Ýzlediði filmden etkilenmiþti. Film paralel boyutta geçen bir takým olaylardan bahsediyordu. “Ne film be.” Diye söylendi. “Þu konularý gerçek gibi çevirseler de biz daha çok inansak. Bu da idare eder. Ama filmde genç kýzýn rahat ve güvenli þekilde uyumasý ve her uyanýþta bir baþka, paralel boyuta geçmemesi iyi olacaktý.” Diye düþündü.
Farabi kendini filme iyice kaptýrmýþtý. “Bende denesem mi acaba üç adet baþ aðrýsý hapýn yaptýklarýna inanmýyorum ama dedi ekledi. Kýz bütün bunlarý yaþamak için hapý bitince eczaneye gidiyor. Eczacý verdiði hapýn farkýnda deðil. Kýz hapýn ismini söylüyor. Eczacý öyle bir hapýn olmadýðýný konuþuyor. Ama kýz parmaðý ile “Ýþte bak orada duruyor benim istediðim hap.” Deyince eczacýnýn þaþkýnlýðý daha da artýyordu.
Bu duygularla yataðýna yattý Farabi. Yattýðý yerden filmi düþündü durdu. Hayaller kurdu. Sonra nasýl olduysa uyudu kaldý.
Sabah cebinin alarmý ile uyandý. Zihni dupduru karný aç ve keyifliydi. “O haplara bende ulaþmalýyým.” Diye düþünüyordu. Mutfaða geçti. Televizyonu açtý. Kahvaltýsýný hazýrladý kýsa sürede. Ýþtahla yerken kulaðý haber kanalýndaydý. Bulvar haberleri vardý. Sabah sabah insanýn zihnini açan bu haberler Farabi’yi uykudan ve yalnýzlýktan bir nebze olsun uzaklaþtýrdý. Zihninin duruluðu onu iþini düþünmeye sevk etti. “Gazete daðýtým iþimde her gün daha ustalaþýyorum. Trafiðe hiç takýlmýyorum artýk. Elbette iyi bir sürücü usta olmalý.” Diye söylendi.
Cebi çaldý. Baktý. Arayan Aþkýn’dý. Dairenin sekreteri. “Alo aþkýn sabah þerifleriniz hayýrlý olsun. Sen ne çabuk oraya geldin.” Dedi.
Aþkýn “Önce teþekkürler. Ben buraya çabuk gelmedim. Ben bu gün vardiya da idim. Gece boyunca çalýþtým. Birazdan mesaim bitecek. Seni aramamdaki sebep bugün patron iþ yerine gelmeyecek. Benim yerime bazý evraklarý patrona sen imzalatacaksýn. Bunu benim için yapar mýsýn?”
Farabi “Elbette Aþkýn ne demek.” Telefonu kapattý. Farabi þimdi daha keyifliydi. “Demek Aþkýn kimseye güvenmemiþ yalnýzca bana itibarý var. Ýþte bu güzel. Benim paralel kýzým.” Diye söylendi. Sonra çýðlýk attý sevinçten. “Evet bu Aþkýn.” Üzerini giydi. Evden çýkmadan önce bir sigara tellendirdi. Kapýdan dýþarýya çýkýnca hala Aþkýn’ý düþünüyordu.
“Beraberliðimizin uzun sürmesi için ona askýntý olmamalýyým. O istedikçe iliþkimizi yaþamalýyým.” Diye söylendi. Arabanýn koluna anahtarý soktu. Kapýyý açtý. Arabayý çalýþtýrdý. Yavaþça ilerlemeye baþladý. Hafif bir solo þarký söylemeye baþladý. “Yekte yavrum yekte. Pastýrmalar kekte…”
Ýþ yerine yaklaþýyordu. Tam kavþaðý dönmüþtü ki arabanýn mp3 çalarý dikkatini çekti. “Halla halla bu benim mp3 çalarýma benzemiyor.” Hemen arabayý durdurdu. Arabanýn içini iyice kontrol etti. “Bu direksiyon simidi tamam. Koltuklarda benim koltuk.” Aklýna arabadan inip dýþýný da kontrol etmek geldi. Arabadan tam inmiþti ki þaþkýna döndü. Arabasýnýn rengi kýrmýzýydý. Ama bu bindiði arabanýn kaportasýnýn boyasý gri renkteydi. Hemen arabaya binip motoru çalýþtýrdý. Trafikte fýrsatýný bulup geri dönüþ yaptý.
Doðru evine gidiyordu. Ýþler karýþmýþtý. Farabi þaþkýnlýk içindeydi. “Baþkasýnýn arabasýna bindim görüyor musun. Kafan böyle leyla olursa eþeðe de binersin.” Diye söylendi.
Evini ileriden görüyordu. Arabasý orada duruyordu. Kimse çalmamýþtý. “Ama ben anahtarýmla bu arabanýn kapýsýný açýp anahtarla arabayý nasýl çalýþtýrdým.” Diyordu. Ýþler iyice karýþýyordu. Yabancý arabayý kendi arabasýnýn arkasýna park etti. Telaþla aþaðýya indi. Bindiði arabanýn plakasýna baktý. Þaþkýnlýðý daha da arttý. Plaka kendi arabasýnýnkiyle aynýydý. ‘387 N 571’
Ýçini kurt kemirmeye baþladý. Biraz heyecanlandý. “Yoksa ben paralel bir boyutta mýyým. Ne bu böyle.” Diye söylendi. Arabanýn plakasý markasý ayný. Bir renkleri deðiþik. “Böyle filmlere kendini kaptýrýrsan olacaðý bu.” Diye konuþtu. Hala yaþadýðý karýþýklýðý çözmeye çalýþýyordu.
