Marquez'in Şu Hüzünlü Orospuları

Seval Deniz Karahaliloğlu

Ancak bu kadar olur. 90’ında hayata yeniden başlamak böylesine incelikli ve duyarlı bir dille anlatılabilir. Alaycı yaklaşımındaki zarafet mi yoksa akıcı yazılışından kaynaklanan kolay okunuşu mu bilemiyorum ama Gabriel Garcia Marquez’in ‘Benim Hüzünlü Orospularım’ insanı alıp götürüyor. Bir yaşam güzellemesi olan ve Can yayınlarından çıkan 'Benim Hüzünlü Orospularım', orijinal dili olan İspanyolca'dan İnci Kut'un özenli çevirisiyle Türkçe'ye kazandırılmış.

İnsanın yüreğine dokunan bir sıcaklık ve içtenlikle kaleme alınan kitap, kendince 'hayatta bir türlü dikiş tutturamamış' bir yazarın hayatı boyunca bulamadığı aşkı, 90. yaş gününde nasıl bulduğunun çarpıcı öyküsünü anlatıyor.

Neredeyse hissettirmeden, hayat, insanlar, gelenekler, toplumun iki yüzlü ahlak anlayışı, kadın erkek ilişkileri ve değişen değerler arasında ustaca gezinen Marquez, yine aynı ustalıkla okuruna ‘hayattan zevk alma’ dersleri veriyor. Hem de yaşamdan hiç beklentisi kalmamış, yolun sonuna geldiğinden emin bir yazar eskisinin ağzından başarıyor bunu.

Kitabın ilk sayfalarını, henüz vapur hareket etmeden okumaya başladım . Ve ilk kahkahamı, önümde kanat çırpan bir martının balık kapma sevdasıyla denize pike yaptığı sırada attım. Sonra kitabın sayfaları arasında kaybolurken yüreğime yapışan kocaman bir gülüşle güne başlamanın tadına vardım.

Pırıltılı zekası, alaycı gülüşüyle insanı yüreğinden kavrayan bu adamın öyküsünü okumak başlı başına bir serüven. Serüvenin ikinci aşaması ise elini uzatsan dokunacağın kadar yakın ve sıcak bu gerçeklik duygusundan size kalanları, hayata tahvil edebilmekle ilgili. Özellikle, yaşamını sindirim ve boşaltım sistemi arasına sıkıştıranlar için 'zararın neresinden dönülse kardır' anlayışına uygun olarak sunulan bir 'ikinci şans'.

‘Benim Hüzünlü Orospularım’, hayata başlamanın yaşı yok dedirtmenin incelikli bir yolu. Üstelik Marquez bunu yaparken gülümsetmeyi de beceriyor. Geriye ise lütfedip bir zahmet kitabı okumak kalıyor.