede oturmak durumunda kalmýþtým.

Poðaçadan bir ýsýrýk alýp býrakmýþtým, aç olmama raðmen yiyemedim.

Efendim ?
Efendim sevgili günlüðüm?
Yesemiydim?

Damaðýma hitap etmeyen þeyleri neden yiyip kendime eziyet edeyim? Hýmm söyler misin ?
Ruhumuz ve bedenimiz yediðimiz þeylerin huzurunu barýndýrmýyor mu ?

Her bulduðumuzu veya her önümüze konan þeyi yersek Allah muhafaza ruhumuzun ýþýltýsýný kaybedebiliriz diye düþünüyorum.

Açlýðý; beðenmediðim bir þeyi yememeye tercih ederim.
Nasýl ki kalbimizi her önümüze gelen insanlarla doldurmuyorsak; bunu midemize aldýðýmýz þeylerin ayrýmýna borçluyuz düþüncesindeyim.

Güneþin doðumunu peþpeþe peþpeþe çektim Datça’nýn kibar geniþlikte ki caddesinde.

Gruba geldiðimi yazacak oldum fakat saat çok erken olduðundan rahatsýz etmeyeyim diye yazmaktan vazgeçtim.
Ciddi kilometre uzunluðunda bir yüzüþümüz olacaktý Kargý’dan baþlayacaktýk ve ben hem uykusuz, hem de açtým.
Yukarý doðru yürürken iki köpek gördüm.

Rýzýklarýnýn derdine düþmüþ iki masum köpek.

Hayvanlarý çok severim, her birini ayýrt etmeden sivrisinekler hariç…
Hele ki bu sivrisinekler çocuklarýmý yemiþse beni görme öfkem boðazýmda oluyor…

En sevdiðim hayvanlar fil ile baþlar ikinci sýrada köpeklerdir…
Kedi’mi köpek’ mi desen köpek derim.
Alýp içime yüreðime yüreðime basasým geliyor lakin uzaktan iþte…
Ömrümde bir kere dokundum köpeðe bir defa, yalnýzca tek sefer nedenini bilmiyorum.
Canlý dostlar ile büyümediðimiz içinde olabilir bu durum. Ve rahmetli anneciðimin titizliðide nedenlerin biri olabilir.

Sakýz çiðnetmezdi annem bize sevgili günlüðüm ✍🏻
Sakýz çiðnemeden büyüyen kýz çocuklarýndan olduk bak hele… Vardýr anneciðimin bir bildiði nurlar içinde uyusun.
Yarým asrý devirdim, aðzýma tam minik þekersiz içinden þirin fal yazýsý çýkan sakýzdan evde alýrken sanki annem hayýr Hülya diyor gibi his duyuyorum.
Geçen gün hem çiðnedim, hem þiþirip patlattým sonra dur bakayým deyip gardrobumun aynasýnýn karþýsýna geçtim.
Çiðnerken ve þiþirirken izledim kendimi hakikaten hoþ bir görüntü olmadý.
Ama ben çocuklarýmýn sakýz çiðnemelerine hiç karýþmadým. Onlarda çiðnemeden büyüdü bakar mýsýn✍🏻
Gün aydýnlandý ve Datça’da iki köpek yokuþun baþýnda ve ben yokuþun ortasýnda idim. Ýþe giden bir kaç kiþi dýþýnda kimseler yoktu.
Palamutbükü’ne giden araçlar yukarýda demiþti havaalaný transfer þöförü.
Saatini öðrenmek için yukarý çýkmak zorunda idim.
Gel gelelim bir ay öncesine dönersek kýzým jip’i kullanýrken yedi köpek havlayarak aracýn dört yanýný sarmýþtý korkudan yüreðim çýkmýþtý.
Allahtan araç yüksekti ve oradan kalan içsel sarsýntý ayaklarýmý yokuþun ortasýnda durmaya zorlamýþtý.