İzEdebiyat - Hulki Can Duru - Büyük Babil'in Yükü

et sustulit unus angelus fortis lapidem quasi molarem magnum et misit in mare dicens
hoc impetu mittetur Babylon magna illa civitas et ultra iam non invenietur
quia in veneficiis tuis erraverunt omnes gentes
et in ea sanguis omnium qui interfecti sunt in terra
Apocalypsis 18: 21, 23, 24

Apeninlerdeki mermer tapınak
Pontifex Maximus
Deve tüyü renkli fellah
Her iğrenç kuşun yuvası
Çöllerdeki kara küp sunak
Cinlerin meskeni
Kanlı şehir Büyük Babil!
Bir zamanlar sen büyüktün ve ismin her yerde anılırdı.
Sana gelirdi hastalar şifa bulmaya.
Senin egemenlerin dünyanın en büyükleriydiler.
Senle büyüledi halkları
Dünyanın bütün kralları!
Vay koca şehir Büyük Babil, vay başına!

Artık
Yüzün solmakta
Ve sevdiklerin seni terk ediyor.
Dünyanın zenginleri seni unuttu.
Ve kıymetli mallarını, ince keten ve ipekleri, altın, gümüş, safir, kırmızı akik, gök yakut, mür, pelesenk, baharat, süleymani taşı, mor yakut, lacivert ve erguvani ince kumaşları, koç derileri, buhur yağı ve şarabını, yedi kollu şamdan ve akasya ağacını, hamursuz pide ve antikalarını ve kurbanlıklarını
kimse almıyor artık.
Gelin ve damat sesi de artık sende yok!
Çoktan gittiler kudüm ve ney çalanların, raks eden gılmanların ve musiki kızların!
Kirli ellerin döndürüyor dua çarklarını ve tespihleri.
şeytanın rahipleri ve cinli imamlar boşluğa dua ediyorlar ve karanlıkta yakarıyorlar bilmedikleri Tanrıya!
Vay, vay, vay! vay sana! Vay sana büyük şehir, büyük fahişe!

Senle sürükledi halkları
Dünyanın tüm atamanları!
Ve sende bulundu kanları
Savaşlarda tüm ölenlerin!

İşte bunun için avarızların
Kıtlık, açlık, matem ve ölüm
Bir günde üzerine gelecek
Ve ateşte yakacaklar seni!
Ve artık asla bulunmayacaksın!
KAPILARDADIR YIKILIŞI, KAPILARDADIR YIKILIŞI BABİLİN, BÜYÜK BABİLİN!
(1968)

.Eleştiriler & Yorumlar

:: Kapılardadır, kapılardadır...

