O zamanlar çok küçüktüm. Yarý ahþap, yarý sývalý bir evde gözlerimi açmýþtým. Önce annemin memelerini görmüþtüm. Beni emziriyordu. O emzirirken yanaklarýmda gezinen o fýrça, sert tüyün acýsýyla baþýmý çevirdiðimde o býyýðý gördüm. Babam beni öpüyordu. Babamýn beni sevdiði ilk yýllar sayýlýrdý. Doðum olayým evde sürekli konuþulurdu. Süleymaniye doðum evinde dünyaya geldiðimde annemle ikimiz hastahanede rehin kalmýþýz. Yüz lira battaniye parasý verilmeden hastaneden hiç kimse çýkamazmýþ. Babamýn da parasý olmadýðýndan olacakki iki gün boyunca sürekli para aramýþ durmuþ.

Sonra köylümüz, akrabamýz Murat amca gelmiþ hastaneye. Yüz lirayý o ödemiþ. Annemle beni de paldýr küldür alýp, ev getirip býrakmýþ. Babam parayý bulamayýnca meðerse Murat amcaya haber salmýþ. Güya iþ yerinden izin alamýyormuþ. Bir zahmet kendisinin gitmesinde ricada bulunmuþ. Babam o parayý iki yýl sonra ödeyebilmiþ. Murat amca, babamýn yaptýðý bu keleði unutmamýþ..Ama yýllar sonra anca farkýna varabilmiþ.Babamý sonra güzelce bir dövmüþ.

Fatih’teki o gecekonduda en güzel yýllarýmýz geçmiþti. Çok iyi komþularýmýz vardý bizim. Birçoðu eski Ýstanbullu ailelerden sayýlýrdý. Babam sabahýn beþinden akþamýn beþine kadar Sirkecide bir lokantada çalýþýr, iþ bitiminden sonra da beþten gecenin on ikisine kadar Aksaray’da bir meyhanede ikinci iþine devam ederdi. Annemle bana bakmak için zavallý babam çýrpýnýrdý. Buna raðmen bizi beslemekte zorlanýrdý. Bu yüzden ara sýra anneme baðýrýr çaðýrýrdý. "Biraz az yiyin Allah belanýzý versin, sizin yüzünüzden bir deri bir kemik kaldým." diye söylenirdi.

Annem çok þiþmandý. Bende tombul, pembe yanaklý bir çocuktum. Yetmiþli yýllarýn yokluk dönemlerine raðmen çok iyi beslenirdik. Hele aþure zamanlarý daha çok mutlu olurduk. Zengin komþularýmýzdan gelen yüzlerce kase aþureyi yememiz için birkaç haftalýk süre yeterliydi. En iyi komþumuz Safinaz teyzeydi. Arnavut göçmeni olmasýna raðmen en eski Fatih’lilerden sayýlýrdý. Safinaz teyze erkek gibi bir kadýndý. Çok sigara içer çok küfür ederdi. Kocasý Tahir amca Edirnekapý’da koyun satardý. Bir de kýzlarý Semra abla vardý. Yaþlý bir aile olduklarýndan olacakki çocuk sevgisi ihtiyacýndan dolayý ben çoðu zaman onlarda kalýrdým.Ýlkokula baþlamadan önce bana piþti oynamayý öðretmiþti Safinaz teyzem... Semra abla bir yere gideceði zaman Safinaz teyze beni de beraberinde götürmesini, aksi halde hiçbir yere gidemeyeceðini söylerdi. Sonrada geldiðimizin ertesi günü beni sorguya çekerdi.

"Semra ablanýn Fýndýkzade’de oturan arkadaþý Sevim Abla’ya gittiðimizi, orada biraz oturup çay içtikten sonra Gülhane parkýna gidip ceviz aðacýnýn altýnda oturup çekirdek yediðimizi söylerdim. Safinaz teyze sinirli bir þekilde oturup beni dinlerken sigara üstüne sigara içerdi. Günlük üç dört paket Birinci sigarasýný mutlaka tüketirdi. Ayný þeyleri Semra abla da söylediði için bazen þüpheye düþer, bazen de inanýrdý. Bazen de bana çok kýzardý. Söylediklerime inanmazdý.

"Doðru söyle piç kurusu pezevenk inanmýyorum sana" diye çýkýþýrdý. Ben Semra abla ne demiþse, nasýl tembihlemiþse harfiyen yerine getirirdim. "Ekmek kuran çarpsýn doðru söylüyorum Safinaz teyze" derdim.

Semra abla ile Sevim ablanýn sayýsýz erkek arkadaþýný olduðunu, onlar barda içerken ben arabada beklediðimi ya da Kumburgaz’a plaja gittiðimizi, orda da baþka erkek arkadaþlarla buluþtuðunu nasýl söyleyebilirdim ki. Üstelik konuþmamam için hem Semra abla, hem de erkek arkadaþlarýnýn bana para verdiklerini nasýl derdim. Safinaz teyze bunlarý sanki hissederdi. Semra abla sayesinde daha o yaþlarda Ýstanbul, da ve çevre illerde gitmediðim, gezmediðim bir yer kalmamýþtý.

