“Her sabah ayný adamla uyanmak nasýl bir duygu? Tek düze mi? Keyifli mi? Yoksa güvenli mi? Tek düzelikten de keyif alýnabilir mi? “

Evlilik aslýnda çok güzel bir kurum. Varolduðu için þikayet etmiyorum, gerçekten. Sonuçta bugüne kadar ulviliðini defalarca söyledim. Ama galiba dýþardan davulun sesi pek hoþ bir name gibi geliyordu. Sonra yaþ gelip, yumurta kapýya dayandýðýnda, hele de özgür bir hayata alýþýnca, bir adama aþýk olmak evlilik için pek de yeterli bir neden olmuyor. Eskiden Ayþe Arman’a çok kýzardým. Evlendiði adamla haftanýn 4 günü ayný evde, 3 günü farklý evlerde yaþamayý savunduðu için. Ama tek yaþamaya alýþan, o hayatýn nimetlerinden dibine kadar faylanan insanlar için evlilik gerçekten büyük bir karar. Hatta evlilik çok korkutucu bile gelebiliyor. Her akþam eve geldiðinde ayný adamý görmek, kýsýtlý bir çevre ile görüþmeye baþlamak, evli çiftler topluluðu olarak yaþamak, yemek yapmak, çamaþýr yýkamak, ütü yapmak, bunlarýn sorumluluk olmasý, yapmadýðýnda karþýndakinin “Neden ki?” diye sorabilme ihtimali....Gece birlikte dýþarý çýkmak zorunluluðu, hatta eve ayný adamla dönme zorunluluðu :) . ( Neler diyorum ben böyle...) Offfffffff! Ben evlilikten çok korkuyorum.

Aslýnda ben yemek yapmayý, sevgilimin çamaþýrlarýný yýkamayý, onlarý ütülemeyi, ( hatta ütülerken de “Aman da ne yakýþýyor bu gömlek benim aþkýma” demeyi pek severim) evi birlikte temizlemeyi severim. Evde oturup onunla birlikte film seyretmekten, kitap okumaktan, hatta formula 1 izlemekten de zevk alýrým. Her zaman kimin kazanacaðýný bilmem elbette ki formula 1 izlememizde büyük etken ama... Sonuçta bunlar bir zorunluluk haline geldiðinde pek de keyifli olmayacaktýr diye de korkuyorum.

Sonra ben çapkýn bir kadýným. Göz çapkýný diyebiliriz. Güzel kadýna da erkeðe de bakarým.(?) Ne bileyim iþte, bana bakan bir kaç çift göz hiç de fena olmaz o gece içerisinde. Sevgili kankanýzla bütün gece ayný adamý beðenerek, dans edip, saatlerce güldünüz mü hiç? Ve sonucunda asla kavga etmeden, eve paþa paþa en alkollü halinizle gülerek döndünüz mü? Dünyanýn en güzel muhabbetidir bu. Ben hayatýmda geçirdiðim en keyifli geceleri onunla yaþýyorum. Ve galiba bundan vazgeçmekte istemiyorum. Sonuçta kocanla bu muhabbeti yapamazsýn; “Ay hayatým ne hoþ adam deðil mi? Hadi güzel oynada baksýn adam” gibi birþey pekte kabul edilir bir durum olmasa gerek. Sonra dýþarda benim tanýmadýðým ama bana belki de daha daha uygun, benimle Vatikan ve entrikalarý hakkýnda konuþacak, Osmanlý tarihi hakkýnda benim kadar ahkam kesecek, benimle dans edecek bir adam varsa...Ya bir gün gelir de evli olduðum halde baþka bir adama aþýk olursam? Evlenmeden 3 gün önce aþýk olursam? Ya yeterince aþýk olmadýysam? Bir yaþam süreci boyunca kaç kez aþýk olma hakkýmýz var? Misal ben 2 kere oldum, “Allahýn hakký 3’tür” mantýðý ile bir hakkým daha varsa ne halt ederim? Veya aþýk olmadan sýkýlýrsam evlilikten? Ya hiç bana göre deðilse? Bir gün gelipte “Sevgilim ben galiba bu gece dýþarý çýkýp, etrafa bir göz atmak istiyorum, insanlar nasýl eðleniyorlar bakmak isiyorum ama senin de gelmeni istemiyorum” dersem; sonra da kocacýðým bunu kabul etmezse? Benim tersim pistir valla çýkarým ben o gece...Sonra muhtemelen adam o akþam bulduðu nöbetçi çilingire kilidi deðiþtirir.

