Gelişim çağı denen heyecanlı, büyülü bir o kadar da sancılı süreci atlatalı uzun zaman geçti ben yaştakiler için.

Olgunluk çağı yani "Akıllanma Devri" fazla iyi niyetten dolayı yaşanan hayal kırıklıkları, pişmanlıklar ve hüsranları maziye gömebilme başarısıyla taçlandı. Kocaman bir tecrübe şemsiyesi açtık; kirpiklerimiz, yanaklarımız, yüreğimiz ıslanmasın, diye. Bütün insanların melek kalpli olmadığını kanatlarımız yara aldıkça anladık. Uçmaktan ürktük, belki zorlandık ama yılmadık geleceğe umut depolamaktan.

Ömür, bazen dümdüz bir çizgide yürümek, bazen nefes nefese koşmak, bazen kısacık soluklanmak en nihayetinde de soluksuz kalmaktı nasıl olsa. Sonsuzluk çağının mottosu: "Derin karanlıklarda güzel hatırlanmak, sevdiklerinin dualarında huzurla uyumak" olmalı kanaatimce.

Huzurlu, sağlıklı, sevgi dolu mutlu bir "Gidişim Çağı" diliyorum son nokta belirsizliğine ışık yakarak. Her gelişin bir gidişi var; alırken kabul, verirken de kabul.