Akþam olmuþ düðün melodileri baþlamýþtý. Önce saz bir giriþ yaptý. Galiba ‘Ankara’nýn büklüm büklüm yollarý’ný çalýyordu. Ekrem’in tahmini doðru çýktý. Türkü doðruydu. Melodiye org aleti de eþlik etti.

Ekrem aynada kendine son kez baktý. O an babaannesi Leyla’nýn sözlerini hatýrladý. “Ne taranýyorsun. Aynanýn baþýnda kýz gibi bekliyorsun. Gören olursa ayýplar seni.” Demiþti babaannesi.

Ekrem kapýya yöneldi. Spor ayakkabýsý tozlanmýþtý. Temizleyecekti ama ayakkabý fýrçasýný da getirmemiþti. Ayakkabýsýný giydi. Tertemiz halý üzerinde yürüyerek lavaboya girdi. Orada sehpa üzerinde duran kaðýt havludan iki tane kopardý. Tekrar temiz halýnýn üzerinden tozlu ve kirli ayakkabýsý ile yürüdü, evden çýktý.

Hemen bahçe çeþmesinin yanýna gitti. Çeþmeyi açýp ellerini ýslattý. Spor ayakkabýsýný bir kaç defa elleri ile sildi. Þimdi ellerini temizlemesi gerekiyordu. Ama birden bahçe duvarýndan Gülistan seslendi.

“Abi galiba ellerini yýkayacak sabun arýyorsun. Az önce sabunla iþim bitti. Al.” Dedi.

Ekrem uzatýlan küçük kaplý çiti kutusunu aldý. Eline kutudan bir miktar alýp su ile köpürttü. Sonra ellerini duruladý.

Gülistan hala bekliyordu. Ekrem “Al çitiyi teþekkürler.” Diye kutuyu Gülistan’a uzattý.

Görmeliydiniz Gülistan’ý, sevinçten havalara uçuyordu. “O benim erkeðim, biricik aþkým.” Diye bir kaç defa eve girene kadar söylendi. Evden içeriye girerken yine söylenince Filiz “Kýz kendini kaybetmiþ. Kendine gel Gülistan. Duyan olursa sana deli divane derler.” Dedi.

Gülistan “Derlerse desinler, banane. Hayatýmýn aþkýný buldum ya, gerisi výz gelir.”

Filiz “Ýki gönül bir olunca samanlýk seyran olur derler. Gerçekten kýskandým seni. Düðünüme senin tatlý gölgen düþerse hiç þaþmam.”

Gülistan “Aman abla beni kýskan yeter.”

Ekrem düðün alanýna girince kalabalýðýn haddi hesabýnýn olmadýðý gördü. Tahmin etmiyordu bu kadar kalabalýk olacaðýný. Herhalde tanýdýk dostlarýn çoðu þehirden gelmiþlerdi. Bir çok insanýn giyim kuþamý onu gösteriyordu.

Kalabalýðýn içinden biri Ekrem’e dönüp bakýnca bütün kafalar senfoni uyumu içinde ona çevrildi. Bir kaç kiþi ayaða kalkýp Ekrem’in yanýna geldi. Bunlar okul arkadaþlarýndan Rýdvan ve Eyüp’tü.

Eyüp “Hele hoþ geldin Ekrem. Seni aramýzda görmek büyük þeref. Geliþin düðüne rastladý. Büyük þans. Az sonra helva yemeye oturacaðýz dedi ekledi. Bu yanýmda ki damat adayý. Adayý diyorum çünkü damadý elimizden kaçýrmazsak. Ben sadýcým.”

Neþe içinde Ekrem ve iki okul arkadaþý etraflarýna Ekrem namýna selam verip oturdular. Az sonra sahneye Eyüp ve Rýdvan davet edildi. Eyüp yanýna Ekrem’i de sürükledi. Ekrem iyi stil kaþýk havasý oyunu bilirdi. Temposunu bir misafirin aðýr baþlýlýðý ile yavaþ tuttu.

Yirmi dakika boyunca boþ alanda Ekrem ve iki arkadaþý tepindi durdu. Göbek attýlar, ellerini þýklatarak uyum içinde eðildiler büküldüler.

Orkestra yeni bir þarkýya baþladý. Anamur Yollarý’ný çalmaya baþladý. Bozkýr kaþýk havasýna dinleyen düðün misafirlerinden çoðu kiþi alana girip göbek atýp oynadý.

Þarký bitiminde solist “Sayýn misafirlerimiz, havaya silah sýkma konusunda dikkatli olun. Köyümüzde polis karakolunun olmadýðý bilinciyle aþýrýya kaçmadan havaya sýkabilirsiniz. Þimdi helva yeme sürecine geçiyoruz. Buyurun masalara.” Dedi.

