Hazır beyin hücrelerim; yıllardan beri gelişmekte olduğunu iddia eden, amma velakin kendi gibilerle didişmekten ilginç bir şekilde haz duyan, mevkii alınca kah hoplayan, kah ise hoplatılan ve de sırf onlara öyle söylendiği için, gerçekten bir şeylerin değişeceğini 777 yazarak ‘manifesto’ edenlerin seviyesine kadar geriledi ya… Yazalım gitsin.

Şüphesiz ki; Yehova / Tanrı / Allah diye kendi dilimizde tabir ettiğimiz yüce ‘bir’ Yaratan ve O’nun dinleri var bu bir… İki, toplumu bütün halinde tutan milliyetçiliktir ve bu ırkçılık değildir… Eğer bir ülke bağımsız kararlar almak istiyorsa önce güçlü askeriyesi sonrasında güçlü ekonomisi olmalıdır bu da üç.

Görünen o ki; hala bazı hücrelerim kendim gibi her olan bitene direndiğinden, konuyu arpa suyu eşliğinde aşka getirmeyi tercih ediyorum. Niye? Hem hakkında bana göre yazması kolay hem de yaratılışınız gereği böylesi şeyleri seversiniz… Canım fani dostlarım… Kabul edin… İşiniz gücünüz önce atraksiyon, sonrası Allah kerim değil mi? Peki… Haydi…

Aşk hakkında; yüzyıllar boyunca herkes attı tuttu… Herkes ama… Herkes yazdı, çizdi, oyunlar dahi sergiledi. Haliyle elalem de; bilmem kimlerin sözlerini paylaştı, kendi hayatlarındaki gerçek aşkı bilmeden, hissetmeden, anlamadan, sırf öyle deniliyorsa öyledir denilerek inandı, hayatını diğerleri gibi beklenildiği gibi çizdi, sonunda kah sınırlı mutluluğu, kah ise sınırsız mutsuzluğu buldu.

Niye? Kimi ilk gördüğünde aşık olduğunu sandı, kimi iki satıra kandı, kimi güce, kimi görünüşe, kimi ise manipüleye kandı ki severim.

Gün geldi ki; kimi aşık edebilmek, başkalarına duyulan aşkı kendilerinde hissedebilmek için doğanın kuralları ile oynadı, ters parende attı, yine olmadı… Olamaz da.

Aşk dediğin; öyle bir his ki… Herkese göre değişir… Herkes kendince hisseder ama toplumun gerektirdiği gibi davranmayı olağan sanır… Bana göre ise… Tek bir an. Tek bir an ama. Saniyelik… Biliyorsun, bildiğini de biliyorum… Dahası derya deniz.