Bu öyküyü mutlaka yazmalýydým. Saatime baktýðýmda yarým saatlik bir sürem kalmýþtý. Ýþ yerim ile evim arasýnda ki mesafeye bu süre yeterliydi. Aksi halde hafýzamdan uçup gitme tehlikesi vardý. Çünkü hastaydým. Her geçen gün her geçen saat beynim eriyordu. Acilen patronu görmem þarttý. Ama önce onun emir erini görmeliydim. Kapýyý çalýp içeri girdiðimde koltuðunda tüm ihtiþamýyla bana gülümseyerek bakýyordu. Dolgun göðüsleri, kalýn bacaklarý ile muhteþem sarýþýn afrodit heykeli o koltukta oturuyordu. Hemen önünde diz çöktüm :" Ey sekreterlerin en güzeli bu sefil dünyaya bir daha gelirsem eðer ve zengin biri olursam eðer seni haremime önce sekreter sonra sarayýma kraliçe olarak almazsam dünyanýn en þerefsiz adamýyým" dediðimde sekreter kahkahalarla gülüyordu. " Patrondan izin mi istiyorsun " dedikten sonra ayaða kalktý ve kutsal patronumuzun makam odasýnýn kapýsýný açtý.

Ýçeri girer girmez bir asker ciddiyetiyle bizim sezarýn karþýsýnda durdum. Sezar elli kiloluk bedeni ile koca koltukta bir basket topu gibi duruyordu. Göz yaþlarýmý zor zapt ederken sorunu mu ilettim : " Sevgili patronum maalesef kara bir gün yaþýyorum. Az önce aldýðým bir habere göre sevgili kayýnpederim, hepimizin babasý deðerli insan, oðlumun dedesi, rahmetli babamýn dünürü hacý eþref efendiyi elim bir bir trafik kazasýnda kaybettik. Eþim az önce telefon ile aradý beni bekliyorlar. Siz deðerli patronumdan yarým gün izin isteyecektim." dedikten sonra sustum. Basket topu hiç oralý bile olmadý. Acýmasýz adam suratýma bile bakmamýþtý. Eminim bilgisayar ekranýnda porno izliyordu. " Demek öyle. Galiba sülalende ölmeyen son kiþi buydu ve bunu da kaybettin. Bir yýl içerisinde otuza yakýn cenaze izni kullandýn. Her neyse baþýn sað olsun . Gidebilirsin " derken beni adeta alay edercesine bir sinek gibi odasýndan gönderdi. Aþaðýlýk kapitalist, burjuva bozuntusu iþte böyle biriydi. Ama soma madencilerinin yanýnda yinede halime þükrediyordum. Koþar adým telaþ içersinde pangaltý 'daki iþ yerimden çýktým. Ýspark'taki park halinde otomobilime binip çalýþtýrdýðýmda bana doðru koþar adým gelen o at hýrsýzýný gördüm. Ýspark görevlisi adam panik halinde fiþi bana uzattý: " Dur lan yine kaçma. Öde þu altý lirayý " diyordu.

Kurtuluþ son duraða kadar hiç gaz kesmeden on dakika kadar bir sürede gitmiþtim. Gözlerime inanamýyordum. " Neredeydi þu belediye otobüsleri, nerdeydi tüp, su, ekmek, hafriyat, beton kamyonlarý, taksiler neredeydi bunlar yüce tanrým neredeydi " diye sorarken kasýmpaþaya inmiþtim. Son bir güzergah kalmýþtý. Evime ulaþmam için tek yön olan üç yüz metrelik yola girdiðimde on dakikalýk bir sürem kalmýþtý. Heyecan içerisinde panik halinde yolu yarýlamýþtým ki onu gördüm. Olamazdý. Hayýr bu olamazdý. Kalbim patlayacak gibiydi. Ya öfkem. Adeta bir yanardað gibi patlamak üzereydi. Eðer kendimi kontrol edemezsem beni sýrasýyla þunlar bekliyordu. Kavga, hastahane, karakol sonra cezaevi. Sonra eþimin hapishane ziyaretleri. Sonra eþimin beni aldattýðý haberleri. Sonra oðlumun uyuþturucu kullanýmýndan dolayý tedavi gördüðü gibi haberler beni bekliyordu. Bunun olmasýna asla müsaade edemezdim. Kesinlikle bu olmamalýydý. Aracýmdan indiðimde çöp kamyonunun þoförü de inmiþti. Çöp toplayan iki askeri de onun yanýnda hazýr vaziyette yumruklarýný sýkmýþ halde bana bakýyordu.