Mahallede çocuklar arasýnda en iyi misket oynayan bendim. Hepsini yutardým. Bu yüzden çocukluðumda para sýkýntýsý pek çekmiyordum. Ara sýra silah seslerini de duyardýk. Üst sokaðýmýzda bir öðrenci yurdu vardý. Birkaç kez bombalanmýþtý. Bir gün arabayla beþ altý amca misket oynadýðýmýz yere park etmiþti. Onlarýn birkaçýný mahalleden tanýyorduk. Bir tanesi eve girerken þoförün yanýnda oturan þiþko, býyýklý, iri yarý, ayý gibi bir amca arkasýndan seslenmiþti. "Ali abi mermileri gelirken unutma" diye. Birkaç saat geçmemiþti ki yine silah seslerini duymuþtuk. Arabadakiler ve Ali amca üst sokaðýmýzdaki köþede duran öðrenci yurduna ellerindeki tabancalarla ateþ ediyordu. Yüzlerce merminin sesi kýrýlan camlarýn þakýrtýsýyla binadan ateþ açanlarla beraber ortalýk çok korkunç olmuþtu. Biz çocuklar çok korkmuþtuk.

Misketleri býraktýðýmýz gibi kaçmaya baþlamýþtýk ki Ali amca ve arkadaþlarý da bize katýlmýþtý. Hep beraber koþuyorduk. Bizler Ali amcalar, ellerindeki silahlarý karma karýþýk bir þekilde kaçýyorduk. Ali amca bize koþarken küfür ediyordu. "Ulan kenara kaçýn orospu çocuklarý, önümüzden çýkýn." diye bizlere baðýrýrken çok kýzmýþlardý. O zamanlar biz çocuklara her kýzan o küfürü ederdi.

Yeni televizyon aldýðýmýzda çok sevinçliydim. Ama çok az çizgi film oynuyordu. En sevdiðim Ayý Yogi idi. Babam haberleri izlerken çok korkardý. Çok geçmeden Kenan amca’yý gördüm. Televizyon’da bas bas baðýrýyordu. Babama baktýðýmda zavallý babamýn ayaklarý titriyordu. Kenan amca’dan çok korkardý babam.

Annem çok güzel börek yapardý. Diðer bir komþumuz Hacer abla annemin en iyi arkadaþlarýndan birisiydi. Beraber börek yapýp, beraber yerlerdi. Bazen de yerde yorgan dikerlerdi. Hacer ablanýn kocaman çok güzel bir poposu vardý. Yorgan diktiði zamanlar onu sürekli heyecan içerisinde merakla seyrederdim. Bir gün kafasýný çevirdiðinde göz göze gelmiþtik. Çok korkmuþtum.

"Nereye bakýyorsun çocuk?" diye soran meraklý gözlerdi galiba. Çok utanmýþtým. Havada uçan bir sineði yakalamak için hemen çaba sarfetmiþtim. Sonra bir gün farkettim ki aslýnda beni hiç kimse sevmiyordu. Babam arada sýrada bana þüpheyle bakýyordu. Sonra hiç öpmüyordu. Annem deðil öpmek, beni dövmek için bir sopayý sürekli kapýnýn önünde bekletirdi. Arkadaþlarým da sevmiyordu. Kimse benimle misket oynamýyordu. Onlarýn misketlerini niye devamlý yutuyorum diye bana kýzýyorlardý. Öðretmenim Sevim haným da beni sevmiyordu. Anneme bir gün dediðine göre ilerde yalnýz ailenin deðil, toplumun baþýna bile büyük bir bela olabileceðimi, þimdiden önlem almasýný tavsiye etmiþ. Annem de o yüzden o sopayý kapýnýn arkasýna saklýyormuþ.

Sonra Safinaz teyze de bana kýzmaya baþladý. Nihayet bir gün yalan söylediðimi anlamýþtý. Yine kýzmýþtý. Tahir amcaya bile öfkeyle beni þikayet etmiþti.

"Bak bu piç kurusuna güvendik bize yýllarca yalan söylemiþ görüyor musun? Semra ne haltlar karýþtýrmýþ biliyor musun?"

Tahir amca da küfür etmeye baþlamýþtý. "Seni gavurun tohumu seni. Þeytan suratlý, patlak gözlü seni. Seni gidi senii." derken ben evden kaçmýþtým. Semra abla da çok kýzmýþtý. Niçin neden itirafta bulunduðumu söylerken aðlýyordu. Bunu ona neden yaptýðýmý soruyordu?

Ama ben hiç kimseye bir þey yapmamýþtým. Onlar ne söylemiþse sadece onu yapmýþtým.

Beni bir daha sevmediler...