Gaz lambasının soluk ışıkları, Moldova’nın ağır ağır akan berrak sularından, Charles Köprüsünün taş duvarlarına yaslanmış nehri seyreden, şakaklarına kırlar düşmüş, yanık tenli genç bir kadının dalgın bakışlı ela gözlerine yansıyor. Nehrin üzerinde turistleri taşıyan gezgin tekneler bir üst kota çıkmak üzere kanala girmek için sıranın kendilerine gelmesini bekliyorlar sabırsızlıkla. Küçük şelalenin önündeki beyazımsı köpükler tezgahlarda alıcı bekleyen suluboya resimlerinin bir parçasını tamamlar gibi duruyor.

Turistlerin bir anlık şaşkın ve meraklı bakışlarını üzerinde toplayan XIV. yy giysili beyaz donuk suratlı pantomim sanatçısı, uzun süren hareketsizliğinin ardından bir izleyicinin, önündeki kutuya attığı birkaç bozuk paranın hatırına eğilerek, cömert seyirciyi balo salonlarına has bir reveransla selamlıyor. Aziz John Nepomuk’un heykelinin sağında, uzun siyah saçlı genç bir kızın çaldığı gitardan yayılan “guardame las vacas”ın melodisi, biraz ileride yorgun parmaklarıyla akordeonun klavyelerine basmaya çalışan çalgıcının, körüğünden çıkan Çigan müziğinin hızlı ritminde eriyip yitiyor. Sokak çalgıcısının köpeği, tüm gün Temmuz güneşini içine çekmiş sıcak taşların üzerine uzanmış, uykulu gözleriyle tembel tembel etrafı süzüyor.

Genç bir çift, bebeklerinin arada bir gösterdiği bir küçük dişin yaşam parıltıları saçtığı minik gülücüklerini yakalamaya çalışan ressamın kalem hareketlerini, büyük bir gururla takip ediyor. Küçük seyyar satıcılar, oldukça iri düşen birkaç yağmur damlasının devamının geleceğini bilecek kadar oralılar ve arabalarının çekmecelerinden, şeffaf brandalarını çıkarmak üzere hazırlık yapıyor. . Başındaki Osmanlı sarığından aşağıya süzülen bir iri su damlası yeniçerinin yanaklarındaki tozda duraksıyor.

Köprünün üzerinde, siyah çarşaflar geçirilmiş gibi duran her bir ürkütücü heykel, tepedeki Vitus katedralinin, paratoner gibi gökyüzüne uzanan kararmış sivri kulelerinin altında, geçmişin günümüze uzanan kolları gibi görmüş geçirmiş bir şehrin hikayesini anlatıyor.

Biraz önce nehri dalgın bakışlarla izleyen genç kadın, birazdan sağanak haline gelecek yağmurdan kaçmak için can atan düşüncelerinden sıyrılıp bir süre daha şehrin ruhunu içine çekmek üzere köprünün her iki tarafında yer alan heykellerin takipçi bakışları altında yürüyüşüne devam ediyor.

Yeni bir şehri daha tanımanın kültür sarhoşluğundaki gözleri, taze neşeyle parlayan bir Japon genci, ünlü Çek birasının tadına varırken diğer elindeki dijital kameradan, biraz önce çektiği bir görüntüyü izliyor. Yanındaki arkadaşı, acıma duygularını mıknatıs gibi üzerine çeken yere kapanmış bir dilencinin elleriyle sımsıkı tuttuğu dikişleri sökülmüş eski bir şapkaya eğilerek on Krona bırakıyor.

Bitmeyen davasını bu kez bitirmeye kararlı görünen ve hızlı adımlarla yatalak avukatın evinin yolunu tutmuş Kafka’ya yol vermek için genç kadın sağa çekilmek zorunda kalıyor. Astronomik saatin on kez çalan ding dong sesleriyle havarilerin gölgeleri şehirdeki turistlerin arasına karışıyor. Bir kukla oynatıcısı, Bedrich Smetana’nın Moldau senfonisi eşliğinde cansız kuklanın iplerini bu kez onlara can vermek için çekiyor.

Vaclav meydanındaki delikanlının bedenini saran alevler yağmur yüklü bulutlardan boşalan damlalarla kadife yumuşaklığında sönerken gökyüzündeki son kızıl çizgi de gecenin koyu karanlığında kayboluyor. Hızlanan iri yağmur damlaları, geçmişin izleriyle yaralı düşüncelerini silmek ister gibi , genç kadının yanaklarındaki hüzün göz yaşlarıyla buluşarak, karanfil ve tarçın tadıyla Bohemya’nın serinliğini de şehre beraberinde taşıyan, sonu ve sonsuzluğu bir arada çağrıştıran Vlatava nehrinin koyu karanlık sularına karışıyor. Temmuz 2004