Keloðlan kasabaya giderken yolda bir kýlýç bulmuþ. Kasabaya varýnca kýlýcýn sahibini aramaya baþlamýþ. Kime sorduysa ne kýlýcý daha önce gören ne de sahibini tanýyan çýkmamýþ. Hayvan pazarýndan geçerken küçük bir kalabalýk Keloðlan'ýn etrafýna toplanmýþ. Birkaç kendini bilmez Keloðlan'la alay etmeye baþlamýþ.

Adamlardan biri orta yere bir kuzu getirmiþ:

" Þu kuzuyu kýlýçla keselim. Þiþe takýp döndürelim. Nar gibi kýzartalým. Afiyetle yiyelim. " demiþ.

Bunun üzerine Keloðlan:

" Aman aðalar, etmeyin, eylemeyin. Ne istersiniz bir garip kuzudan? Daha doðalý kaç gün olmuþ? Býrakýn yaþ yaþasýn, ömür sürsün. Kuzu kesenin, kuzu eti yiyenin baþýna türlü belalar gelirmiþ. Bunu bilmez misiniz? "

Keloðlan'ýn haykýrýþý ses getirmiþ. Kalabalýktan birkaç kiþi Keloðlan'dan yana çýkmýþ. Kuzunun sahibi, kuzuyu götürmüþ. Az önce keselim, döndürelim, kýzartalým, yiyelim diyen adamlar, Keloðlan'dan özür dilemiþler. Keloðlan'ý üzmemek için, kuzu kesmekten, kuzu eti yemekten ömür boyu vazgeçmiþler.

Son sözü Keloðlan söylemiþ:

" Kuzu eti yiyen olmasa kuzular kesilmez. Kuzularýn kesilmemesi için, sizler de kuzu eti yemekten vazgeçmek istemez misiniz? "


SON