Merhaba sevgili günlüğüm ✍🏻 merhaba Ay’ım, Güneş’im, gölgem merhaba…
Gördün mü bak, ilk on günlük günlüğümüzü tutalım dedik olmadı bir türlü, niye ki?
Yazmak ayrı bir şey sevgili günlüğüm biliyor musun?
Anlatmışımdır belki; izahta etmeye çalışmışımdır ne denli doyurucu bilgiler verebildim bilemiyorum içinde bulunduğum duygu ve düşünce dünyamdan…
Geçmiş günlerden bir gün yağmur yağıyordu yine İstanbul’da bugün çiselediği gibi ve ben Beşiktaş’taydım.
Dünya meşgalem ne kadar çoksa her insan gibi; onun iki katı, hatta kat ve katmanları aklımda hep Sen ve Edebiyat.
Her duyguyu kaleme alma isteği akıyor içerlerden bir yerlerden geliyor bu duygu seli…

Öyle bir sel ki yakıp, yıkmıyor… Önüne geleni devirmiyor tsunami gibi!
Koşarak geliyor duygular, coşarak geliyor mumyalanmışlar gibi asırlar evvelinden canlanmaya yüz tuttular kımıldıyorlar ve gün ışığına yeniden doğmak istiyorlar hakları tabii ki ne isterlerse o; yılların uykulu hali bitsin değil mi ve ansiklopedim tüm bu birikim… Saygıyla geliyorlar, sevgiyle doğruluyorlar kaleme hece hece, kelime kelime, cümle cümle, satır satır, sayfa sayfa yıllardır yaz Hülya yaz bi bu kadar daha yazılası şeyler var zaman dar…

Kalem hazinelerin en büyüğü diyorum bir insan için kafidir dünyada ki tüm nimetleride içine alır hem, böyle bir sandığı var kalemin, hayranım kaleme, kalemlere.

Kaleme hayat olabilme adına bir yaşam çıkageliyor baharlar, hüzünler, sevinçler, kederler arasından az şey mi sevgili günlüğüm✍🏻 İşte o gün Beşiktaş sahilinde ellerimi kavuşturdum birbirine ve ardından yazar ve şairlerin başka şehirlere gidişini düşündüm, akıl gücüm ve hislerimle tarttım ve anladım. Yazmak içindi gidiyorlardı.
Gitmeli insan, eli kalem tutan her insan belli aralıklarla başka şehirlere, köylere, sahil kentlerine gitmeli.
Oralarda işlerden, güçlerden sorumluluklardan uzakta ne yazılar ve ne şiirler ortaya çıkar Allah bilir…
Bu tatil amaçlıda olmamalı benim açımdan söyleye bilirim bunu sevgili günlüğüm… Ben sadece yazmak için gitmeliyim bu şehirden.
Nasıl ki yüzme yarışları veya yüzme kampına amacımız kilometrelerce yüzmek adına gidiyonuz, benim de tek amacım yazmak için gitmek olmalı…
Senin bir vazifende benim uydumsun biliyorsun değil mi?
O gördüğüm rüyanın etkisiylemi ne bilemiyorum hala toparlayamadım kendimi sevgili günlüğüm✍🏻
Bir rüyanın içinde olmak ve kendini uzaktan seyret ne garip değil mi ?
Gel de izah et bunu hadi!
Neyi izah edebilmiş ki insan o da başka boyutu!
Bir kaç dakikalık rüya kaç gündür etkisi altında tutuyor beni..
Efendim?
Efendim sevgili günlüğüm✍🏻?
Takma kafaya mı? Yok takmıyorum yorumuna baktım rüyanın ve şöyle yazıyordu, rüya tabirinde özetle…
Sabredin, sabrın mükafatını alacaksınız!
Neye sabredecektim ki? Bunu da bir diyeydi anlardım sanırım.
Acaba derslerimin çokluğuna mı vurguyu çekelim sence ne dersin?
Geçen gün ne düşündüm biliyor musun sevgili günlüğüm?
Düşünce ya bu mani olamıyorsun, olmamalıda insan yeniliklere açık olmalıyız en çokta kendi düşüncelerimizin değerini bilmek adına bi durup bakmak lazım düşünce ve fikir ortamımıza…
Düşüncenin mantıklı soru hali geldi dikildi karşıma elinde uzunca tahtadan cetvelle, ben oturmuşum dersin başına gramerler arasında öğrenme çabasıyla okuyor, yazıyorum birden bilgisayarın sağ tarafında duran
Tarih kitabına gözüm ilişti!

Ardından Tarih canlandı, bilgisayar ekranında hoca İngilizce dersini anlatırken farklı sesler yükseldi zihnimde. Hocanın sesini bastırdı diğer sesler, boşluktaydı yabancı dil belki de yeri hep orasıydı biz o dili, dilleri gereğinden fazla önemsedik!
Gözlerimin dibinde bombalar patladı, bedenim yara almadı korkma sevgili günlüğüm ama kalbim için aynı şeyi söyleyemeyeceğim…
Tarih kitabının kapağı daha açılmadan, oradan oraya koşuşan Vatanımız için canını ortaya koyan insanları gördüm… Sonra hainler, düşmanlar, işgalcileri gördüm daha sonra önümde ki İngilizce ve bir altında duran Fransızca kitabına baktım.
Yurdumuzu işgal etmeye çalışanların dilini öğrenmek için bunca çaba niye Hülya dedi elinde cetvelle düşüncemin mantığımı zorlayan net hali!
Çekindim içime kapandım.

O geçmişte kaldı desem; ya cevaben derse “su uyur düşman uyumaz” diye! ve eklese hemen
“Türk’ün Türk’ten başka dostu yoktur”! dese!

Bilmiyorum diye mırıldandı dilim, ağzımın içinde oradan oraya çarparak hece hece birleşti kelime?
Gerçekten mi bilmiyorum!?
Yoksa bilmediğimi, bilmediğim için mi bilmiyorum diyorum!

Yeni şeyler öğrenmek, bir dilin konuşulma haline ilgi duymak, gramerlerini merak etmek bu soruya verilebilecek cevaplardan birisi olabilir mi?
Veya zamana ayak uydurmak ne bileyim bunlardan biri cevap kabul edilebilir mi?
Ve Tarih kitabımın içinde ki tüm gerçekler bu cevabımı kabul eder mi; veya bu cevaba sessiz kalıp beni bu soruyla baş başa mı bırakırlar acı içinde kıvranır vaziyette.