Gönderen: Vildan Sevil / , Türkiye

7 Mayıs 2011

I.BÖLÜM : Babil’in büyük Tanrısı Marduk, tek tanrılılığa geçişte, Aton ve Yehova’nın öncülüdür. Pontifex Maximus ise Romalıların tek tanrılığa geçişinde ara dönemi, sonra da papayı simgeler. Sunak, Vatikan, “Kara küp=Kabe”dir. Kabe İslamlık’tan önce Lat, Menat, Uzza adı verilen, Tanrı’nın kızları olarak tanınan putların eviydi. Baş ilah ise simgesi hilal olan Hubal (Baal) idi. Orada da sunak vardı, kurbanlar adanırdı. Oysa, ne Pagan dönemde, ne de sonrasında, gerçek Tanrı’nın bunlara gereksinimi yoktur. Sahte inançlarla, sembolik yapılarla, Tanrı için hareket ettiklerini savlayanlar (Papa, deve tüyü renkli fellah) gerçekte Tanrı’ya ihanet edenler, insanları kandıranlardır. (Günümüzde altları ticarethane olan ibadethaneleri anımsayalım) Babil... O ünlü yüksek kulesiyle, gücü ve görkeminden kaynaklanan ünüyle Tanrı’ya ulaşmayı hedefleyen büyük şehir!..Göksel bilgiye ulaşmaya çalışan saf ve salt inançken sen, ey Büyük Babil, hastalar sana gelirdi. Tanrısal El'e yakınken sen, şifa dağıtırdın onlara. Çıkar ve güç amaçlamayan, salt bilgiyi simgeleyen egemenlerin saygı görürdü o zaman. Onun yerine, önüne gelenle yatan nam salmış bir fahişe gibi, sonradan ortaya çıkan, inancı kullanan bu güçlerle ve bu güçleri kendi zenginlikleri için kullanan tacirlerle, krallarla birleşip kötülüklerin anası oldu o Büyük Babil. Tanrı’dan uzaklaştı. “Vay koca şehir Büyük Babil, vay başına!” diye, acıyla yazıklanırken ozan, bu acı değişimin sancısı bize de vurur. Geçmişte Tanrı’ya yakın, ona sadık bir eş gibi olduğu için “Büyük” olan Babil, şimdi, sahte dinler-para-iktidar bileşkenleriyle düşüp kalkan, cinsel gücü ve oyunlarıyla hepsini parmağında oynatan Büyük Fahişe’dir. Bu nedenle Tanrı’yı kızdırır. Tanrı’nın öfkesi; dinleri, dilleri karıştırıp karşı karşıya getirip insanların arasında düşmanlığın doğması biçiminde kendini gösterir. Sevgili okur, şiirin/ozanın öfkesi, saflığı arayan sesi, içerdiği alegoriler, bizi bilgiye doğru yönlendiriyor. Soruyoruz: Neden Büyük Babil, fahişe kim ve neden, krallar vb...Teolojiye, dinler mitolojisine doğru bir yolculuğa koyuluyoruz. Ozanımız, kılavuzumuzdur. Burada, Babil için kullanılan “fahişe” alegorisini/imgelemini (Yahuda’nın düşü/Apokaliypsis) ve diğer göndermeleri daha iyi kavramak için Hulki Can’ın “Tartaros Paradigması” adlı yapıtını okumanızı öneririm. II.BÖLÜM: Kadim Babil’den yola çıkıp günümüze doğru yürüyor ozan. Biz de peşine düşüyoruz. Yaa...İşte böyle olur, kadim bilgiye, yüce güce ihanetin sonu. Artık, etleri pörsümüş, dişleri, saçları dökülmüş bir fahişedir Babil. Kullanılıp atılıveren, sürünen...(Yahuda’nın düşünde, yani ta ozamanlardan beri, neden kadındır hep kötülüğün simgesi? Gerçekten kötü olduğu için mi?/Meraklı) Din-ticaret-erk işbirliği; insanları kandırarak, kan dökerek, can alarak yayılmıştır. Babil tüketilmiştir. Şimdi, yeni güç merkezleri oluşturmaktalar...Oraları tüketince aynı işbirliği ve aynı yöntemlerle yeni yerlere...Ve sonra...Nereye kadar?.. Hani nerede şimdi, binbir çeşit malın alınıp satıldığı görkemli günlerin Büyük Babil? Hani nerede, ayinlerin, ibadetlerin, ritüellerin salt Tanrı için, onunla bir olmak için düzenlendiği, sanatın, dansın, müziğin, en naif, en arı biçimiyle yaşamı zenginleştirdiği kadim günler? Şimdi tüm ibadetler, ayinler, dualar, şeytanın çoktan unutturduğu, gerçeği ile ilgisi olmayan bir Tanrı içindir... “Vay, vay, vay! Vay sana! Vay sana büyük şehir, büyük fahişe!” Yazıklanmadaki acılı müziği duyuyor musunuz? Ağıt... “ataman/kan/kıtlık,açlık,matem ve ölüm”...Dünyamızın dünkü ve bugünkü manzaraları gözümüzün önünde...Ve acının çığlığı kulaklarımızda...Duyuyor musunuz?.. Ama umut...İlle de umut...Ozan/şair, birikmiş öfkesiyle umudu haykırıyor ağız dolusu, gürlüyor Wagner’in müziği gibi... İhanet ettiğin gerçek Tanrı cezalandıracak seni...Ateşte yanacaksın, ateşte yaktıkların gibi...Yok olacaksın Büyük Babil... “Kapılardadır/kapılardadır”(Yakındadır/yakındadır)...Yıkılışı, yıkılışı... İşte şiir...İşte şiir...ŞİİR... Dün, bügün, acı, öfke, görsellik, resim, müzik, dans, sanatsal bilgi ve oyunun envaisi... Tarihsel bilgi, öykü, düş gücü, düşlem, bir garip coşku... Sonra güzelim Türkçem...Söz düşmesin ozanının diline.. O zaman ayrı bir aşktır benim dilim, ayrı bir aşk... Okumaya doyamam, konuşmaya doyamam, yazmaya, öğrenmeye, öğretmeye doyamam...Doyamam... Onunla doğarım, onunla çoğalırım, ozanımla birlikte...Ölür de yine doğarım, çoğalırım... İşte ŞİİR...

:: güzel

Gönderen: Aysu / , Türkiye

19 Temmuz 2010

hep sevmişimdir mezopotamya şiirlerini ,ve yazdığım bir çok şiirim var babilin asma bahçeleriyle ilgili dut çürükleri geriye kalanların şarkısı

:: ...

Gönderen: Ömer Faruk Hüsmüllü / , Türkiye

19 Temmuz 2010

Zevkle okudum üstadım. Selam ve saygılarımla.

Söyleyeceklerim var!

Bu yazıda yazanlara katılıyor musunuz? Eklemek istediğiniz bir şey var mı? Katılmadığınız, beğenmediğiniz ya da düzeltilmesi gerekiyor diye düşündüğünüz bilgiler mi içeriyor?

Yazıları yorumlayabilmek için üye olmalısınız. Neden mi? İnanıyoruz ki, yüreklerini ve düşüncelerini çekinmeden okurlarına açan yazarlarımız, yazıları hakkında fikir yürütenlerle istediklerinde diyaloğa geçebilmeliler.

Daha önceden kayıt olduysanız, burayı tıklayın.

İzEdebiyat yazarı olarak seçeceğiniz yazıları kendi kişisel kütüphanenizde sergileyebilirsiniz. Kendi kütüphanenizi oluşturmak için burayı tıklayın.

Yazarın şiir ana kümesinde bulunan diğer yazıları...
	Elsa'nın Gözleri Kraliçe ve Bahçıvan - II Albatros Yeryüzü Rüzgarları Kraliçe ve Bahçıvan Op. 11 Piyano Ezgileri, Arnold Schönberg Malta Şahinlerine Uçan Ayakkabı Havanın Ölümü Her Ocak Hiddetle Tütüyor…
Yazarın diğer ana kümelerde yazmış olduğu yazılar...
	Kağıttan Kaplan ile Sivrisinek [Öykü] Sürüngenlerin Şöleni [Öykü] Türk Savaş Uçakları Diyarbakır'ı Bombalıyor! [Öykü] Filizkıran [Öykü] Balkondaki Adam [Öykü] Soytarı Zaman [Öykü] Patigül [Öykü] İki Eski Kayakçının Son Mektupları [Öykü] Dağları Delen Budala İhtiyar [Öykü] Ampulistanya Gözlemleri (Bir Uzaylının Gözüyle) [Öykü]