Sanatsal olarak daha ileri gitmem gerekiyor, ve bu yüzden olsa gerek eski yazdýklarýmý düþük düzeyli görüyorum, hep ilerde koþuyor kalbim, ben geride, ruhum en ilerde.

Sabah uyanýyorum, kafam b.k gibi. Kafam bulaþýk suyu gibi, internetten gazeteleri açýyorum, en saçma sapan yazýlarý bile okuyorum, romanýma odaklanmam gerekirken, romanýn bir noktasýnda s.çtým kaldým, ileri gitmiyorum, yazmak içimden gelmiyor çünkü, kafam yerinde deðil, kafam yerine gelsin diye çabalýyorum, saatler geçiyor, kafam yine daðýnýk, böyle günler ve haftalar geçerken bunalým, yazamama bunalýmý canýmý sýkmaya baþlýyor, ya ben yazarým, her gün romanýn en az bir bölümünü bitirmem lazým; ama tek cümle yazmak içimden gelmiyor, Zarife adlý genç kýzýn baþ rolde olduðu roman kaldý bir noktada, 17. bölümde; ama dün gece nasýl olduysa yazayým dedim, bir daldým romana, ve 17. bölüm bitti, tabi yýllar sonra Zarife’nin romanýný okur insanlar, yazar o sene, ondan önceki sene, hatta 2,3 yýl öncesinde yazdýðý ve sonra elden geçirip romaný komple bozup yeniden yazdýðýný bilmeyecek, ne sýkýntýlarla boðuþtuðumu bilmeyecek, çarþafýmý deðiþtiðim zor geceyi bilmeyecek.
Her seferinde bir bunalým, bir çýkmaza düþüyorum, bazýlarý vardýr, her gün memur gibi yazar; ama onlar b.ktan kitaplardýr bence.
Her gün uyanýnca kafam cehennem gibi kötüdür, kayan karanlýktýr, kayan yýldýzdýr, kayan gökkuþaðýdýr, Afyonu patlamak deyimi tam karþýlamaz beni, hissettiðimi, ya o kozmik rüyalarým olmasa ne yapardým, muazzam güzel rüyalar görüyorum, bebekler, çocuklar, çocuklar çok sýktýr rüyalarýmda.
Kayan ay’lar sevgililer.
Gençler, aþk hisseden gençler, sohbet eden gençler. Ama seviþen yoz gençler deðildir bunlar.

Son zamanlardaki rüyalarýmda yoldayým, yolda olmak ruhsal olarak ilerlemek anlamýndadýr. Genç kýzlarý çok sýk görüyorum rüyalarýmda. Bu rüyalar b.k gibi kötü, karanlýk olan kafama bir ýþýk deryasý saçýyor, beni, ruhumu bunlar ayakta tutuyor, ruhu ayakta tutmanýn yolu, zihni… güzel þeylerdir, iyi hissettiren þeylerdir, gökyüzüne bakmak gibi, bebek gibi, çocuk gibi, aþk hissi gibi, güzel bir kýza bakmak gibi, çocukluk anýlarý gibi.
Kafam çýldýrýyor durduk yere ve onu ehil, yumuþak tutmam lazým, akþam sokaða çýkarsam, ya þöyle olursa, gibi b.ktan bir sürü korku hissediyorum, eskiden hiçbiri yoktu, bu salak paranoyalar… korkulardan bir dað oldum altýnda eziliyorum.

Bu Zarife’nin romaný da kabak tadý verdi, bitmek bilmedi.
Tlc belgeselde þunu duydum, yaralý kuþ kalitesinden bir kadýndý, güzel, çekici ve sorunlarý olan. Öylesine denk geldim.
Tesisatçýda çalýþýyordu, bunu duyunca þaþtým, ben o okulu bitirdim ama hiç anlamam, yazarlýða sardým kafayý. Onu çok seven bir çocuk vardý, 25 yaþýndaydý, onunla evlenmek istiyordu, “Jale ise asla” diyordu, “seninle asla olmaz.”
“Kýz kafayý mý yedin neden onu istemiyorsun? Çok iyi çocuk” dedim.
“Kiþiliði yok” dedi, “bir çiçek bile hediye etmedi, biliyorum, cimriliðinden almadý.”
“Haklýymýþsýn” dedim, Jale bütün yarýþlarda yanlýþ ata oynayýp kaybeden biri; ama hep oynar kumar, bir gün doðru insanýn karþýsýna çýkacaðýný düþünür, ben öyle sanmýyorum.
Bir gün yapayalnýz kalacak.
Yüzüne dedim,
“S.ktir ol git” dedi, “seni sildim, b.k torbasý!”
“Ýyi sen bilirsin” dedim.
Üç ay görüþmedik, sonra aniden beni aradý, sahilde bir kafede buluþtuk, dert yandý, son sevgilisi de onu aldatmýþ filan. Aðlýyordu, takma kafana tokadan baþka bir þey dedim, güldü.
“Bir gün olacak.”
“Ne?”
“Aþýk olup evleneceðim.”
“Hep serseri tiplere meyil edersin, sanmam.”
Sen nasýlsýn dedi
Sanatsal depresyon dedim.
Dertlerimi anlattým, çok rahatladým.
“Biz evlenelim mi?” dedi.
“Salak salak konuþma” dedim.
“Neden olmasýn?” dedi, gözleri parladý.
Düþünmeye baþladým.
“Ýkimiz de yaralýyýz, dertliyiz, bence ikimiz birbirimize çok iyi geliriz.”
“Çok iyi anlaþýyoruz” dedi
Ýçimde bir þey oynadý.
Yakýþýklý tipleri severdi, ben öyle deðildim.
Parasý olanlarý severdi, o da bende yoktu, her günü bunalýmla geçen biriydim, o uyuduðunda ben kalkardým. Bu iþ yürür müydü?
“Anne olmak isterim” dedi, “senin alet dikiliyor mu onu söyle.”
Beni bir gülme aldý, normalde bu kadar açýk konuþmazdý, konu ben olunca, dibini biliyordum, bütün sevgililerini, onlarla neler yaptýðýný.
“Kader böyleyse?” dedi.
“Beni terk ederse? diye düþündüm.
Bu kýz prenses gibi zarif, güzel, ben ise bir kertenkele gibi biriyim.
Hapý yutar mýyým?