"Elimde değil", diyorsun sürekli, o zaman tutabileceğin, bırakabileceğin, uzanabileceğin, bir hamlede itebileceğin başka bir uzuv bul kendine.

İstediğinde kaldırabileceğin, istemediğinde indirebileceğin ellerinden daha güçlü bir ruhun var bilmem farkında mısın?

Bakma hiç ruhunun; "parmakları, tırnakları, bileği, kasları"nın olmayışına. Yüreğini arkana alırsan eğer; güçlü bir halterci, hiç bir problemi karmaşık ağlarına hapsetmeyen bir kaleci, her türlü karşı atağı tuşa getirebilen yenilmez bir güreşçi, önüne konan bütün engellerin üstünden atlayabilen bir atlete dönüşüverir ruhun.

Ellere değil önce kendine güven. Herkes yolda bırakabilir ama yüreğinin direksiyonu sende olursa çıkmaz yola değil mutluluğa ani bir manevra yapabilirsin.

Yanında herhangi birinin olması yalnız olmadığın anlamına gelmez. Yanındaki kişi sana herhangi biriymişsin gibi davranıyor, üzüyor ve değersiz hissettiriyorsa yine tek başına sayılırsın.

Sevgiyi önce kendi toprağına ek, gözyaşlarınla değil umutla büyüt, yeşert. Gelecek o kadar çabuk geçmişe dönüşüyor ki. Geçmişe çare yok ama gelecek ellerinde. Lütfen avuçlarından boşa akıp gitmesine izin verme.

Hayat, sen kucak açarsan sana adım atar. Yeter ki iste. Gerisi inan çok kolay.