Otuza yakýn masa kýsa sürede doldu. Ekrem ve iki arkadaþý ayný masaya oturdular. Köylüler sýcak daðýtýlacak helvalarýný özlemle beklediler. Helva demiþlerdi ama bir sürpriz yapýlmýþtý. Helva yanýnda etli bulgur pilavý da daðýttýlar. Düðündü bu, her türlü sürpriz olurdu.

Ekrem evine geç saatte gece birde geldi. Artýk çantasýnda ki hazineyi açabilirdi. Çantasýnýn içindeki viski þiþesini çýkardý. Kapaðýný açtý. Yudumlamaya baþladý. Þiþenin üçte birini bitirince içmeyi býraktý. Kapaðýný kapatýp çantasýna geri koydu.

Yatak odasýna girdi. Divanýna uzanýp sýrt üstü yattý. Bugün her þey güzel gidiyordu. Rüyasýnda Ýrem diye gördüðü kýz aklýna geldi. Kýzý ne kadar da Kýz arkadaþý Banu’ya benzetmiþti. Acaba Ýrem onun göbek adý mýydý. Bu sorgu keyfini kaçýrdý. Gerçeði öðrenmeden de keyfinin yerine gelmeyeceðini hissetti.

Cep telefonunu eline aldý. Sarhoþ hali ile Banu’ya ne yazdýðýný bilmeden mesaj gönderdi. Az sonra cevap geldi. “Seni beni kim parçaladý. Ne demeye çalýþýyorsun Ekrem?”

Ekrem yazdýðý mesaja bakýnca þaþtý kaldý. “Banu benim yazdýðý belli ama bu mesajý ben vermedim ki.” Diye yazdý. Bir an korku içinde titredi. Bir þekilde reptilianlar devreye girmiþti. Rüyasý sahte olamazdý, gerçeklik payý içeriyordu. Ekrem maðaradan evine nasýl geldiðini bilemezken yabancý mesajýn içinde bazý kayýp halkalarý çözmeye baþlýyordu.

Düþünde parçalara ayrýlmýþtý. Peki neden acý hissetmemiþti. Yoksa acýyý hissettirmeyecek bir iksir mi içirmiþlerdi. Evet yavaþ yavaþ hatýrlamaya baþladý. Önce devasa boyutta ýþýk saçan bir sandýk. Sonra kadife gibi hissettiði mavi fosfor ýþýðý yansýmasý. “Dur elimi dokunmadan önce bana seslenenleri de hatýrlýyorum. Hatta bir balýkhanedeymiþim gibi kokuda gelmiþti burnuma.” Diye söylendi Ekrem.

Banu’ya “Biraz içtim. Ne yazdýðýmý bilemedim. Kusura bakma.” Diye yazý gönderdi.

Banu’dan kýsa bir yanýt. “Çok mu dertlisin?”

Ekrem “Dertli deðilim aksine çok mutluyum. Ama sebebi ne bir türlü bulamýyorum. Þey soracaðým. Senin göbek adýn var mý?”

Banu “Evet var. Göbek adým Ýrem. Bunu bana babaannem koydu. Köyde halen Ýrem diye bilinirim. Sen de bana Ýrem diyebilirsin.”

Ekrem “Tamam seni özel isminle çaðýracaðým. Þey diyorum, sen bugün hiç rüyanda kötü bir þey gördün mü. Çünkü ben gördüm. Rüya ikimizle ilgiliydi. Rüya deðil gerçek gibiydi. Seni ve beni karanlýk bir salonda parçalara ayýrýp bir cihazda birleþtirdiler. Bu bir çeþit kutsamaymýþ.”

Banu “Ne tesadüf ayný rüyayý bende gördüm. Beni karanlýk bir salona ayna gibi þeyin içinden geçirerek getirdiler. Yere yatýrdýlar ama sarhoþmuþum. O zaman korkmadým. Kulaðýma biri ‘bu eþiði de geçersen süper zeki olacaksýn’ dedi. Sonrasýný hatýrlamýyorum.”

Ekrem “Þimdilik söyleyeceklerim bu kadar. Seni de uykundan uyandýrdýk. Sonra yine görüþürüz.”

Banu “Ben uyumuyordum. Film izliyordum odamda. Sen tez hazýrlýyordun. Nasýl gidiyor bitirme tezin?”

Ekrem “Bir kaç sayfa yazabildim. Yazým elli sayfayý bulunca bitecek. Biliyorsun anlatmýþtým sana. Köyümüzde maðara var. Ýlkel insanlarýn maðara duvarýna çizdikleri resimler var. Tezimde o resimleri baz alýyorum.”

Banu “Halimize þükretmeli deðil mi Ekrem. Düþünsene bir neandertal kahvaltý nedir bilmez. Zavallýlar av peþinde ne çileler çekmiþ. Sonra soylarý da tükenmiþ.”

