Sevgili günlüðüm;

Ah benim ýzgara köftem, oymalý ceviz büfem, çam fýstýklý künefem. Nasýlsýn, iyi min? Beni soracak olursan, aynen bildiðin gibiyim. “Ölem desem ecel yok; kalam desem, mecal yok.” hesabý; orta yerlerde geziyom. Dün akþam bi ürya gördüm ki sevgili günlüðüm, bu seferki evlere þenlik. Her zamanki gibi korkunç deðildi. Pek eðlenceliydi. Ýlk defa þöyle doðru düzgün bi ürya gördüm. Uyanýnca da, keþke bu ürya gerçek olsa dedim, Emel Sayýn gibi.

Üryamda, baþbakanýn korumasý gibi hiç yanýndan ayrýlmayan biriymiþim. Görevimin ne olduðunu bilmiyom.Tam seçemedim. Ama, baþbakan nerde, ben ordayým senin anlayacaðýn….Bi akþam, ev ziyaretine gidiyoz baþbakanla. Aycýk hoþbeþ ediyoz, resimle çekiniyoz. Bize, nefis baklava ikram ediyorla. Baþbakan bi ýsýrým alýyo, ev sahibine “ Tatlýnýn þekeri fazla olmuþ. Þekeri ucuz buldunuz galiba.” diyo. Kadýn ne dese beðenirsin! “ Sen ne anlarsýn tatlýdan? Madem çok biliyorsun, siyaseti býrak da baklavacý dükkâný aç.” demesin mi? Helâl olsun diyom içimden. Nasýl da cesur vatandaþ. Ohhhh!

Rahat durmuyo baþbakan. Bu sefer de, “Sigara içen var mý bu evde? Sigara, saðlýða zararlý.” diyo. Nene lâzým! Evin delikanlýsý; “ Milletin günah iþleme özgürlüðü de var, sigara içme özgürlüðü de. Madem o kadar meraklýsýn insan saðlýðýna; siyaseti býrak da, týp doktoru ol.” deyiveriyor. Açma gutuyu, söyletme kötüyü demiþler. Aferin oðlum diyom içimden. Çünkü baþbakan beni de çok bunaltmýþ. Ne yapsam suç oluyomuþ. Yani nerdeyse, nefes alýp vermeme bile müdahale edecekmiþ. Rüya bu ya, saçmalýk dolu.

Sonra sevgili günlüðüm; evden çýkýyoz, bi manavýn önüne geliyoz. Baþbakan, sebzelerin fiyatlarýný okuyo yüksek sesle. “Manav kardeþ, sivri biber çok pahalý. Ucuza sat da vatandaþým yesin. Ýndir þunun fiyatýný elli kuruþa.” diye emrediyo. Manav da, ellerini arkasýna koyup; “Madem o kadar istiyorsun vatandaþýn ucuz sebze yemesini; o halde baþbakanlýðý býrak da, manavlýk yap.” diye garþýlýk veriyo. Allah Allah! Noldu bu millete? Guzu gibi vatandaþ, bugün aslan kesilmiþ. Ohhhh! Benim hýrsýmý da alýyorlar diye çok seviniyom ama hiç belli etmiyom. Bi anlarsa, rabbimi sorar alimallah.

Derken sevgili günlüðüm, manava alýþveriþe gelen vatandaþlardan birinin elinde muhalif bi gaste görüyo baþbakan. Hýþýmla çekip alýyo koltuðunun altýndan gasteyi, yere fýrlatýyo. “Niye bu gasteleri okuyorsun? Yalan haber yazýyorlar. Vatandaþýmýn haber alma özgürlüðüne hizmet etmiyorlar.” diye tepiniyo. Adam, yerdeki gasteyi galdýrýyo yerden, baþbakanýn yüzüne sallayarak; “ Madem gasteleri beðenmiyorsun, siyaseti býrak; Aydýn Doðan’ýn yerine geç anasýný satim. Gaste patronu ol.” diye garþýlýk veriyo.

Ordan ayrýlýyoz, basýn açýklamasý yapan bi grubun yanýndan geçiyoz. Basýn mensuplarý, muhalefet partisinin adamlarý, öðrenciler falan hep orda.“Bu muhalefetin ve gezicilerin yaptýklarýnýn Kur’an’da yeri yok. Milleti alenen kýþkýrtýyorlar. Günah günah.” diye söyleniyo baþbakan. Ordaki gruptan bi yaþlý amca çýkýveriyo baþbakanýn karþýsýna; “Madem o kadar bilgilisin sevap- günah konusunda; siyaseti býrak da Diyanet’e geç. Ya da gel, bizim camiye imam ol.” diyo. Ürya bu ya; hiçbi goruma da vatandaþa sesini çýkarmýyo. Baþbakana gýzan, baðýran vatandaþlara neredeyse goltuk çýkacak gorumalar. Nasýl gorumaysa! Ne tekme, ne tokat atan va. Hepsi birer guzu. Baþbakan bile sus pus.

Bu sefer de ayný gruptan bi vatandaþ; “Bilal- Gemicik, Bilal – Gemicik!” diye baðýrýyo. Çok gýzýyo baþbakan. “ Bizim Bilal’in gemileri millete dert oldu. Baþbakan oðlu diye gemiler almasýn mý yani?” diye baðýrýyo. Millet, altta galýr mý? Gemileri yakmýþlar artýk demek ki. “O zaman oðlun TURGEV' i býraksýn, sen de siyaseti býrak.” Ro- ro seferi yap. “ diye baðrýþýyorlar. Gorumalardan gene çýt yok. Þu üryanýn saçmalýðýna bi bak hele.

Ordan ayrýlýyoz, resim sergisine gidiyoz sevgili günlüðüm. Resimlere bakarken, baþbakan kýzarýp bozarýyo, dudaklarý titriyo sinirden. Þimdi patlayacak diye içimden geçirirken, baþbakan beni yanýltmýyo. Bir resmi gösterip; “ Þu resme bir bakýn Allah lillah aþkýnýza! Bu, resim deðil, ilâhi bir ucube. Üstelik üzüm var resimde; üzüm demek, þarap demek.” der demez; sergiyi gezen gençlerden biri gelip, garþýsýna dikiliyo baþbakanýn. Ellerini cebine sokup; “Madem resimden bu kadar anlýyorsun, siyaseti býrak da resim yapmaya baþla. Kim bilir belki ikinci bir Van Gogh olursun. ” diyo. Bu milletle nolmuþ böyle diye þaþýrýyom. Ürya bu ya, iþte tam o sýrada Memet Amca’n birden ortaya çýkýyo. Diyo ki baþbakanýn gulaðýna: “Saklama, hýrsýz edersin; çok söylenme, arsýz edersin.” diye bir atasözü var. Millete baðýra baðýra, hakaretler ede ede; sonunda herkesi isyan ettirdin.”… Þu cesarete bak diyom içimden.

Amanin bende bi sevinç sevgili günlüðüm bi sevinç. Milletin nihayet aklý baþýna geldi, baskýlara dur dedi diye seviniyom. Sevinçten alkýþ tutarken bi uyandýysam, yataktayým. Meðer çok güzel bi ürya görmüþüm. Keþke gördüklerim ürya olmasaydý da gerçek olsaydý. Sabahtan beri, “Üryalar gerçek olsa.” þarkýsýný çýðýrýyom. Ama nerde! Bizim çilemiz daha dolmadý. Ne zaman dolacaðýný sadece Allah bilir.