AÞK BÝRDENBÝRE OLUR

Kuþlara yem almak için alelacele kar soðuðunda aþaðý caddeye ineyim dedim akþam vaktý; ama nasýl bir heyecan ve mutlukla, yem alacaðým dükkanýn oraya girmek istedim, bir araç park etmiþti, giremedim, aralýktan geçerim geçemem derken durdum, otomobil çizilmesin, “miyav” dedi bir ses, sað yanýmda aracýma çýkan siyah bir kedi, yavru, 2 aylýk var, her þey birden bire oldu, dünyanýn yaratýlýþý gibi, Allah’ýn Hz. Adem’i birden yaratmasý gibi, Allah’ýn Hz. Havva’yý yaratmasý gibi, Allah’ýn annemin karnýnda beni birdenbire yaratmasý gibi, Allah’ýn Hz. Meryem’in karnýnda birdenbire Hz. Ýsa’yý yaratmasý gibi, babamýn Almanya’da 9 sene çalýþmasý gibi, her þey birden, yýldýrým gibi hýzla oldu, kediyi gördüm, gözleri gözlerimle buluþtu, öpüþtü, birdenbire sardý gözleri gözlerimi, ruhu ruhumu, her þey birden bire oldu, hiç hesapta yoktu bu siyah yavru kedisi, ben bambaþka bir alemdeydim, dedim Arif’e, dedim abisi Cengiz’e, masada çay içiyorduk, yaðmurluydu hava ve o an kesmiþti, incir fidaný dikmiþti Arif, “dikiyorum yoldan geçen alýp yese babamýn ruhuna gitsin sevabý dese yeter” diye söyledi, bu kedi hesap dýþýydý, olasýlýklarýn hiçbirinde yoktu, olasýlýklar ne çok ve onlardan birini hiç düþünmezsin ve, birden ölüyorsun dedim masada, “deli dolu yaþarken þýrak, ölüsün, ben öldüm mü diyorsun, ben öldüm,” birden boyut deðiþtiriyorsun, yoksun dünyada, bir ruhsun, bedenin yerde, sen bedeninin yanýnda, melekler gelene kadar hiçbir yere gidemiyorsun, gelip seni alacaklar, öldüðünüzde aynen bu dediðim gibi olacak, ben bunu yaþamadým; ama ne olduðunu biliyorum, melekler gelip sizi alacak öldüðünüzde, çünkü öteki aleme götürecekler sizi, yolu bilmiyorsun çünkü ve yetkin yok tek baþýna gitmeye, öteki tarafta kýyamet kopana dek bir yeriniz olacak, o yer nasýl bir yerdir, bu dünyada nasýl biriydiniz, neler yaptýnýz, iþte ruhlar alemindeki yeriniz de buna paralel olacak, eðer pislik biri olarak ölmüþseniz öteki tarafta pisliklerin olduðu yerdesiniz, iyilik yapan biriyseniz iyilerin yanýndasýnýz öteki tarafta, Hacý Anne aklýma gelmiþti, onun için þöyle dedim, “öteki tarafta kuþlar kadar mutlu ol,” çok sevdiðim bir kadýndý, çok yüce bir ruhu, kalbi vardý, derviþ bir kadýndý ve her þey birden bire oldu, bu kedi hesapta yoktu, aklýmda fikrimde yoktu, göz göze geldik, yemci arkadaþ dükkandan çýktý, bu kedinin sahibi var mý dedim, yok dedi, yem ver dedim içeri gidip naylon aldý yem verdi dükkan önünden bir kilo, kedinin sahibi yok dedi, yakala ver dedim, verir vermez þýrak attým mor hýrkama kediyi, koynuma, sað tarafa, baþta korktu, kaçar gibi koktu, ,tuttum, çok korktum fýrlayýp kaçar diye, okþadým, sakinleþti, ilerledim, aracý tutuyorum, kediyi koynumda, ilerlemek çok zordu, az sonra kedi hýrkanýn kenarýndan çýkardý baþýný, akþamý seyrediyor, erittiðim yolu, sakin sakin bakýyor, onu öptüm, sonra bir daha, sonra bir daha, bu kedi hesapta yoktu, bir kedim oldu, bir siyah sokak kedisi, aþk birden bire oldu, o ilk bakýþ, kaptým, çalar gibi aldým kaçtým kediyi, fýrladým gittim, kendimi hýrsýz gibi hissettim, sanki bana dünyayý verdiler, altý üstü bir sokak kedisi… bu ayarda..saflýkta…yalýnlýkta…minimal yaþamak…bu kanaat ve basitlikle.
Anladým ki aþk birdenbire olur, eve geldim, kendinin yerini yapana kadar kum vs lazým, kediyi koydum ahþap ufak kümese, kuþ kümesine, baþta miyavladý, kapýyý kapattým uzaklaþtým, sahile indim ona kum almak için, sýçacak ya.
Kum aldým geldim, ahþap kümese yanaþtým heyecanla, seslendim kediye, ya ne oldu nereye kayboldu, telefonun ýþýðýyla baktým, kutluða (kuþ folluðu) girmiþ uyuyormuþ , uykulu baktý, içim rahat etti, eve geçtim, yemekte tavuk varmýþ, gece indim kümese, kaba tavuk koydum kuru fasulyenin ufak etlerini, kediye götürdüm, yine uyuyordu, uyandýrdým, kabý uzattým öte beri vardý kümeste, kokuyu aldý kafasýný uzattý, sýçrayýp fýrladý, ete yumuldu, kocaman lokmalarý götürmeye çalýþtý, fena biçimde açmýþ kedicik. Bir sahibi oldu, ona aþýk bir sahibi oldu.
Dedim ben bu olayý romana yedireyim, ve yedireceðim, aþk birden bire olur, aniden, zýnk diye, ölür gibi, tokat gibi, yumruk gibi, kafana meteor düþer gibi kalbine, kalbine ok saplanýr gibi.
Adem’le Havva’nýn ilk seviþmesi gibi.
Allah’ýn en iyi iþlerinden biri kedilerdir.
Arife dedim, Cengiz’e: Amerikalýlar noel kutlar, o gün hediyeler verirler birbirine, bizde yok, ablam demiþti: Peygamberimiz hediyeleþin demiþ, bizde bu yoktur, eee, peygamber demiþ, lan noel kutlasak gavur musun diyecekler günah, eeee sen neyi kutluyorsun ve dandik, kof, uyuz, mal kardeþim, malsýn, malsýnýz, salaksýnýz.
Kandil geldi, mübarek olsun derler, hediye yok, lan hediyeler verin o gün birbirine de anlamý olsun, simgesi, deðeri, çocuklar o zaman o günü iple çeker, boþ ve bir garip yozluk, kültürsüzlük.. bizdeki.
Cuma geldi, Cumanýz mübarek olsun, laf laf laf, ya bir hediye ver bana, bir hediye ver bir çocuða, bir avuç þeker, kardeþ, Cuma gelince ciddi bir þey hissetmiyorum, bana her gün Cuma çünkü. BU ÇOCUKLARA KANDÝL GÜNLERÝNÝ (MANEVÝYAT) ÖÐRETMEK SEVDÝRMEK ÝSTÝYORSAN O GÜN ONLARI HEDÝYEY BOÐ.
VE DÝN BASKISINI GEÇ.
BEN YEMEDÝM BU NUMARAYI.
GÜNÜMÜZ GENÇLERÝ DE YEMEZ.
GEÇÝN O AYAKLARI.
Þeker bayramýný þekerlerden sevdik biz…Din umurumuzda deðildi.

Ýsa Kantarcý