Az önce çok þükür maaþ da yattýðý için, gittim bira konusunda ne olur, ne olmaz diye ekstra stok yapmaya karar verdim... Bak! Giderken sokak boþtu... Ýþte markete geldim, biraz sýra bekledim diye içten içe isyana baðladým ama döndüðümde sokakta baba kýz çöp karýþtýrýyordu.

Nereden biliyorsun lan deme... Ulan belli iþte... Bir þeyleri anlamak için konuþman gerekmiyor ki... Hareketleri, yakýnlýklarý, birbirlerine bakýþlarý... Aralarýndaki bað belli...

Abi bir bakar mýsýn desem... Kýzý görmeden vereceðim maksimum nakit 200 TL... Gitse gitse iki üç gün gider... O da insanca yemek yerlerse tabi... Yemezlerse 10 gün... Sonra? Yine mi ben? Ya da baþkasý? Ya da yalnýzlýklarý? Umut versem bir dert, vermesem bir dert...

Elimden geldiði kadarýyla hani bilen bilir... Bir þeylere yardýmcý olmaya, bir þeyleri bir týk deðiþtirmeye çalýþýyorum... Askýda faturaya giriyor, cüzi ücretleri temizlemeye çalýþýyor, ‘’abi para verme yemek ýsmarla’’ diyenlere sýk olmasa da dayanamýyor, bir þekilde destek oluyorum… Bunlarý yapmama raðmen ‘’Ýçiyorsun lan’’ diyenlere de nispet, üstüne üstlük bir de kan baðýþý yapýyorum.

Evet… Damarlarýmda ve kanýmda biradan kaynaklý promil olabilir… Fakat eðer benim kaným vakti zamaný kýsýtlý olan biri için hala tercih sebebi deðilse, hala Yaratan’ýn gönderdiði kitapta ve kitaplarda binlerce kez adalet, liyakat, dürüstlük gibi deðerler tercih edilmiyor, yine de 1-2 ayetindeki alkol dert oluyorsa, o kiþi pekala kanýmý almayabilir, beraberinde yolu açýk olabilir, amma velakin, tercih eden baþka biri memnuniyetle alabilir... O da hala istemiyorsa çöpe atýlabilir.

Bunu alkol alýp hemen ertesi gün kanýmý vermeye gittiðim için söylemiyorum. Hani alkol almýþýmdýr… Kah üç gün, kah beþ gün sonrasýnda kan vermiþimdir… Haliyle sonrasýnda kendi hayatýma devam edip tekrar içmiþimdir… Fakat yine de her kendimce yaptýðým doðru hamlede bana ‘’ama alkol alýyorsun’’ deyip ben kötüleniyorsam? Ýþte burada umutsuzluða düþerim.

Niye? Ne hikmetse her þeye raðmen bana yardým gelmeyecekmiþ gibi geliyor... Bitmem, yok olmam, ‘’Yaaa Alp efendi… Ýþte o kadar yazdýn, çizdin… Her þeyi çok biliyor ve çok içiyordun ya… Ýþte sonun bu’’ denilip infaz edilmem isteniyormuþ gibi geliyor.

Eh peki… Madem kafalar bu þekilde, kinle ve içten içe gýpta ile ilerliyor. Peki… Ben ve baþka hayatlardaki yansýmalarým ölsün, bitsin, gitsin... Sonra? Benim gibiler yokken; kah siz, kah sevdikleriniz, belki de muhtaç olduklarýnýz; yardýma ihtiyacý olduðunda sizlere kim yardým edecek ya da kim kan verecek? Hem de ‘’içiyor o ya’’ demenize raðmen. Bu yok deðil mi? Sonrasý yok? Verebileceðiniz þahsi zararlardan sonrasýný ön göremiyorsunuz… Muazzam.

O yüzden; her gördüðünüzü, duyduðunuzu yorumlayýp, bilip bilmeden yorum yapmazsýnýz bu bir seçenek... Ya da ben, yansýmalarým ve daha iyilerimden kat kat bazý þeyleri – inþallah - yaparsýnýz bu da bir seçenek... Yapamýyorsanýz da... Vakti zamaný illa ki gelir... O zaman aðlamak yok. Dedi dersin... Emin ol, olur. Özetle, ne düþmanýnýz, ne de dibe vurmasýný istediðiniz ben deðilim, artýk bunu kabul edin, eleþtirileri de kabullenin.