“Sürprizdi bu bana yapýlan. Ýþin týlsýmýný bozmamak için bu olayý ne, düþüneceðim ne de peþine düþüp karýþýklýðý çözeceðim. Marþ marþ ileri kendi arabana.” Dedi. Öyle de yaptý.
Ýþe geç kalýyordu. Yabancý arabayý býrakýp kendi arabasýna bindi. Gaza bastý. Biraz hýzlý sürüyordu. Bazý trafik kurallarýný ihlal ediyordu. Ama tehlikeli bir durum yaþamadý. Ýþ yerine geldiðinde içerideki garaja yönlendirdi arabasýný. Oraya park etti. Sonra hemen yanýnda duran kendisinin kullandýðý gazete daðýtým aracý olan panelvana geçti. Panelvaný çalýþtýrdý. Ýþ yerinin matbaasýnýn olduðu bölüme sürdü. Gazeteler kýsa sürede yüklendi. Tam o esnada patronun arabasý giriþte belirdi.
Farabi “Önce Aþkýn’ýn iþini yapmalýyým. Kýsa sürer zaten. Daðýtýmýn icabýna sonra bakarýz.” Diye söylendi. Patron binaya çoktan girmiþti. Farabi de az sonra arkasýndan girdi. Asansörün aþaðý inmesini bekledi. Ýnince içeri geçti. Kabindeki aynada kendine çeki düzen verdi. Yukarýya çýkmaya baþladý. Patronun kapýsýný týklatýp ellerinde evrakla girdi.
Patron “Farabi heyecanlý gibisin. Ne oldu. Hem düþüncelisin hem heyecanlýsýn. Anlat da dinleyelim. “
Farabi “Efendim bugün iþe gelirken yanlýþlýkla baþkasýnýn arabasýna binmiþim. Ama nasýl olurda anahtarým o arabayý çalýþtýrdý. Hala hayretler içindeyim.”
Patron “Galiba senin anlatacaklarýn var. Otur da çana çay söyleyeyim.”
Farabi oturdu. Beklemeye baþladý. Hala aklý karýþýktý. “Efendim bakýn evraklarý elimde unuttum. Bugün bana neler oluyor bir türlü çözemedim.”
Patron “O demin anlattýðýn yaþadýklarýný bir benzerini de ben yaþadým. Ben arabama akþam aðzýna kadar benzini fulledim. Ama araba bir türlü çalýþmadý. Þimdi tamirhanede. Usta bana ‘arabanýzýn motor aksaný amma deðiþik. Þimdiye kadar hiç böyle bir þeyle karþýlaþmadým’ dedi. Bende ‘beþ yýldýr bu arabayý kullanýyorum’ dedim. Deðiþiklik arabada deðil sende diyecektim. Ayýp olur diye vazgeçtim.
Farabi “Þimdiye kadar yaþananlardan hiçbir þey anlamadýðýmý anlýyorum. Onun için güzel bir þey bu karýþýklýklar.” Diye söyleniyordu patronun odasýndan çýktýðýnda. Sonra iþine döndü. Panelvanýna bindiðinde bir sigara yaktý. Arabanýn mp3 nü açtý. “Akþama görüþürüz paralel boyut.” Diye heyecanýný dile getirdi. Akþam olsa hemen yeni bir bilim kurgu filmi indirecekti internette. Özlemle bekliyordu akþamýn olmasýný.
Gazete daðýtým iþi akþama kadar sürdü. Bu zaman zarfýnda Farabi hiç yorulmadýðý kadar yorulmuþtu. Bunu yaþadýðý heyecana ve sabýrsýzlýðýna veriyordu. Aklý bir türlü almýyordu paralel boyutu. Olmayan dünyada yaþamak ancak Tanrý iþi olabilirdi. Yoksa gerçekten bindiðim arabayý benimle iletiþime geçmek için mi gönderdiler.” Diye söylendi. “Yok yok bu filmleri ne kdar heyecanla ve inanarak izlersem o kadar çok etkileniyorum. Dedi sonra.
Henüz mesai bitmemiþti. Gazetenin kantinine geçti. Orada bir sürü tanýdýðý iþçi vardý. Kimisi sigara tellendiriyor, kimi çaylarýný yudumluyor. Bazýsý okey oynuyordu. Farabi bir çay içip çýkacaktý. O zamana kadar mesai saatini doldurmuþ olacaktý. Ocaktan çayýný aldý. Ýçerde içmekten vaz geçti. Binanýn yeþilliklerle süslenmiþ antresine geçti. Döner kapý birden hareket etti. Gelen Aþkýn’ý. Selam verdi Aþkýn. “Naber Farabi. Bugün nasýlýz. Yeni bir geliþme var mý.”
Farabi “Yeni geliþme var. Senin evraklarý imzalattým. Senin dediðin gibi patron ben binaya girer girmez belirdi arabasý ile. Meðer arabasý arýzalanmýþ.”
Aþkýn “Neyse ben yukarý çýkýyorum. Sonra görüþürüz.” Dedi. Farabi de karþýlýk verdi. Aþkýn gözden kaybolunca “Ne kýz be. Bu benim Paralel boyuttan gelen kurtarýcým.” Böyle diyordu Farabi. Çünkü o kýzlara aidiyet duygusu gibi baðlýydý. Çaydan son yudum alýp bardaðý içeriye vermek yerine çay ocaðýnýn kapýsýnýn yanýna koydu. Oradan uzaklaþtý.
Farabi eve geldiðinde içine bindiði o yabancý arabayý yerinde göremedi. “Þaka gibiydi. Ýyi ki yok oldu ortalýktan.” Diye evine coþkuyla girdi.
Tuna M. Yaþar