Başkanımızın açıklamasına göre, Kuzey Irak’a girmek için tüm askeri şartların oluşması gerekiyormuş. Ben bu şartları merak ediyorum. Şehit kotasını kaçtır, toprağın ne kadarından vazgeçmemiz veya ne kadarının daha fazla talan edilmesi gerekiyor? Bu askeri şartların acilen bildirilmesini rica ediyorum.

Biz vatanın bütünlüğü ve bir olmak duygusu ile yetiştirilmiş bir milletiz. Tek derdimiz huzur içinde, kendi toprağımızda çalışmak ve yaşamak. Ama dış güçlerin etkisi ile kendi kendine yeten bir toplum olmaktan çıkıp, tarımı bile kısıtlanan, mısırı ithal etmesi gereken bir millet olduk. Hadi bunu geçtim, kendi vatanımızı savunmak için bile dış güçlerden izin istemek zorundayız artık.

Askeri şartlar yerine gelirse… Yani birileri bize izin verirse, iyice canımıza tak ederse. Yarın öbür gün benim kardeşim de askere gidecek, o askeri şartlar yerine gelmediği için belki ben de onu bu vatana vefa edeceğim, öyle mi? Benim başkanı vatanına sahip çıkmayan ülkeye feda edilecek bir kardeşim yok.

Benim, sokaklarda maç çıkışı kutlaması gibi, ideolojik tavırlarla pankart açan, slogan atan, başıboş, organize olmamış, neyi, neden seçtiğinden haberi olmayan, haberi olmaması için devletinin azami çaba harcadığı bir vatan için verilecek kanım veya canım yok.

Benim referandum kutlamasını, şehit ailelerine baş sağlığının üzerinde tutan bir başbakana verilecek tek bir günahım bile yok. Elalem tek askeri için dünyayı yakarken, 50 canı hiçe sayan bir ülke için geleceğe dair inancım bile yok!

Bir Türk dünyaya bedelse, bunu kanıtlayacak bir lidere ihtiyacım var. Benim yeniden bu toprağa, bu ülkenin insanına inanacak bir rasyonele ihtiyacım var.