• İzEdebiyat > Öykü > Sevgi ve Arkadaşlık |
121
|
|
|
|
|
Günümüzde yaşanan ama ders alınması gereken bir arkadaşlığın öyküsüdür bu.Sevgiyi başka amaçları için kullanan insanları tanımada çok yararlı |
|
122
|
|
|
|
|
Yataktan kalktı zorlukla yürüyerek yanıma geldi.
“Gidebiliriz artık. Bundan sonra yalnız bebeğim için, kocamın bana bıraktığı emaneti için yaşayacağım. Oğlumun adını YAŞAM koyacağım.
Yaşam bana sevdiğim adamı, kocamı bağışlamadı. Umarım oğlumu YAŞAM’IMI bana bağışlar.” dedi.
Ve ağır adımlarla.Kucağımda YAŞAM’la birlikte odasına gittik.
|
|
123
|
|
|
|
|
Bu hikayeyi daha önceden okumuş olabilirsiniz.
Ama ben yeni okudum ve çok beğendiğimden, henüz okumayanlarla paylaşmak istedim. |
|
124
|
|
|
|
|
Ardından, ’Uykun geldiyse,hadi geri dönelim’ dedi gözleri uykusuzluktan kapanan iri arkadaşına. Tombul solucan:‘Evet,çok uykum var.Hadi gidelim.Şu yeni gelen ailenin çaresine daha sonra bakarız artık!’ diye cevap verdi. |
|
125
|
|
|
|
|
İşe girip çalışa bilmem için mahkeme kararı ile yaşımı büyüttük. Artık memurluğa hak kazanmıştım teknik eleman olmak yerine direk dairede işe başladım. Şimdi daha bir sıkı sarılıyordum üniversite hayallerime, daha çok çalışıp yükselmeli daha fazla maaş almalıydım. Yaşam demek buydu çünkü paran kadar insandın...
|
|
126
|
|
|
|
|
Eğitim alanında olsun, dinlenme saatlerinde olsun, hep yalınız ve düşünceli görünen bir asker sürekli dikkatimi çekiyordu. Memleketini özlüyordur geçer dedim. Günler geçiyor onda hiç değişiklik yoktu. |
|
127
|
|
|
|
|
Üç maymunculuk oynamayı çok iyi bilen bir çocuk, herkesin duymadığı sandığı şeyleri yutan hayal çağında küçük bir beden... Ve ölüm hiç tanımadığı bir yolla ulaşıyor ona, ölüm gemisi yolcularından dedesi... Kalkış saati belli değil, nerede duracağı hiç değil. Ölüm arkasında bıraktıklarıyla kabarık bir deniz gibi, dalgalar gibi, çocukluğun saflığı ve hayalleri gazoz kabarcıkları yada güneşin altında bekleyen bir dondurma kadar kalıcı yalnızca... Gerçekler ise hala bir acı biber tadında. |
|
128
|
|
|
|
|
sadece bir kişiye değil, yüreğime sarılışlarıyla farklı duygular akıtan herkese dair.. abla, arkadaş, anne.. |
|
129
|
|
|
|
|
Oturduğumuz bina dört katlıdır. Giriş katındaki dükkanın üstündeki dairede oturuyoruz. Üstte de iki daire var. O daireler sık sık kiracı değiştirdi.Birileri taşındı, birileri çıktı gitti. Bu ailelerden biri var ki ben onları hiçbir zaman unutmayacağım. 3 sene önceydi, 6 çocuklu bir Kürt ailesi üstümüzdeki daireye taşındı.Ne yalan söyleyeyim onların çok gürültü yapacağı aklımdan geçmedi değil. Canlılığı, hayatiyeti severim ama gürültü başka.Oysa hiç sesleri çıkmıyor, evdeler mi değiller mi belli değil. Şimdi ‘ yahu çocuklar hasta falan mı acaba ‘ diye beni endişelendiren sessizliği düşünüyorum da gülümsemekten kendimi alamıyorum. Kim derdi ki gürültüden değil de sessizlikten rahatsız olacağım.
|
|
130
|
|
|
|
|
Hayatımızda etkisi olan insanlar vardır. Ben de çocukluğuma giderek eğitim hayatımda etkisi olan iki insanı anlatıyorum size bu yazıda. |
|
131
|
|
|
|
|
Sanal dünyanın kimi zaman çok iyi dostluklar
yaratabildiğine ilişkin |
|
132
|
|
|
|
|
Artık perdelerimi ardına kadar açıyorum ve ruhuna hayran olduğum eşsiz sokak manzaralarına ,ilk doğduğum günkü kadar yaşlı ve sevdiğimi bildiğim sürece huzurlu yaşıyorum
|
|
133
|
|
|
|
|
elinde bir sepet çilekle çıkıp geldi güneş adam kızın yanına. tam da gözyaşlarını siliyordu kız. silmekten kızarmış burnu , ağlamaktan hafif şişmiş gözleriyle açtı kapıyı adama. |
|
134
|
|
|
|
|
Son sayfasında yazıyordu, sonu. Son yaprak kaldı.. Zaten ağlamıyacaktım, ziyan olan yapraklara bırakmıyacaktım sonunu, diğerleri gibi ıslanmıyacaktı, hem tek kişilik kararlar yetmiyor.. Ama kararlarım da bitmiyor, ayrıca aldığım kararı sabah değiştirdim..
|
|
135
|
|
|
|
|
Odasına yalnız ben girebilirdim,yüreği gibi odası da açıktı bana...Tüm parfümlerin inadına ayva kokardı odası,sandığında ayva olurdu her daim... / şimdi ayva kokularında onu bulduğum bu yüzden / Perdeleri kapalıydı esrarengiz hanımın...En son geldiğinde ayva getirmiş babası Kağızman’dan... Kapalı perdelerin ve hanımın tüm esrarı buydu...Babasını hapsetmişti içeri, aslında ayvada ellerinin kokusu varmış... |
|
136
|
|
|
|
|
B – Ağlama desem de faydası olmayacak sanırım.
A – Olmayacak..Çok mu kötü oldun?
B – Çok.. Hoşça kal. Bak ben dost..
A – Sus. Elbette dostuz. Artık hep dostuz..
|
|
137
|
|
|
|
|
Lise hayatından bir kesit... |
|
138
|
|
139
|
|
140
|
|
|
|
|
nasıl yakalanmayayım ki?? beyaz tebeşir veya pembe,mavi veya…siyah önlüğüme bir günah gibi yapışırdı tozları, günah koymuşum adını bir kere ne kadar arınırsam gitmez |
|
Anasayfa
