Selam.
Gene ben, yani tencere Çelik.
Görüþmeyeli çok fazla olmadý, fakat sizin bilmediðiniz bazý önemli olaylar cereyan etti. Belki de “önemli” diyerek abartýyorum. O yüzden siz bana fazla aldýrmayýn. Bazen olaylarý derecelendirirken karýþtýrabilirim. Olanlar dedikodu türünden þeyler caným. Hangisinden baþlayacaðýmý bilemiyorum.
Ýsterseniz önce kendimle ilgili olandan baþlayayým. Hava atmak gibi olacak, ama artýk idare ediverin. Hem, birazcýk övünmenin kime ne zararý var ki?
Geçen görüþmemizden sonra, tencere imalatçýlarý benim için kavgaya tutuþtular. Hepsi de beni ne kadar çok sever, ne kadar çok takdir edermiþ de haberim yokmuþ! Hangisine sorsan “Bizim imal ettiðimiz tencere” diyor. O yüzden tartýþmaya son vermek için markamý soran çok sayýda okuyucu ile karþýlaþtým. Ama, markamý söylemem; çünkü reklama girer.
Yakýn zamana kadar benim varlýðýmdan haberi bile olmayan imalatçýlar, serüvenlerim çok sayýda sitede yayýmlanmaya baþlayýnca, yani medyatik olunca peþime düþtüler. Yakýnda reklam teklifleri de gelirse hiç þaþýrmayýn.
Bu kadar övünmek yeter sanýrým. Biraz da þu Þekip beyin ailesine bakalým:
Bu günlerde ailede sýk sýk referandum ve halkoylamasý sözcüklerini duyuyorum. Tam çýkaramadým ama galiba ikisi de ayný anlama geliyor olmalý. “Evet” ve “Hayýr” sözcükleri de fazla telaffuz edilmeye baþlandý. Dün, Þeref babaannesi Þehnaz hanýma soruyordu:
-Babaanne referandumda ne diyeceksin?
-Ne diyeceksem derim, kimseyi ilgilendirmez.
-Hayýr de, benim tatlý babaanneciðim.
-Neden hayýr diyecekmiþim? Annen ne diyor?
-Annem hayýrcý. Þeyda da öyle. Babamý bilmiyorum.
-Annen hayýr diyorsa benimki kesin evet.
-Sen de amma taktýn anneme. Memleketin halini görmüyor musun?
-Ne varmýþ halimizde? Sadece annen yüzünden evet demiyorum. Bu gün o dini bütün profesörü dinledim, “evet deyin” diyordu. Dindar adam yalan mý söyleyecek?
-Önceleri Meclis TV’yi izliyordun. Þimdi meclis tatilde, biraz maç seyrederim diye sevinirken baþladýn açýk oturumlarý izlemeye. Ýzin ver de bari milli maçlarý seyredeyim.
-Top oynayanlarý izleyip de ne olacak?
-Babaanne, ben maçlarý izlemekten zevk alýyorum. Hep senin programlarýný izlemek zorunda mýyým? Ya açýk oturum ya da cüppeli hoca… Elinde kumanda istediðin yeri açýyorsun.
-Benim programlarý izle de biraz bir þeyler öðren! Hem o televizyonu ben aldým. Yoksa tüplü televizyonu izlerdiniz yýllarca. Ben aldýðýma göre tabii ki kumanda da benim elimde olacak. Allah dedenden razý olsun. Beþ senedir onun bana kalan maaþý ile hem bir sürü eþya aldým, hem de hayýr yaptým.
-Babaanne, sen beþ senedir mi dedemin maaþýný alýyorsun? Oysa dedem öleli yirmi beþ seneden fazla oldu.
-Beþ sene oldu beþ… Sen benden iyi mi bileceksin?
-O zaman dedem öldüðünde benim on dokuz yaþýnda olmam lazým. Halbuki ben dedemi hiç görmedim. Çünkü ben doðmadan önce ölmüþ.
-Rahmetli öldüðünde baþta Kenan Evren Paþa vardý. Hiç unutmam, tam beþ sene oldu. Ölmeden önce bana dedi ki…
**
Aslýnda þu anki durumum hiç de hoþ deðil. Vakit öðleni geçmiþ olmasýna raðmen dün akþamdan beri içimdeki yemek artýðý, su, iki tabak ve birkaç tane de çatal ile evyenin ortasýnda yýkanmayý bekliyorum. Bekliyorum da bu iþi yapmaya kimsenin niyeti yok. Mutfaða gelip giden çok oluyor. Bunlar ya bir þeyler alýyorlar, ya da su içip gidiyorlar. Üstelik bu durumda olan sadece ben deðilim, benden baþka yýkanmayý bekliyen tencere ve tabaklar da var.
