Ýzmir Devlet Senfoni Orkestrasý, Sezonu “Ýdil Biret Konseri” ile Açtý

Seval Deniz Karahaliloðlu


O gece Ýdil Biret ve Þef Ýbrahim Yazýcý yönetimindeki “Ýzmir Devlet Senfoni Orkestrasý” notalardan örülü bir þiir yazdýlar. Her müzik cümlesi, bizi daha temiz ve naif bir dünyaya taþýdý. Notalar havaya yayýldý, modern zamanlardan yorulan ruhlara iyi geldi. Ruh hasarlarýný onardý. Yaralarý iyileþtirdi. Havada bir tazelik kokusu. Bir yenilenme hali. Ýzmir Ahmet Adnan Saygun Kültür, Sanat Merkezinde dinlediðimiz rafine müzik ruhlarýmýza iyi geldi.

Richard Wagner’in “Tannhauser” Uvertürü, Franz Liszt’in 1 Numaralý Mi Bemol Majör Op. 22 Piyano Konçertosu ve Antonin Dvorak’ýn 9 Numaralý Mi Minör Op.95 “Yeni Dünyadan” Senfonisinin seslendirildiði program, büyük bir beðeni ile izlendi. Þef Ýbrahim Yazýcý yönetimindeki, Ýzmir Devlet Senfoni Orkestrasý, 2011 - 2012 sezonunu görkemli bir açýlýþla, Ýdil Biret konseri ile gerçekleþtirdi.

Zarif bir hanýmefendi. Saygýnýn ve nezaketin egemen olduðu baþka zamanlara ait bir sanatçý. Ýdil Biret sahnede, piyanonun baþýnda. Piyanoya uzanan elleri çaldýkça büyüdü, büyüdü, büyüdü. Sanki parmaklarý piyano tuþlarýna dokundukça uzadý. Parmaklar piyanonun bir uzantýsý haline geldi. Giderek piyano ile bütünleþti. Daha kýsa bir süre önce, sahnede yalnýz baþýna duran bu cansýz nesne birden hayat buldu. Canlandý. Müzik dilinde konuþmaya baþladý. Kurduðu müzik cümleleriyle bizleri farklý bir dünyaya “müzik gezegenine” taþýdý. Orkestrayla birlikte çok sesli, çok renkli bir müzikal dil oluþturdular. Eski zamanlara dair hikayeler anlattýlar, bizler de bu öyküleri dinlerken hayaller kurduk, dýþarýdaki gündelik yaþamýn dertlerinden, sorunlarýndan arýnmýþ olarak, kalbimizi ve beynimizi yeniledik.

Ýzmir Devlet Senfoni Orkestrasýný, genç ve yetenekli þeflerden biri olan Þef Ýbrahim Yazýcý yönetiyor. Çok genç, çok yetenekli, deneyimiyle her notayý hissediyor. Notalar ilk önce þefin kalbinden geçiyor sonra, orkestraya doðru akýyor. Orkestrayý büyülüyor, etkiliyor, peþinden sürüklüyor. Biz seyirci koltuklarýnda oturan faniler, fareli köyün kavalcýsýný takip ederek büyülü müzik diyarýna doðru çekiliyoruz.

Antonin Dvorak’ýn “Yeni Dünya” Senfonisinin son notalarý. Bir an sessizlik. Sonra alkýþlar, alkýþlar, alkýþlar. Havada, hala “Yeni Dünya” Senfonisinin notalarý uçuþuyor. Yumuþak, kýrýlgan notalardan dokunmuþ bir þal gibi bizi çevreliyor. Notalar üzerimde, elbisemin kývrýmýna sinmiþ, derimin üzerinden bir ýþýk seli gibi akarken salondan çýkýyorum. “Onca büyüleyici nota nereye gitmiþ olabilir?” diye düþünürken baþýmý kaldýrýyorum. Binlerce yýldýzla bezeli yumuþak bir Ýzmir Gecesi. Yýldýzlar sanki daha parlak, daha güçlü ýþýldýyormuþ gibi geliyor. Artýk o sihirli notalarýn nereye gittiðini biliyorum….