• İzEdebiyat > Öykü > Soyut |
121
|
|
|
|
|
Yalnızlığın, bütün bir evrene yayılıyordu. Yağmur damlalarına, gökyüzüne, kaldırımlara, ceplerindeki bozuk paralarına..İnsanlığa dair herşey bozdurulmuştu. Farkındasızlığa mahkumdu sanki; dünya.. |
|
122
|
|
|
|
|
Sessiz bir haykırışı duymak,gözükmeyen bir pişmanlığı görmek isteyenlere... |
|
123
|
|
|
|
|
İnsanların geçmiş karşısındaki çaresizlikleri... |
|
124
|
|
|
|
|
Bizler aşkı yazdıkça içimizi, içimizi yazdıkça aşkı bulduk. Ne Leyla çıktı karşımıza ne Mecnun. Gözü kendi kendine kamaşan mimara döndük. |
|
125
|
|
|
|
|
Bir yasanın üstünde çalışıyorum. Anlamlandıramadığım cümleler kuruyorum. Bir otobüs geliyor durağa. ... |
|
126
|
|
|
|
|
Geniş alnına uzunlamasına yerleşmiş stresleri, gözlerinin altındaki yaşanmışlıkları ile paralel ve iri dudaklarının üstü himayeci bir bıyıkla örtülüdür..... |
|
127
|
|
|
|
|
" umut çoktan sarhoş ve bir umut bitmez." |
|
128
|
|
|
|
|
Daha fazla kayıtsız kalamazdım içinde bulunduğu duruma,günlerdir tek kelime etmiyordu ve o konuşmadıkça benim canım yanıyordu.Alışmıştım o sesi duymaya,her geceyi sabahlara bağlayan uzun sohbetlerinde hayatı anlatmasına.Ama konuşmuyordu artık;o acısıyla yüzüme dokunduğunda daha da tükeniyordu yarınlarım. |
|
129
|
|
|
|
|
Anlatılmamış masalların kayıp kahramanlarını ararken çıkmıştı karşıma, /
|
|
130
|
|
|
|
|
Karışık duygu salatalarının, hazmı zor zeytin yağı olmuştu çoğu zaman, /
|
|
131
|
|
|
|
|
beyazsız bir kuştu o her gün yice sararan ruhuma siyahı döken.içimde hiç bitmeyen matemi göstermişti bana |
|
132
|
|
|
|
|
Durmak her zaman bir eylemsizlik hali değil artık...Günümüzde bir tavır,bir karakter...Durmak = Vazgeçmek... |
|
133
|
|
|
|
|
sıradanlıktan kaçışın öyküsü |
|
134
|
|
|
|
|
Siyah deri minicik bir etek ve hafif göğüs dekolteli askılı dar bir bulüz. Ama kesinlikle askılı... Evet, rengide bordo.
|
|
135
|
|
|
|
|
Kirli beyaz bir martı ölüsüyüm işte |
|
136
|
|
|
|
|
Yeni bir başlangıç.. Kutla kendini... |
|
137
|
|
|
|
|
Sırt çevirdim aynalara
(Sır)rımı gözlerimden bile saklayamıyorlar işte...
Herşeyi öğrendi kalbim...
Şiirlerde gizlenmiş bir imgedir sevgili
Kendini ararken dizelerde
Yüreğime (düş)en...
Düşünüp durdum dün yine seni
Gizemli bir çıraktım
Tulumumda bir ajanda gezdirirken
Ustam seni gördü gözlerimde
Elimden usulca düştü saçların...
....
.....
seni unutmak kurtuluşum mu
kurtarılmayı bekleyen yoksul bir ülkede
azarlanmış arsız bir çocuk gibi
ucu hep yüreğime dokunan
keskin bir bıçak
ve bağlamaya sarıldığım
bir türkünün sustuğu yerde
saçları kanlı bir ağıt dizesi
gecenin içinde bir karanfil kokusu
ve ebedi sevgilim...
-hani, bazı şeyleri söylemekten korkar ya insan-
seviyorum seni.....
|
|
138
|
|
|
|
|
Randevusuna yetismek icin akla gelmedik zorluklar yasayan bir insanin öyküsü |
|
139
|
|
|
|
|
Varoluş olgusunu bütünüyle bir ağaca benzetecek olursak herbirimizin hayatı birer meyve olsa gerek! |
|
140
|
|
|
|
|
Arayış içinde olan tüm yüreklere... |
|
Anasayfa
