Hayır arkadaşlar , bir efsaneyi yaşamak derken Fenerbahçe ‘den bahsetmiyorum. Bahsettiğim,
bana göre , Türkiye ‘nin en başarılı alternatif rock solisti , bestecisi ve söz yazarı Feridun Düzağaç.

Kendisini 24 Ekim 2001 tarihinde “ Adam , Ayna ve Yalnızlık “ başlığı altındaki bir söyleşide
izleme fırsatı buldum. Bugüne kadar bana hem söz hem de beste olarak en tatmin edici şarkıları tattıran bir insan... Her cümlede hayata ve yaşama yeniden ve farklı bir bakış açısı ile bakmamı sağlayan insan...Hayat tarzı ve kişiliği açısından pekte bilgi sahibi olmadığım bu sanatçı , benim gözümde aslında çokta başarılı bir edebiyatçıdır. Kurduğu cümleler ve tanımlar ile pek çok meslektaşından daha derin , daha anlamlı ve belki de daha mecazidir. Yazdığı sözlerle pek çok eleştiri okuna hedef olsa da Feridun Düzağaç ‘ın kabul edilmesi gereken çok elit bir hayran kitlesi vardır. Bu elitlik kavramı herkese göre değişebilir. Bana göre kültürel anlamda gerçekten bilgili bir kesimdir Feridun Düzağaç ‘ın hitap ettiği kitle...

Söyleşinin detaylarına girmek gerekirse ; bana göre aslında Feridun ‘un potansiyelini gösteremediği bir formatta hazırlanmıştı. Gelen herkes edebi bir sohbet beklerken bir anda bir televole röportajı halini alan söyleşiden sanıyorum kimse beklediğini bulamadı. Çünkü gelen insanlar zaten Feridun ‘un nerede doğduğunu , nasıl müziğe başladığını sunuculuk yapan arkadaştan daha iyi biliyordu. Sunucu konusuna tekrar döneceğim çünkü ciddi anlamda herkesi kanser eden bir tarzı vardı. Söyleşinin temasının karizmatikliği ve belki de Feridun
Düzağaç ‘ın imajıyla olan örtüşmesi herkesi bir araya toplamıştı. Küçücük salonda kapının dışına kadar taşan kalabalık, kesinlikle “ Dünden Bugüne Feridun Düzağaç “ başlıklı bir söyleşi beklemiyordu. Belki , bence , beklenti Feridun ile birlikte anılan yalnızlık kavramının ifade ettikleri ve bu kavrama bakış açısını öğrenmekti. Zamanında yazmış olduğu şiir antolojisinden kesitler dinlemekti. Şarkılarındaki yalnızlık kavramıydı belki de beklenen. Ve fakat ilk on beş dakikadan sonra salonda ciddi bir boşalma görüldü. Çıkanlara kulak kabarttığınızda söylenen aynı şeydi , “ Yakışmadı “. Evet , yakışmamıştı. Karşılıklı fikir alış verişi şeklinde ilerlemesi gereken ve fakat bir türlü konuya girilemeyen , gitgide anlamından uzaklaşan bu söyleşiden ben de itiraf etmeliyim ki erken ayrıldım. Sanıyorum benim gibi pek çok kişi söyleşinin gidişatını sunucuya bıraktığı ve müdahale etmediği için Feridun ‘ a kızdı.

Sunucumuza gelince tamamen “ Ben bu arkadaşı eskiden beri tanırım hatta geçen gün sohbet ederken ...” imajı vermeye çalışan , yapay bir samimiyet ile konuşan tatsız bir televole spikeri idi.

Aslına bakarsanız , bir efsaneyi yaşayamadan dönen ben ve benim gibi pek çok insanın hayal kırıklığına uğradığı bir geceydi. Tıpkı Fenerbahçe ‘nin bu aralar tat vermediği gibi ...Belki de bizler büyük bir beklenti ile oradaydık. Bizden de kaynaklanan bir düş kırıklığı olabilir yaşanan ve fakat nedeni ne olursa olsun , sonucunda herkesin kafasında; belki de; yarattığı ortam oluşamadı . Umuyorum bundan sonraki söyleşilerinde Feridun Düzağaç , mümkün mertebe sunucusuz ve kendi kontrolündeki söyleşilere katılır ve bizler de O’ nu büyük bir hazla izleme fırsatı buluruz.