Sene 6 Ocak 1921, Sevr sonrası Türkler kaybettikleri haklarını geri almak, özgür olmak adına Birinci İnönü savaşı ile meydanlara çıktılar. Kadınlar, erkekler ve çocuklar...Savaşa katılmaktan korkan erkeklerine nispet yaparcasına kağnılarla top, mermi taşıyan kadınlar...Savaşın en acı anlarını yine bu insanlar yaşadı. Yunanlıların cephe gerisinde yaptıkları...Hepimiz az çok biliyoruz, yürek yıkan, hırpalayan, en milliyetçilik hislere sahip olmayanların bile tepesi attıran günler...

Sonra zafer (?)... Güya geri alınmış özgürlük ve medeniyet çalışmaları...Osmanlı’nın yüzyıllara dayanan sefasından sonra geriye kalan bir enkazı toparlamak için çaba harcayan koskocaman ama yorgun bir millet.

Geldik 2004 yılına...Sefa günlerimiz 2001 krizinden sonra geri dönmeye başladı. Piyasalar açıldı, gece hayatı renklenmeye başladı. Şıkır şıkırız sokaklarda...Her yandan biribirinden güzel kadınlar çıkıyor, sağda solda erkekler için bir sürü cennet bahçesi mevcut. Ölmeden cennetteler :) . Çünkü....

Çünkü Kurtuluş savaşının herşeyi bir yana koyarsanız bugüne kadar gelen en önemli sosyal yansımalarından birisi de: “Türkiye’de çokkkkkk fazla kadın varrrrrrr!!!!!!!!!!!! ” . Nedennn; çünkü erkeklerimizin bir sürüsü öldü.Bir türlü de yeterince erkek doğuramadık, bugün Türkiye’de 4 kadına 1 erkek düşüyor. Ortamın durumu bildiğin murphy kanunlarının geçtiği, av, avcı sendromunun yaşandığı orman. Erkekler pek mutlu durumdan; kadınlar “Evli, evsiz, yeterki erkek olsun, kör topal ne edersin, ortamda erkek yok zaten, milletin %78’i gay...” kaygısından ne bulsalar atlıyorlar. Eh bende erkek olsam benim de hoşuma giderdi bu durum. Düşünsenize pek matah olamasanız da size talep pek yukarlarda.

Eskiden “ayıp” deidğimiz erkek ayartma oyunları şimdi hayatın amacı, odağı haline geldi. Özgürlük, o büyük çaba ile sahip olduğumuz özgürlük birden anlam değiştirdi, “rahatlık” olarak hayatımıza girdi. Bir gece de olsa yaşanılan ilişkiler, hayat tarzı olmaya başladı. Kadınlar tıpkı tarih öncesi ççağlarda olduğu gibi, hayvan avlarcasına erkek avına çıktılar...Kim düşürürse kardan sayılmaya başladı. Erkekler de zavallımlar zannediyorlar ki kendileri hatunları götürüyorlar. Yok öyle bir durum arkadaşlar, bildiğin meta olayı şu an sizin üzerinizde, geçmişler olsun. Bundan sonra aşk, evlilik filan da arıyorsanız, kadınlar karşınızda en materyalist halleri ile durmaktalar. “Gel, tabbi ki evlenirim seninle, ama...Evin, araban var mıydı?” . Veya “ Ne yapalım artık, adam yok memlekette kaldık buna!” durumu söz konusu.

Herşey giderek iğrençleşmeye mi başladı ne? Benim algımın ötesinde bir hayat yaşanıyor dışarda.
Yok öyle, sosyal çarpıklığa dem vurmak gibi bir sıkıntım yok, sadece içim sıkıldı onu paylaşmak istedim sizlerle. Çünkü gece hayatında 15 yaşından itibaren 40 yaşında gibi duran kızların gezinmesi, sanattan anlamayan, adına tasarımcı, sanatçı falan denilen 50’lik adamların bu kızlarla elele dolaşması midemi bulandırmaya başladı, o kadar...Hatta bir adım ötesine geçip, “Memleket böyle giderse, ben çocuk falan doğurmam kardeşim” moduna bile girdim. Elin iti gelip kızımı ayartaacak veya oğluma sülük gibi yapışacaklar. İğğğğ!!! Benden var ya çok fena kaynana olur :) .

Velasılı kelam: “Savaş, çok fena bişey, insanların değerlerini, hayata bakışlarını alt üst ediyor. Savaşmayın! Önünüze gelenle de sevişmeyin!” ( Bu kadar çalışıyormuş kafası :)