Mizahsýz hayat boþ, çekilmez.
Gülmeden yaþayan insan ölüden beter insandýr.
Yaþamak o kadar berbat bir þey ki insan kendi kendine konuþup gülecek þeyler fark etmesi gerek.
Her romanýmda bir ölçüde mizah vardýr.

Gecenin bir yarýsý…günlerdir kafam daðýnýk, çöplük gibi, odaklanamadým, aniden romanýn eski bölümlerini açayým dedim, hatýrlamak için, uçmuþ beynim, ne yazdým haberim yok, cümleleri okuyup yazým yanlýþlarýný yok ederken, bayaðý iyi olmuþ diyorum, gülüyorum, çünkü orada bir mizah yapmýþým, aradan aylar geçmiþ, asýrlar sanki, açýp baktým, içime sindi, ha, bu olmuþ demek ki. Bunu nasýl yazmýþým, sanki onu baþka biri yazdý.
Cümleler þöyle:

Ayla, ikinci gözlemeyi yiyordu.
Nur dedi ki: “Hepsini bitiriyorsun. Bana kalmayacak!”
“Endiþe etme. Yeter ikimize.”
“Elinin lezzeti var bu kýzýn, annemin böyle bir deyimi vardýr.” Güldü.
“Yemek piþirmesini ondan öðrensek iyi olur. Bir gün lazým olacak, evlenirsek özellikle.”
“Yapsýn kendi, hizmetçisi miyim eþeðin. Bana tatlý yap, patates kýzart, çok açým, bir çay yap, bir bardak su ver diyorlar ya filmlerde, gerçek hayatta, o an cinlerim tepeme geliyor, kendin yap hýyar, al, topal deðilsin, sakat deðilsin, iyi demedim mi?”
“Çok hýrçýnsýn. Baltasýn caným. Odunsun odun. Zamanla yontarlar seni.”
Güldü: “Olabilir, beni alan böyle alacak yavrum.” derken onun yanaðýndan makas aldý.
“Üniversite okurken evde yemek yapman gerekebilir.”
“Onu o zaman düþünürüm. Ben evlenirsem hiç yemek yapmam.”
“Kim yapar, ölmüþ deden mi?”
Güldü yine: “O eþek yapsýn.”
Ayla, ona garip garip baktý: “Seni penceren dýþarý atardým kocan olsam. Ben eve aç geleceðim, akþama kadar daðdaki saðlýk ocaðýnýn Allah’ýn unuttuðu köyünde bitli ve gübre kokulu hastalarý muayene edeceðim, eve gelip bir de yemek mi piþireceðim?”
“Hým, demek bir doktorla evlendiðimi hayal ettin, hým, kulaðýma hoþ geldi. Eee baþka… anlat anlat?”
“Seni odunla bir güzel döverdim.”
Nur, güldü. Sincap gibi kikirdeyip duruyordu. Çok hoþuna gitmiþti Ayla’nýn imgelemindeki hayatý.
“Tavuklarýmýz da olacak mý kocamýn iyileþtirdiði hasta çocuklardan hediye gelen?”
“Tabi.”