Ya da evlendiðimizde bir gün gelir de birbirimize çok benzemeye baþlarsak? Çok sýkýcý olmaz mý hayat? Geçen gün bir arkadaþým evlilikle ilgili þöyle dedi: “Kabul et hayatým, sadece evli insanlarla görüþeceðin, akþamlarý ayný adama döneceðin, yemek yapmak, çamaþýr yýkamak gibi görevlerinin olacaðý bir dönem geldi kapýya dayandý. Ve bundan kaçamazsýn. Saklanabilirsin ama kaçamazsýn!” Ay niye insanlar böyle üstüme üstüme geliyorlar benim evlilikten soðutmak için. Halbuki lisedeyken ilk benim evleneceðimi düþürdük, ben pek evliliksever bir insandým. “ Aman da ne hoþ öyle mýncýk mýncýk “ derdim. Þimdi; “ Ýðððð, ben öyle mýncýk mýncýk iliþki sevmem, mümkünse 3 günde bir görüþelim hatta haftasonu bir günümde arkadaþlarýmla eðlenmeye çýkayým, yok ben gelemem öyle onu giyme bunu takmalara” falan diyorum. Þirazem bozuldu demek ki benim de zaman içerisinde. Veya kendimi buldum, bu da bir yorum :)


Ama bir yandan da düþündüðümde bir gün bir bebeðim olmasýný, onun büyümesini seyretmeyi, “Bunu sevdiðim adamla birlikte yaptýk, ay pek de güzel yapmýþýz” demeyi de istiyorum. Bir an gelip bunaldýðýmda kaçýp sýðýnacak, huzur bulacak bir göðüs kafesi de istiyorum. Bazen sabah uyandýðýmda sevgilimi yanýmda görmek, gece kollarýnda uyumak hoþuma da gidiyor. Olmadýðýnda kafam karýþýyor.
Milletin iþi varsa evde tek baþýma oturmaktan nefret ediyorum. “Sevgilim burda olsaydý, ne güzel bilmem ne yapardýk...” diyorum. Hayýr efendim, sevgilimi boþ zaman deðerlendiricisi olarak görmüyorum! Ama her boþ zamanýmý da onunla geçirmek de istemiyorum. Keþke birlikte yaþasak belki hayat daha kolay olurdu. Daha bir sahipsiz oluruz sanki. O imza var ya herkesin þirazesini bozuyor. Eline bir defter veriyorlar kontrat kýlýklý, ondan sonra da uymaný bekliyorlar. Deftersiz olsa misal olay, her gün gözüne gözüne sokulacak bir obje olmasa mesela, belki o zaman daha mý rahat olurdu ne? Kimse diretmese mesela evlilik diye, ne bileyim... “Ciddi mi düþünüyorsunuz?” filan gibi salakça sorular sormasalar mesela. Ne demek ki o? Ben arada bir deðiþik bir hayat yaþamak istediðimde ciddiyetsiz mi oluyorum? Sevgim mi eksik algýlanýyor evlenmeyince? Seviyorum iþte! Ýlla imza atmam mý lazým yani adamýn yanýnda uyanacaðým diye?! “Allah belamý versin seviyorum, ekmek musaf çarpsýn, ahan da imza atýyorum altýna” bu mudur yani? Seviyorum, geçireceðim hayatýmý birlikte, ama hala gencim güzelim ve dýþarda yaþanacak bir hayat var kardeþim, her gün fasülye yemek de istemeyebilirim yani.
( Sinirlenmiþ yazar burda :) ) Bak ama erkek muhabbetiyle þunu da derim, “Yok kardeþim o yapamaz bu dediklerimizi, ben yaparým, o evde oturacak!” . Bu kadar da bencilimdir ayrý!

Hani eskiden evlilik illa ki olacak birþeydi, þimdi zorunlu deðil seçmeli yaþam tarzý ya ondan mý gevþedik biz? Kadýnlar bile pek bir erkek oldu hani; “Amannnnn, nedir kardeþim takýlýrým kafama göre” demeye baþladýk.. Seçmeli dersler genelde kolay olur aslýnda ama bu zor geldi bana. Seçmesem mi acaba? Sonra çok piþman olabilirim bak; o ayrý... Ay bilmiyorum kasýldým iþte ben, alýþamadým hala evlilik fikrine. Bir gün aman ne ulvi bir olay deyip dizeler düzüyorum, öbür gün kabus gibi geliyor. Belki de ben hiç evlenecek bir model deðilim, bu illa olacak diye bir þey yok deðil mi? Gencim, güzelim ilerde belki þeederim. Adam da bekler mi, bak onu bilmiyorum. Ben de pek öyle beklenmeyecek hatun deðilim ama, fazla da zorlamamak lazým galiba :) .

Amannnnn neyse; yaþayalým görelim deðil mi þekerlerim. Olmadý boþanýrým :) . Beni alacak baþka adam mý yok :) . ( Bakar mýsýnýz; sonucunda yine evlenecek...)

Kaçýnýlmaz son!!! Eh kaçamýyorsan, zevk alacaksýn deðil mi ?

Sevgiyle,
Esra