Evvelden kolaydý… Elalem bana türlü türlü sebeplerle düþman olurdu…

Ýþte birisi söylediðim gerçekleri yediremez, kuytu köþelerde aðlar, kin beslerdi… Baþka birisi kah arzularýna yenilir, daha önceden mantýðýnýn sesini dinlemesini söylememe raðmen, hisleriyle verdiði karar yanlýþ çýkýnca beni ukalalýkla suçlardý… Ötekisi kendini ‘en’ sandýðýnda, ben iki kelam cümle sarf ettiðimde, kendisinin gerçekte o kadar da deðerli olmadýðýný anlayýp, yediremediðinde nefret duyardý… Diðeri ise kendi ile beni mukayese eder, gerçek beni az biraz tanýdýðýnda imrenir, dahasýný söylemediðimde, nazar boncuklarý çatlatýrcasýna kin duyardý… Güzeldi bak bu zamanlar… Eyvallah yaþýyoruz bu hayatý bazý ciddiye alýnmayan ehli beyt tadýnda…

Þimdi beni düþman belleyenlere yazýyorum…

Ulan güzel aile evladý… Baktýðýnda; az biraz beyin hücrelerini çalýþtýrýp gerçekten yaptýklarýmý sorgulayabilme cesaretini de kendinde bulduðunda göreceksin ki, ben, bana düþmanlýk besleyecek karakterlerin, bam telini bildiðim için, bile bile onlarý acýtacak amma velakin onlarý doðru kararlar verebilmeleri için o yaralarýna tuz basýyorum.

Niye? Düþman gördüðün ben, eðer bu açýk ya da yaralarýna tuz serpmezse, senin kendinde farkýna olmaný saðlamazsa, senin seve seve itaat ettiðin o, gelecek bu yarayý sanki normalmiþ gibi tatlý tatlý gösterip, aksine daha da büyütüp, beraberinde yeni yaralar da açýp seni kontrolü altýna alacak… Sonra? Sonrasý hem geçmiþ yaralar, hem de büyük hüsran olacak...

Haliyle bana baktýðýnda… Bana düþmanlýk besleyenlerle sýkýntýsý olmayan biriyim… Sallasýnlar nefretlerini, kinlerini… Selametle de gitsinler…

Amma velakin sanýrým ilk kez ben de kendime bir düþman belledim… Biliyorum… Þüphesiz ki öðrendiklerime, yaratýlýþýma ve kafama aykýrý… Amma velakin ben bu düþmanlýðý yok etmek istesem de; her hamlesi, her bir adýmý buram buram kin… Buram buram iyi aile evlatlýðý… Haliyle… Benim sýrf ‘ben’ olmam birine batýyorsa ben artýk direnmeme raðmen ona karþý nasýl düþman olamam ki?

Dolayýsýyla… Sanki bu Dünya’da her an ölmeyecekmiþ gibi, sanki hesap vakti yokmuþ gibi, Allah’ýn uyarýlarýna raðmen; kiþisel hýrs, arzu ve nefret gibi kiþisel kaprislere kapýlan asalak ruhlar gibi; artýk ben de birilerine düþmanlýk duymalýymýþým… Bazý ehli beyt tadýnda olanlarýn gibi…