Kapý zili çalýyor. Açmak için giden yok. Oysa Þekip bey hariç herkes evde. Gene çalýyor, gene çalýyor, çalýyor… Neden sonra Þenay hanýmýn sesi duyuluyor:
-Þeyda,Þeydaaa! Kapýya baksana kýzým!
“Öf be, öf be! Her þeye ben koþturuyorum. Sanki bu evde bir tek ben yaþýyorum.” diye söylene söylene kapýya doðru gidiyor Þeyda ve gitmesi ile dönmesi bir oluyor. Belli ki gözetleme deliðinden bakmýþ.
-Anne, anneee, Ayla teyzeler gelmiþ. Koþ!
-Ay allah, tam zamanýydý. Çek þu mutfaðýn kapýsýný da oradaki daðýnýklýk görülmesin.
**
Misafirleri salona aldýktan sonra anne kýz mutfaða geldiler:
-Anne, ne ikram edeceðiz bunlara? Geleceklerinden haberin var mýydý?
-Yok caným, haber vermeden geldiler iþte. Bayýlýr böyle insanlarý zorda býrakmaya bu Ayla.
-Haberimiz olsa bir þeyler yapardýk.
-Münasebetsiz þeyler. Ayla’dansa o yanýndaki yok mu, ne sinsidir o, ne sinsi!
-Zehra teyze mi?
-Evet, laf çekmeye bayýlýr. Bir an önce yanlarýna gideyim, yoksa babaannenden her türlü havadisi alýr valla.
-Öyleyse abim gitsin, pastaneden bir þeyler alýp gelsin.
-O anlamaz kýzým, beceremez. Sen bi koþu al da gel. Bu arada ben de çayý koyayým.
-Hep oðlunu koru. “Yapamaz, edemez” deyip ona hiç iþ yaptýrmýyorsun.
-Uzatma da git.
**
Ýçimdekiler yetmezmiþ gibi bir de Þenay haným demliði yýkadýðý sularý da döktü ve salona gitti. Ýyice kulak kabarttým ve salondaki konuþmalarý dinlemeye çalýþtým. Çok iyi olmasa bile biraz duyabiliyorum.
-Aylacýðým ne iyi ettiniz de geldiniz. Özlemiþim vallahi. Dur sana bir kere daha sarýlayým. Zehracýðým seni de öpeyim. Bu ne þýklýk böyle!
-Ayyy Þenaycýðým seni bu uygunsuz saatde rahatsýz ettik ama…
-Aþkolsun Ayla, o ne biçim laf öyle? Rahatsýzlýk ne kelime. Biz yabancý mýyýz? Kapýmýz dostlarýmýza günün her saatinde açýktýr.
-Zehra gitmeyelim, dedi ama pazar dönüþü biraz dinlenmek, biraz da sohbet etmek için uðrayalým diye ben ýsrar ettim.
-Böyle düþünürseniz inan ki darýlýrým. Burasý sizin de eviniz.
-Ne olur bizim için herhangi bir zahmetde bulunma, biz biraz soluklanýp kalkacaðýz zaten.
-Estafurullah, zahmet ne demek?
-Lafa daldýk, soramadýk. Kusurumuza bakma teyzeceðim. Siz nasýlsýnýz? Maþallah iyi görünüyorsunuz? Allah uzun ömürler versin.
-Teþekkür ederim kýzým. Bu günümüze þükrediyoruz. Allah ömrü, verdi mi veriyor; bazýlarýnýn hoþuna gitmese de, iþine gelmese de yüce mevlam böyle takdir ediyor iþte.
-Neden beni iðneliyorsun anneciðim misafirlerimizin yanýnda? Allah seni baþýmýzdan eksik etmesin! Kapý çalýyor galiba, müsaadenizle bakýp geleyim.
-Kapý mapý çaldýðý yok. Çalsa ben de duyardým. Hoþuna gitmedi ya, kaçýyor.
-Çaldý teyzeciðim,çaldý; hem de iki kere.
**
(Devam edecek)