Beni çapa gibi aşağı çeken bir şey varsa içimdedir, düşüncelerimdedir, eski bir yara izidir, eski bir aşkın yırtıcı gölgesidir, eski bir acının yüreğime saplı kılıcıdır.
Beni aşağı çeken benim içimde bir yere yuvalanmış bir karanlıktır, zihnimdeki bir girdabın kahpe gülüşünden kaynaklıdır.
Beni aşağı çeken başkası değildir, beni aşağı çeken başkasının hakkımda dedikleri, hakkımda yaptığı yorumlar, hakkımda atıp tuttuğu yalanlar değildir.
Herkes sözleriyle cennetini ya da cehennemini inşa eder.
Onların sözleri onları kapsar, beni değil.
Onların sözleri beni çapa gibi aşağı çekemez. Çünkü ben onları umursamam. Onları var saymam, ben içimdekileri, tavrımı umursarım ve onu kızgın bir kılıç gibi büyülerim bilerim. Ben içimi güçlendirecek şeyler yaparım. Çünkü ben kozmik ışığın yeşil bir parıltısıyım, sürekli çocuk.
Ben zihinsel kapasitemi onların çürük ve kof ve karanlık anlayışlarına uzatırsam, ben onlara cevap vermeye kalkışırsam enerjimi israf etmiş olurum. Kalbimin, ruhumun, zihnimin mürettebatı gemide isyan çıkarır.
Ben onlara karşı hiçbir şey yapmam, gerek yok. Herkes kendini kuşatır mühürler yalan söyleyerek, pislik saçarak.
Beni yukarı çeken ne söylerlerse söylesinler asla çirkinleşmemek. Onların seviyesine inmemek.
Beni kimse aşağı çekemez, beni ancak yanlış düşüncelerim aşağı çeker, beni şeytan aşağı çekebilir; çünkü gözle görülmeyen bir varlık; ama ruhumun kamerası onu gösteriyor, karanlıkta bile. Beni aşağı çeken bir şey varsa ben onu bulup kulağından tutup dışarı atar ve ona siktir çekerim.
Bana kimse orospu çocukluğu yapamaz.
Yaparsa da kralını yapacak kuvvetim vardır. Ve benim yaptığım orospu çocukluğu öyledir ki onun ruhunun kurtuluşuna altın bir imza atar.
Çünkü ben fikri idareciyim dünyanın tepesindeki uzay gemisinde.
Ben o gemide şehrin belediye başkanıyım.
Ben tanrısal bilincin birbirine çarpan kılıç seslerindeki kelebeklerden bir tanesiyim.

Ben yenilmezim!
Ben kötülükle mücadelede fikri idareciyim.
Ben başkanım!

İsa Kantarcı