Ekrem “Bir kitapta okumuþtum. Ýnsan geninde cüzi de olsa neandertal harfleri varmýþ.”

Banu “Olmasý yüksek ihtimal. Çünkü ayný gezegende yaþýyoruz. Ve bir homosapience ile karþýlaþmalarý mümkün. Bir homohabilis olmadýðýma þükrediyorum.”

Ekrem “Günümüz için þükredebilirsin ama homohabilis döneminde doðasý itibari ne yaþayacaðý plan þuuru yok. Þuuru açýk ama ona kendi halinden iðrendirecek hiç bir materyal yok. Doða o dönemle her þeyi ile önlerine serilmiþ. Bundan daha ötelerini istemeleri içgüdü inançlarýný kapsar.”

Konuþmalarý güzel gidiyordu. Ýþte Ekrem’in en çok sevdiði þey. Konuþacak bir þeylerin mutlaka olmasýydý. Konu nereden nereye geldi diye Ekrem hayýflanmadý. Bir aþk sözcüðünü de esirgemedi. “Seni seviyorum aþkým.” Yazdý gönderdi.

Banu “Bende seni seviyorum.” Yazdý.

Mesajlaþmayý býraktýlar. Ekrem saatine baktý. Çok geç olmuþtu ama hiç uykusu yoktu. Sanki yeni bir uykudan uyanmýþ gibi zindeydi. “Belki reptilianlarýn bir müdahalesi.” Diye düþündü. Kendilerinde olaný ona veriyorlardý. Ezoterik bir inanýþta yer altýnda yaþayan varlýklarýn hiç uyumadýðýný ve uyumanýn güneþten kaynaklandýðýný, aslýnda karanlýk bir dünyaya uykuyu güneþin getirebileceðini okumuþtu.

Yerinden doðruldu. Ayaða kalkýp çalýþma odasýna doðru adým attý. Odasýndan kapýsý kapalý olduðu halde yoðun bir ýþýðýn geldiðini gördü. Korkmayacaktý. Korku ile baþa çýkýlmazdý. Kapý kolunu indirdi. O an o yoðun ýþýk aniden kesildi. Bilgisayara baktý. Çalýþýr vaziyetteydi. Ekrem açýk býraktýðýný zannetmiyordu.

Hemen masasýna oturdu. Mausu ile word dosyalarýnýn bulunduðu klasörü açtý. Derin bir ‘oh’ çekti. Yazamaya çalýþtýðý tezin word belgesini açtý. Dosya az sonra açýlýnca þaþkýnlýk yaþadý.

Elli sayfa tutacak tezi tamamlanmýþtý. Tezi baþlangýcýndan itibaren okumaya baþladý. Okumasý bir saati buldu. Çok harika ve bilimsel yazýlar olduðunu gördü. Tezde konu deðiþikliði de yoktu. Ekrem’in üzerinde çalýþtýðý argümanlarý içeriyordu.Bir reptilian yapacaðýný yapmýþ insanlar için gizem olan maðara resimlerinin hikayesini bir bir açýklamýþlardý.

Ölümsüzdü reptilianlar. Haliyle neandertallerin hayatýna dokunmadan onlarý gözlemleyip kayýt altýna almýþlar, gerekli bilimsel verileri word dosyasýna aktarmýþlardý.

Reptilianlara teþekkür etmeliydi ama gitmiþlerdi. Onun yerine karþýlaþtýðý reptilian kralýna rabýta yapmayý seçti. Yerinden kalktý. Odadaki divanýn üzerine oturup baðdaþ kurdu. Baþýný kalbine eðdi. Gözlerini kapattý. Ve adýnýn Enmeenluanna olduðunu tahmin ettiði reptilian kralýna rabýtaya baþladý.

Ýçinden “Destur ya Enmeenluanna.” Dedi. Kralýn kalbinden kendi kalbine çay rengindeki kýrmýzý nurun aktýðýný düþünmeye baþladý. O an zihnine görüntüler geldi. Kral ona sesleniyordu.

“Ne arýyorsan bizde hepsi var. Biz reptilianlar siz insanlarýn ölüm enerjisi ile besleniriz. Nasýl dersen bir insan öldüðünde kuvvetli miktarda ölüm ýþýmasý yapar. Biz öldürdüðümüz insanlara yeniden can vermeyiz. Ama sen ve Ýrem özel kiþilersiniz. Sizin ruhlarýnýz çok kadim bir geçmiþten geliyor. Bu zamana kadar reenkarne ola ola geldiniz. Reenkarnenizde reptilian olmanýz da var. Evet reptilianlar ölümsüz ama bir istisna dýþýnda. Bir reptilian insan olmaya çok heveslidir. Dileyen reptilian ölüm seçeneðini kullanabilir. Siz de öyle yaptýnýz."

SON

Tuna M. Yaþar