Teneffüs zili çaldýðýnda bu kýzýn ilk iþi benim yanýma koþmak oldu. Bundan sonra onunla çok iyi iki dost olduk. Kantinden yiyecek alýrsa benimle paylaþýyor ya da evden bana yiyecek bir þeyler getiriyordu. Ayrýca bana kötü davranan olursa onlara karþý da beni koruyordu. Zaten kötü davranan çocuk sayýsý da her geçen gün azalýyordu.
     Öðretmenin ders verdikleri birinci sýnýf öðrencileriydi ve onlara okuma yazmayý öðretiyordu. Ben de bu dersleri izledim. Günlerce her ders yanlarýnda oldum. Hatta öðretmen benim üzerimden öðrencilere espriler bile yapýyordu. Beni iþaret ederek:
     -Bakýn o bile öðrendi, ama siz hâlâ öðrenemediniz, diyordu. Öðrenciler de bu söze kahkahalarla gülüyorlardý.
     Aslýnda öðretmenin söylediklerinde gerçeklik payý çoktu. Ben kýsa sürede okumayý öðrendim. Konuþmalarý anlýyor olmamýn bunda etkisi çok büyük. Ayný konuþulduðu gibi okuyordum. Cümleler, heceler ve harfler hem konuþmada hem de okumada aynýydý.



     Yaðmurlar baþlayýnca bahçede yapýlan dersler sona erdi. Ben gene okul bahçesindeydim, binalarýn saçaklarý altýnda yaðmurdan korunuyordum. Buþra yaðmurda ýslanmayý göze alarak ara sýra bana yiyecek getiriyordu. Bir gün Buþra, sýrtýndaki montu çýkarýp onunla beni sardý ve kucaðýna aldý, koþarak sýnýfa girdi. Sýnýfta bir kýz vardý; ona sus deyip beni sýrasýnýn içine soktu. Bundan diðer öðrencilerin ve öðretmenin haberi yoktu. Daha sonraki günlerde de fýrsat buldukça beni sýnýfa götürdü; tabii sonunda bütün öðrenciler bu kaçak misafirden haberdar oldular. Ama hiçbir öðrenci bu sýrrý öðretmene söylemedi. Pek emin deðilim ama öðretmenin de beni Buþra'nýn sýrasý içinde gördüðü halde sesini çýkarmadýðýný düþünüyorum. Böylece birkaç gün de sýranýn gözü içinde dersleri izlemiþ oldum.
     Öðrendiklerimi unutmamak hatta pekiþtirmek için parkta bulduðum gazetelere, kimseye belli etmeden göz atýyor ve okuduðumu görünce seviniyordum. Ah bir de yazabilseydim! Konuþulanlarý anlamam, okumam yetmiyordu; belki de bu nankörlüktü. Yazmak da istiyordum, çok istiyordum. Þimdilik bu imkansýz. Belki ileride bir formül bulurum. Diye düþünüp iyimserliðimi devam ettiriyordum.
     Havalar iyice soðuyunca okula gitmemeye baþladým. Zamanýmý ya Cafer Aga'nýn evindeki sandýðýn içinde ya da Camii bahçesinde kuytu bir yerde geçiriyordum.
      ● ● ●