Birbirimize kin ve nefretle bakýyorduk. Bir kaç dakikalýk soðuk ve gergin geçen o sert bakýþlardan sonra birden gülümsedim : " Tamam arkadaþlar bu kez kavga etmeyeceðim. Sizi dövmeyeceðim. Ýnanýn artýk býktým bundan. Alzhemýr hastasý olduðumdan dolayý acele ediyorum. Çünkü aklýmda ki bir konuyu yazýya dökmem için az bir sürem kaldý. Þimdi karar verdim. Bende size yardým edeceðim. Bir an önce þu çöpleri hep beraber toplayalým ve yol bir an önce açýlsýn evime ulaþayým " dediðimde üçü de gülüyordu. Þoför çok mutlu olmuþtu. Sol gözünden akan yaþý silerken gözündeki morluk hala geçmemiþti. Bir ay öncesi o göze bir kafa atmýþtým. Çöp toplayýcýsý yardýmcýsýnýn ise burnu kýrýlmýþtý ve bu yüzden iki adet mahkemem çaðlayan adliyesinde devam ediyordu. Þoför: "Saðol gardaþ" dedikten sonra bana bir çift sarý eldiven verdi. Yol kenarlarýnda birer inci gibi dizili olan çöp torbalarýný toplamaya baþladýk. Hepimizde mutluyduk. Ýnsan sevgisinin hiç umulmadýk anlar da neler yapabileceðini ve bir dünyayý nasýl mutlu hale getirebileceðini kanýtlamýþtýk. Çöpçünün biri türküsünü tutturmuþtu bile " Uzun ince bir yoldayýz vay vay " derken bende : "Aðzýna saðlýk yiðidim " diyordum. El birliði içerisinde poþetleri bir yýldýrým hýzýyla topluyorduk. Çöp poþetlerini de bir yandan inceliyordum. " Maþallah bunlarda sýrf makarna, bulgur yiyor hemþerim. Hiç et parçasýna rastlamadým . Tavuk kemiklerini saymazsak bir þey göremedim. Siz de ne var " " diye sorduðumda bir tanesi gülümsedi : Abi sen ne diyon ne eti. Bunlar pintiliklerin den dolayý yemiyor. Bunlar yüzünden zavallý köpekler, kediler açlýkan ölmemek için çöplükleri terk edip zengin muhitlere göç ettiler." diyordu.

"Öyle diyorsun da ya bu prezarvatifler ne böyle . Maþallah hepside azgýnmýþ ? Peki etsiz bu iþi nasýl yapýyorlar diye sorduðumda þoför cevap verdi. " Hemþerim bilmez misin sen fakirin fukaranýn sermayesidir çiftleþmek. Bu garipler de yaz kýþ gece gündüz demeden þey edip duruyor."
" Ya bu þýrýngalar ya ilaç þiþeleri, ya bu uyuþturucu kalýntýlarý bunlar ne kardeþim " diye tekrar sorduðumda: " Abi çiftleþmeden üreyen çocuklarýn kullandýðý malzemeler. Ana baba, namazýnda çoluk çocuk ne halde. Allah kimseyi þaþýrtmasýn " diyorlardý. Tekrar sordum : " O halde çöp topladýðýnýz bu yol ipek yolu mu oluyor dediðimde "Evet abi sen ipek yolu diyorsun bizim belediye tek yön diyor bazý gazeteler de göbeðini kaþýyan adam yolu " diyor iþte cevap verdiler.

Kafamda kývýlcýmlar, þimþekler çakýyordu. Yazacaðým öykünün boyutu deðiþmiþti ve bunu saðlayan çöpçüler olmuþtu. Üstelik yeni bir yarým saatlik bir süre kazanmýþtým. Yolu bitirene kadar göbeðini kaþýyan adamýn bütün pisliklerini temizlemiþtik. Yol bitiminde ayrýlma vakti geldiðinde sarýlýp öpüþtük. Günlük çöp toplama saatlerini bana telefonla bildirmelerini rica ettim. Aracýmý çalýþtýrýp hareket edip o yoldan çýktým. Mutluydum. Bu uzun ince yolda bana daha ne konular ne malzemeler çýkar diye düþünüyordum.