Sen zaten beni hic sevmedin diyordu… Aslinda sevmistim, cok sevmistim hem de. Sevmenin rolu olmaz ki bir kere… Bu kadar zaman gecmesine ragmen hala bunu anlayamamasina sasiriyorum. Erkek bakar ve sever. Nedensizdir bu ve nitekim ki bu yuzden can sikicidir. Bir bakmissin, o bir anda dunyan olmus, onceligi ele almis, biri onun hakkinda en ufak bir sey dedi mi birader yengen o senin derken bulmussun kendini… Onun hakkindaki dusunceler gerek servet-i funun edebiyatcilari, gerekse siradan halk tarafindan yerini once sessizlige beraberinde de saygiya birakmistir. Asktir bu biraz da leverage.

Guzel zamanlar gecirirsin. Sacma sapan bir foto cekersin, askim cekti olur, sirketine cicek gonderirsin askim bana cicek gonderdi olur, basini ansizin omzuna dayar askimla dinleniyorum olur. Ne kadar paradoks icinde yasasa da kadin mutlu oldu mu bunu paylasip elaleme gostermek ister… Bu kadar basittir. Gun gelir sen bu yaptiklarini yenilesen, uzerine baska seyler eklesen de yetmez… Kadindir bu. Yenilik ister, degisim ister, ilgi ister, tekrar ama tekrar sevildigini bilmek ister. Bu yuzden zordur bir kadini cekim alaninda tutmak ve de mutlu etmek… Cunku aylar ve yillar gectikce o da bilir sen onun herseyisindir ama sadece ona odaklanmalisindir ve bu duyguyu asla biraz olsa bile kaybetmemelisindir.

Yazinin ve dananin kuyrugunun koptugu yere gelelim. Yorulmustum artik… Sacma sapan tavirlarindan, her aninda beni aramasindan, gereksiz yere kavga cikarmalarindan bunalmis ve onunla iletisimi koparmistim. Baskalariyla beraber olmus, sonunda adet yerini bulsun diye de baskasiyla gorusmeye baslamistim. Zaten herkes boyle yapmiyor muydu gunumuzde? Baskalariyla gorusuyor, beraber oluyor ayrildi mi sosyal medya uzerinden sakayla karisik yazilar ve capsler paylasiyor, hayatina devam ediyordu. Bu kadar basitti ask ve sevgi… Ben de artik bu olan bitenin bir nevi yeni dunya duzeninin parcasiydim.

Gorustugum kisiyle mantigimiz uyuyor, belli basli kararlara beraber onay veriyor ve sonunda herkesin yakistirdigi sekilde gelecege imzamizi atiyorduk. Sevincli degil ama mutluydum. Heyecanli degil ama neseliydim. Bir seyler olmus ve hayatim adina bazi saglam kararlar almistim.

Hayatim, yasam tarzim ve irtibatta oldugum kisiler bana guc beraberinde de prestij veriyordu. Disaridan bakildiginda imrenilen o guclu irtibayi veriyor ve beraberinde destekcim artiyordu. Artiyordu ama ta ki o gune kadar…

Ona denk gelmistim… Her seyime… Onun beni suzdugu gibi soyle bir bakmistim ona. Hala yalnizdi. Zamaninda mesajlasmalarimizda iddia ettigi gibi hala yalnizdi. O kadar beni uzmesine ragmen hala hayatina birini almamisti. Nasil basarmisti bunu? O kadar kavga etmistik o kadar birbirimize tehditler savurmustuk ama o hala sozunde durmayi basarmisti… Bense istemedigim isiltili bir hayatin parcasi olmustum.

O aksam dayanamadim. Mesaj attim telefonuna… Dondu hemen. Biraz yazistik. Biraz sitem biraz gozyasi hakim oldu gecemize… Ertesi gun kimse haber alamadi bizden. Cikmistik uzaklara, birakmistik yakin gozukenleri ama biliyorduk uzaklar yakinlastiracakti bizleri birbirimize… Bu yuzden gidiyorduk en uzaga… Bizleri bulamayacaklari mesafelere… En ucurumlara…